1. Fəryad, fəğan, haray.
Dedi: ayə nədir bu dadə səbəb; Halətin görsənir nəzərdə əcəb.
□ Dad eləmək (etmək) – fəryad etmək, fəğan etmək.
Dad eylərəm, yetişməzsən hərayə; Neçün rəhmin gəlməz mən binəvayə?
Hərçi dad eylədi, yahu; Eşidənlər dedi: – Yalandır bu!
2. Kömək, imdad.
□ Dad istəmək – kömək istəmək, yardıma çağırmaq, xahiş etmək.
Dada gəlmək (çatmaq) – bax dada yetmək (yetişmək).
Yatmışları, razı deyiləm, kimsə oyatsın; Tək-tək ayılan varsa da, haqq dadıma çatsın.
Həsən hamının dadına çatır, hamının xeyrini, şərini görür.
Hərdənbir qulaqucu oğlunun söhbətini eşidən Maral burada Züleyxanın dadına çatdı.
Dada yetmək (yetişmək) – köməyə gəlmək, haraya gəlmək, kömək etmək.
Görüm indi kimlər yetər dadına; Koroğlunu tutan günlər necoldu? “”.
Vilayətdə gözəl çoxdu, nə fayda; Dərdi bilən, yetən dadə tapılmaz.
Bu vaxtlar ləzgi Nüsrət … [Bağırın] dadına yetişmişdi.
Dadı heç yana çatmamaq – heç kimdən kömək ala bilməmək, köməksiz qalmaq.
Padşah … lap qəmgin oldu, amma dadı heç yana çatmadı. ().
3. Şikayət.
□ Dad çəkmək (etmək, eləmək, qılmaq) – şikayət etmək, narazılıq etmək; şikayətlənmək.
Müxənnətdən dad elədim; Dost-aşnanı yad elədim. “”.
Xəstə Qasım kimə qılsın dadını; Canı çıxsın, özü çəksin odunu.
Çoxları dad çəkdi, şivən qopardı; Döndərmə yazımı xəzanə, gözlər!
[Bənövşə:] Sizin adınız gələndə həm mühəndislər, həm də fəhlələr dad çəkirlər.
Dada getmək – şikayətə getmək, şikayət etmək.
Qələm düşmən əlində; Kimə gedim dadə mən? ().
Çərxin sitəmindən, dövrün zülmündən; Gözəllər şahına dada gedirəm.
