ŞƏLTƏ

сущ. 1. вахчаг (дишегьлийрин кӀаникай алукӀдай, метӀел кьван авай куьруь пек); 2. рах. шалта, иски-уьскуь, кукӀвар хьайи куьгьне пек-лек, рух, гам ва мс.; ** şəltəsi işləməmək (keçməmək) гьилледи кьил кьун тавун, гьилле ише тефин.
ŞƏLPƏ-ŞÜLPƏ
ŞƏLTƏ-ŞƏLTƏ

Значение слова в других словарях