ж (мн. венцы) 1. köhn. tac, çələng, əklil; 2. halə (göy cisimləri ətrafında gözə görünən işıq dairəsi); 3. məc. son hədd, bir şeyin ən yüksək zirvəsi, nailiyyəti; ◊ идти под венец köhn. ərə getmək, evlənmək, ikibaşlı olmaq.
ж (мн. венцы) 1. köhn. tac, çələng, əklil; 2. halə (göy cisimləri ətrafında gözə görünən işıq dairəsi); 3. məc. son hədd, bir şeyin ən yüksək zirvəsi, nailiyyəti; ◊ идти под венец köhn. ərə getmək, evlənmək, ikibaşlı olmaq.
-нца; м. см. тж. венечный, венчик 1) только ед.; высок. Венок (обычно как символ страдания, мученичества) Терновый венец. (символ мученичества, страданий). Принять мученический венец. (сознательно обр
Полностью »1. таж (пачагьрин ва некягь ийизвай сусван кьилел алукIдай). 2. пер. некягь. 3. см. венок. 4. ишигъдин гьалкъа (цавун жисимрин-телойрин, мес
Полностью »