ВЕНЕЦ

ж (мн. венцы) 1. köhn. tac, çələng, əklil; 2. halə (göy cisimləri ətrafında gözə görünən işıq dairəsi); 3. məc. son hədd, bir şeyin ən yüksək zirvəsi, nailiyyəti; ◊ идти под венец köhn. ərə getmək, evlənmək, ikibaşlı olmaq.

ВЕНЕРОЛОГИЯ
ВЕНЕЦИАНСКИЙ

Значение слова в других словарях