КУЛАК I
м 1. yumruq; бить кулаками yumruqlamaq; 2. məc. düşmənə qəti zərbə vurmaq üçün bir yerə toplanmış qoşunlar; ◊ смеяться в кулак bığaltı gülmək, gülüşünü gizlətmək; отведать кулаков kötək yemək; дать волю кулакам yumruğunu işə salmaq, kötəkləmək; зажать в кулак tamamilə özünə tabe etmək; mum eləmək; не жалеть кулаков var gücü ilə; принять в кулаки döymək, əzişdirmək.
КУЛАК II
м qolçomaq.
I -а; м. см. тж. кулачишко, кулачище, кулачок, кулачный 1) Кисть руки с согнутыми и прижатыми к ладони пальцами. Грозить кулаком. Стучать кулаком по столу. Сидеть, подперев кулаком щёку. Зажать в кула
Полностью »Ӏ. ветер : акъатна кулакни чайгъун - поднялись ветер и метель. ӀӀ. [ккулак] (полит.) - кулак.
Полностью »фарс, сущ.; -ди, -да къати гар. Са вахтунда цавай гуввв, гувввв ийиз, дагълар уьцӀедай хьиз, къати кулак галаз гуьрз аватна
Полностью »урус, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра гзаф чилер авайди, девлетлуди. Чаз герек туш куьгьне кулак. С. С
Полностью »