ПРОЧЬ
нареч. 1. къерехдиз, анихъ; уйти прочь анихъ хъфин, хъфин. 2. алат; квахь; прочь
отсюда! алат инлай! ♦ руки прочь! гъилер къакъуд! кягъиз жуьрэтмир! он не прочь поиграть къугъуниз адан ваъ авач, ам къугъваз гьазур я, къугъунилай элкъведач.