QAYIM
ayaq üstə duran; öz yerində olan, yerini tutan; qiyam edən.
прил. куьгьн. 1. хци, зил, кӀеви (мес. ван); 2. кӀеви, мягькем, залан; 3. мискьи, гъил кӀеви.
Полностью »Qərb dialektlərində “möhkəm” anlamında işlədilir. Ərəbcədir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Полностью »разг. I прил. 1. громкий, сильный, крепкий. Qayım zərbə сильный удар, qayım səs громкий голос 2. крепкий, тяжелый, веский
Полностью »sif. köhn. 1. Uca, bərk, zil. Molla İbrahim Xəlil bu halət ilə görməkdən vəch edib, qayım sövt ilə çığırırdı
Полностью »