(Hamamlı) bax toysumax. – İnəy bü:n yaman toysunurdu, deən canavar qova-qova gətirif
(Oğuz, Tovuz) çinara bənzər ağac adı, tozağacı. – Tozağan çox uzax yerrərdə, bərx’ yerrərdə olur (Oğuz)
(Qarakilsə, Zəngəzur) toz şəklində yağan; narın (qar). – Bu axşam bir tozanqı qar yağıb, gəl görəsən (Zəngəzur) ◊ Tozanqı düşmək (Zəngəzur) – toz şəkl
(Salyan) xırda mıx. – Tozqadağı duhara vurulan kağızdara vurullar
(Çənbərək) toz qaldırmaq. – Dağarcığı çırpıf tozutma
(Qazax) səliqəsiz. – Arvad ki tökülüntülü oldu, heş nə
(Ordubad) tükünü tökmək. – Bizim toyux tölənibdi
(Qazax) yöndəmsiz, yaraşıqsız
(Çənbərək) dərənin başlanğıcı. – Odunu qayrıllar, tölləx’dən buraxıllar, boyl düz cə:liyə:lir
(Ağcabədi, Ağdərə, Bərdə, Tərtər) qısaboylu
(Ağcabədi, Ağdam, Ağdərə, Bakı, Bərdə, Çənbərək, Gəncə, İmişli, İsmayıllı, Qazax, Quba, Ordubad, Saatlı, Şuşa, Tərtər, Yevlax, Zəngilan) qısaboylu, gö
I (Borçalı) bax torabelçə. – Törəlçənin başında pompula var, əti yeməlidi II (Zəngibasar) həyasız. – Törəlçiyə bax:a
(Zəngibasar) yaxşı, layiqli. – Yaman törəli şeydi
(Göyçay) qısaboyluluq. – Tayı törəliyüvə salma, az danış
(Qazax) quş adı
I (Qazax) azmüddətli xırda yağış. – Törəmə xırdajana yağışdı II (Oğuz) nəsil. – Bu üç yüz öyün hamısı məni törəməmdi
(Oğuz) bax körəməz
(Qazax) bax törəvəlçə
(Göyçay, Şamaxı) iri və seyrək dişli yeyə. – Törpinin dişi tik-tik olur, ağacı hamarrıyır (Göyçay); – Törpini ver, baltanın sapın hamarrıyım (Şamaxı)
(Ağdam, Bərdə, Qarakilsə, Şuşa) bax törpi. – Törpü olmadı deyə, dəhrənin sapı kələ-kötür qaldı (Ağdam); – Törpünü ma: ver, bu taxtanın üsdün hamarrıyı
(Ağdam, Tərtər) iridişli yeyə ilə yonmaq, hamarlamaq. – Baltanın sapın törpüləməsək tilişgəsi ələ batar (Ağdam); – Ala munu birəz törpülə, çox kələköt
(Şərur) qorxaq
(Qazax) kiçik eniş
(Qazax, Meğri) bax tosı. – Tösə adam qua:tdı olar (Qazax)
(Qazax) gödərək
(Saatlı) bax tosı
(İmişli) bax tosmarax
(Qazax) bax tosmal. – Məlix’ tösmərdi
(Borçalı) bax tosmal. – Tösmərə adamın boyu balaja olar
(Saatlı, Şamaxı) bax tosmarax
(Ağdam, Bərdə, Cəbrayıl, İmişli, Qarakilsə, Qazax, Naxçıvan, Şəki, Şuşa, Tərtər) bax tosmarax. – Qulu tösmərəx’di (Ağdam); – Yaxşı tanıram, tösmərəx’
(Kürdəmir) bax tosmarax
(Ağdam, Ağdərə, Bərdə, Mingəçevir, Şamaxı, Şuşa, Tərtər) bax tosı. – Bir tösü adamdı (Şamaxı)
(Kəlbəcər) büdrəmək. – At qayada tötəgidi, amma yıxılmadı
(Karvansaray) yırtıcı quş adı
(Çənbərək, Qazax) bax tosmal. – Sən bir bu tövsər İsmayıla bax! (Qazax); – Hasanalı tövsər kişidi (Çənbərək)
(Bərdə, Gədəbəy) tədbir, məsləhət. – Sə:η töycün nədi maηa? (Gədəbəy) ◊ Töycü eləməx’ (Gədəbəy) – məsləhət etmək, tədbir görmək
(Qazax) beli yastı təpə
(Qarakilsə) qoyub qaçmaq, götürülmək. – Məni görən kimi tözərəx’ləndi
(Borçalı, Hamamlı, Qazax, Tovuz) kiçik qazan. – Tuyyu ojağa as (Hamamlı); – Bizim ikijə tu:amız var (Tovuz)
(Cəbrayıl) 1. qırmızımtıl qabığı olan yabanı ağac növü 2. tubulqudan düzəldilmiş əlağacı, çubuq, çomaq
(Kürdəmir) bax tubulqu
(Şamaxı) bax tubulqu. – Mənim əsam tuburğidandı
(Ağbaba, Qax, Oğuz) bax tuj. – Al o tucu, tök xörəyi, vər (Oğuz)
(Qarakilsə) gəlmə (adam). – Tufluqu gəlmə adama de:rix’
I (Ağsu, İmişli, Şuşa, Zərdab) bayraq. – Qoşın gəldi ölkəsinə qabağında tuğ (İmişli); – Meydana hər dəsdə öz tuğuynan gəlmişdi (Şuşa) II (Ağcabədi, Ye
(Ağdam) böyümək, qol-budaq atmaq (ağaca aid). – Ağaş yaxşı tuğallıyıf
I (Yevlax) hündür, uzun. – Kür qıra:ında tuğay yulğun çoxdu II (Kürdəmir, Salyan) bax toğay
I (Daşkəsən, Gədəbəy) bax tuğay I. – Bu ağaş tuğoydu o birisinnən (Daşkəsən); – Bu onnan tuğoy döğmü dınnınjıx? (Daşkəsən) II (Daşkəsən) düz və hündür