(Şahbuz) qara çörək
(İmişli) səliqə, qayda. – Öy öysürügdən düşüb, arvad yox, gəlin də uzağda
(Gəncə) qonurrəngli quş. – Öyşəx’ çöplər üstündə yumurtdar
(Gəncə) bax öyəyana
(Ucar) b ax nöyüccə. – Öyüccə gər ağacında yuva tikip
(Cəbrayıl) bax oyux III, 1
(Tovuz) bax ovux
(Naxçıvan) dərə
(Karvansaray, Qazax, Şəki) o gün. – Öyün sizə:lmişdim, öydə yoxdun (Qazax)
(Meğri) mehriban, səmimi
(Meğri) 1. isinişmək 2. mehriban, səmimi olmaq, birlikdə gəzibdolanmaq. – Bu uşaxlar elə indidən öyürrəşsələ yaxşı olu
(Zaqatala) tərslik etmək, əsassız mübahisəyə girişmək
(Çənbərək) təəssüflənmək. – Oruc axşam özələnirdi kin, büvümün yannələlmədim
(Lənkəran) yoğurmaq. Pp
(Cəbrayıl) deyinmək, öz-özünə danışmaq
(Karvansaray, Çənbərək) təəssüflənmək. – Səmət özəllənif büvümün yanına getmədiyinə ö:rə
özgə vırmağ: (Dərbənd) çayda üzmək. – Uşağ çayda özgə vıradi
(İsmayıllı, Salyan, Şəki) guya. – Özgəndə biz büyün kəndə getməliydüg (İsmayıllı)
(Qazax) öz-özünə. – Özgəndinə nə fikirrəşirsən?
(Cənubi Azərbaycan) quş adı
(Qax) ipək sap
(Çənbərək) xəmiri yayıb kəsmək, doğramaq (əriştə üçün). – Ayna yaxşı özür ərişdiyi
(İsmayıllı) nişastalı. – Əcəb özməncdi undu
(Gədəbəy) evlənən oğlan, bəy oğlan. – Özünəbəy kin ortuya çıxdı oynamağa, şavaş töküləjəx’ hər yerdən
(Tovuz) toy günü oğlan evindən gəlin gətirməyə gedən adamlar, oğlanın tay-tuşları
(Ağcabədi, Bərdə, Yevlax) bax özünəbəy. – Toyda özünnənbəy oynadı, ucuzduğ olar
(İmişli) əkilmədən, toxum səpilmədən öz-özünə bitmə (taxıl və ya bəzi mədəni bitkilərdə). – Bı zəmi özünnənbitmə taxıldı, əkməmişig onu
(Qazax) həddibüluğa çatmaq. – Gədənin səsi gərrənif, özünü bozardıf diyəsən
(Qazax) həddibüluğa çatmaq. – Onun nə yaşı var, hələ heç özünü qızartmıyıf
(Qazax) öz gücünə, öz ümidinə. – Özvadına qalsa, başaramaz o bu işi
(Cəbrayıl) guya, guya ki. – Özyannan indi kişi xeylağıdı, gör nə deyir
(Ucar) şanapipik. – Pabbabacı çəmənniyə qommuşdu
(Salyan) kəlağayı növü adı. – Pabeda kəlağayısı hava rəngundə olur, künclərində də quş şəkli
(Lənkəran, Şamaxı) alıcı quşların ayağına geydirmək üçün dəri ayaqlıq. – Quşuma gözəl paçabənd almışam (Lənkəran); – Qırğı paçabəndi qırıb qaçıb
(Çənbərək, Gədəbəy) mal-qara ayaqlarının dərisi
I (Xanlar) çatlamış meyvə. – Bu paçal meyvələri bir yerə topluyun, maηa lazımdı II (Borçalı, Dərbənd, Qazax) qoyun yatağı yanında (körpə quzular üçün)
(Ağdam) çatlamaq. – Çox yağış yağdığınnan narrar paçalladı
paça:şırma oturmax: (Zaqatala) qıçını qıçının üstünə aşıraraq oturmaq
(Qax) qoğalın bir növü
(Qax) astana. – Padamda niyə oturıysın, içəri gəl
I (Ağdam, Naxçıvan) 1. dırnaq (heyvanlarda) (Ağdam); – Dəvənin padışı olmaz (Naxçıvan) 2. mahmız (xoruzda)
(Bərdə) toy məclisini idarə edən. – Bizim kətdə Hümbət adında bir kişi olur, o, toyda padşah olardı
(Şəmkir) fiziki cəhətdən zəif (adam)
(Axalsxi) mayasız xəmirdən bişirilən çörək. – Pağacaya çox bişmək lazımdı
(Göyçay) ağılı bağlamaq üçün düzəldilmiş ağac
(Göyçay) pağız ilə bağlamaq. – Qardaşım ağılı pağızladı
(Borçalı) xörək adı. – Paxaç südnən, yağnan, şəkərnən, murtoynan pişər
(Qax) saman qırıntısı
(Qax, Zaqatala) xörək adı. – Dayım məni paxalay yimağa çağırdı (Zaqatala)
(Ucar) təəccüb bildirən nida. – Paxxay, on yaşında uşağ iyirmi kilo buğdanı öyə apardı!