(Gəncə, Qazax, Tovuz, Zaqatala) qorxutmaq, hədələmək. – Atam səni yanıyırdı (Qazax); – Niyə məni yanıyırsan, sənnən qorxan-eliyən yoxdur ha! (Gəncə)
(Gəncə) hədələtdirmək, qorxutmaq. – Onu elə yanıtdırım ki, illərnən mənim həndəvərimə gəlməsin
(Sabirabad) çilingağaca oxşar oyun adı. – Uşaxlar, gəlin yani oyniyağ
(Qarakilsə, Meğri) 1. yanakı (Meğri) – Seyfulla bəy həmmişə papaği yanqılıci quyərdi, bığlərin də əşərdi 2
I (Borçalı, Qazax) çoxdanışan. – Yanqır adam ağzınnan çıxan sözü bilməz (Borçalı); – Yanqır adamın qaydasıdı çox danışmax; – Yanqır adam hamını diysin
(Şəki) çardağın kənarındakı açıq yer
(Qazax) sudan korluq çəkmək. – Taxıl yanqoyluyuf, yaxşı döyü dəni
yanqur-yanqur danışmax: (Basarkeçər) hədərən-pədərən danışmaq. – Ə:, yanqur-yanqur danışma
(Ağdaş, Biləsuvar, Göyçay, Kürdəmir, Mingəçevir, Ucar) sacda bişirilən çörək növü. – Pendirnən yannama ləzətdi olur (Ağdaş); – Bibimgildə yannama yedi
I (Şamaxı) içinə ağartı tökülən kiçik tuluq. – Çəpişin dərisinnən çoban bir yannıx qayırdı II (İmişli, Qazax) yəhərin hər iki tərəfinə birləşdirilən g
(Salyan) arabaya qoşulan heyvanların üçüncü cütü
(Basarkeçər, Çənbərək) qapıda yaşmaq, haşiyə. – Qapının yanoyu qırıldı, gərəy onu düzəldəx’ (Basarkeçər); – Bizdə yanoyun hündürrüyü iki metirdən artı
(Meğri) yanakı, çəpəki. – Qırxəyəx niyə yanperti yerer?
(Ağbaba, Ağdam, Qazax, Mingəçevir) bax yanperti. – Haraya belə yanpörtü gedirsən? (Ağbaba); – Ala bu yemişi yanpörtü qoy orya (Ağdam); – Atın belində
(Dərbənd, Quba, Şamaxı) bax yamşax II. – Uni mən çux yaxşı tanıyadam, çux yanşağ adamdu (Quba); – Yanşağ adamnan hamının zəhləsi gedər (Şamaxı); – Yan
(Quba) çox danışmaq. – Uni üz başına buraxsan, axşamacan yanşağlar
(Şamaxı) çərənçilik, zəvzəklik. – Ay bala, yanşağlığ pis şeydi, yanşağdan hamı qaçar
I (Ağcabədi, Ağdam, Cəbrayıl, Qarakilsə, Qax, Meğri, Ordubad, Şəki, Zaqatala) bax yamşax II. – Yanşax boş-boş danışar (Ağcabədi); – Yanşağ adamnan ham
(İsmayıllı) boş-boşuna çox danışmaq. – Genə nə yanşı:rsan?
(Cəlilabald) bax yanşamağ. – Bircə bı Vaqif yanşaməyinnən əl çəksə, quləğimiz dincələrdi
(Cəlilabad) bax yamşax II
I (Göyçay, Oğuz, Şəki, Ucar) qış fəslində araba, kotan, bəzən də mal-qara saxlanılan tikinti. – Yantayda tıraxdır-zad saxlıyıllar (Oğuz); – İnək yanta
(Mingəçevir) bax yantay I
(Zəngilan) çörəkyapan alət
(Quba) yazda qırxılan qoyun yunu. – Qara yazda quyni qırxadular, una diyədilər yapağ
(Ağdam, Balakən, Bolnisi, Borçalı, Füzuli, Gədəbəy, Xocavənd, Karvansaray, Qax, Qarakilsə, Qazax, Quba, Şəki, Zaqatala) bax yapağ
(Ağsu) məc. qısaboylu
(Kəlbəcər) hədələmək
(Oğuz) tələsik
I (Cəbrayıl, Hamamlı, Kəlbəcər, Kürdəmir, Qarakilsə, Qazax) təzək. – Dünən xeyli yapba yapbışam (Qazax); – Yayda yapba sərməsən, qışda yandırmağa tapb
(Qazax) bax yapba
(Zəngibasar) yaraşmaq. – Bu şafqa heş səni yapbır
(Cəbrayıl) oturub qalmaq. – Orda niyə yapbammısan?
I (Ağcabədi) baş örtüyü II (İmişli) üst paltarı. – İncavar, yapısı qalın olur, qılçın bölmür III (Beyləqan, Cəbrayıl) ayaqqabı
(Qazax) sığınmaq. – O da gedif yeznəsinə yapıxıf, yaxşıca dolanellər
(Qazax) qorxutmaq
(Göyçay) yastılamaq, hamarlamaq
I (Cəlilabad) xoşa gəlmək. – Yumırtda mənə yapışmey II (Dərbənd) savaşmaq, dalaşmaq. – Onun yerinə mən süzüynə yapışacağam
(İrəvan) bax yapba I. – Qış üçün iki yüz dana yapmamız var
(Göyçay) hazırlamaq, qayırmaq. – Möhrə palçığdan yapılır
(Zaqatala) örtmək. – Yapmağa öyün üsdünə qamış gətirəllər
(Qax) yalvarmaq. – Xeyri yoxdu, ona-buna yapunma
(Dərbənd) savaşmaq, dalaşmaq. – Sənnən ötrü mən dostumnan heç yerə yapuşdum
I (İrəvan) suyun yuyub apardığı yer, sahil II (Quba) ağac içi. – Palut ağacinin yarini çıxart gətir
(Ağdərə, Gəncə, Qazax) yaraşıq, bəzək. – Bu evin yarağı çoxdu (Gəncə)
(Oğuz) yarasa
I (Daşkəsən, Gədəbəy, Göyçay, Qazax) bax yalammax. – İrvaham İsrəfil kişiyə yaranıy (Daşkəsən); – Meyi Məmmədə yaraney (Qazax); – Özün Süleymana yaran
(Ağdam) kiçik yara; cırmaq yeri
(Oğuz) dəyirmi, dərin mis qab. – O:n aşını yarcəmiyə qoy
yardarrığa verməg: (Qazax, Salyan) torpağı yarılığa icarəyə vermək. – Yardarrığa torpağ verdim sənə (Salyan); – Tək təsərfat vaxdında kimin ulağı olor