(Şamaxı) yaylıq armud, armudun tezyetişən növü. – Gəlin gedəg bağlara, tezdəgən indi dəgmiş olar
(Borçalı, Qazax) tez olmaq, tələsmək. – Əhməd əmi, tezdə gedəx’ (Borçalı)
(Hamamlı) sürətləndirmək. – Sən ərzəni yaz ver, tezdətməx’ mənim boynuma
(Qax) qədim. – Ho qalalar tezip işdi
(Salyan) Sizzə nə danışmışam, tezkəm gedib Ələsgərə xəbər veriblər
(Biləsuvar) 1. qaçmaq 2. hürküb qaçmaq
(Kürdəmir) tələsən
(İmişli) tələskən
(Culfa) belin tiyəsinin üst tərəfində ayaq qoymaq üçün çıxıntı
(Şamaxı) nəsil, əqrəba. – Bizim təbəhdəndi
(Zərdab) səbir ◊ Təbəxül eləmək (Zərdab) – səbir etmək. – Təbəxül elə yaz yağışı gətirəcək, otlar pitəcək
(Ordubad, Şərur) qıyıq
(Zəngibasar) ərik növlərindən biri. – Ərix’ ağşdarımızın beşi təbərzədi
(Meğri) bax tejan. – Bala, get təcəni gatı bura
(Meğri) yekəqarın, çoxyeyən. – Ə, təcənqarın ulma, quy bir az da qalsın
(Qazax) xoşa gəlməyən, ikrah hissi oyadan. – Təcix’ adam təcix’ iş tutar
(Qazax) yersiz, boşboşuna. – Təcix’-təcix’ danışma
(Meğri) vaxt. – İndi bu sa:t ut bişməx’ tədi dəyi
(Zaqatala) xəmir xörəyinin adı
(Tərtər, Zəngilan) bax təbcəx’. – Təfcəx’ əyağı əzmir, yeri də qazmağ olur (Zəngilan)
(Barana, Cəbrayıl, Qazax, Tovuz) diqqət ◊ Təfərrinc eləməx’ (Barana, Qazax, Tovuz) – diqqət etmək, diqqət vermək, diqqətlə baxmaq
(Şəki) vergiyığan. – Təfildar vergi yığardı
(Şəki) bax təfildar. – Təfillər töyci yığana diyirdilər
(Ordubad) gülməli. – Həsən çox təfrix’li adamdı
(Ordubad) bax təng I. – Bı təhdə üç əv var
(Göyçay, Kürdəmir) toqqa, bel qayışı. – Təhbəndimi ver, bağlıyım belimə (Kürdəmir); – Diyəsən, təhbəndüvi bağlıya bilmirsən (Göyçay)
(Qazax) bir tay ulaq. – Kalım təhboyundu, gərəx’ bir tay alam
(Lerik) üstünə hücum çəkmək
(Cəbrayıl) tələsdirmək
(Zəngilan) tələsik, tez, təcili
(Lənkəran) ehtiyatla. – Mən o evdə təhdiyə dolanıram
(Qazax) başı gicəllənmək. – Durduğum yerdə birdən təhərrəndim, elə bil dağ-daş başıma dolandı
(Cəlilabad) liman, körpü. – Bərgahda təhlə vareydi, gəmiynən ordan oların taxılın daşıydılar
(Qazax) təklif ◊ Təhlim eləməx’ (Qazax) – təklif etmək. – Çox təhlim elədim, getmədi
(Ucar) qozbel. – Təhnəbel adam yeriyəndə çəp yeriyir
(Çənbərək, Laçın) məzəmmət, töhmət. – Qızı Quluya versəm çamahatın təhnizinnən çıxammərəm. – El təhnizi bə harda qalsın (Çənbərək)
(Laçın) məzəmmətli, töhmətli ◊ Təhnizdi olmax (Laçın) – məzəmmət olunmaq, töhmət altda qalmaq. – Sənin kimi adam həməşə təhnizdi olajəy
(Şahbuz) vaxtilə. – Təhrinən ora boş yerimiş
(Yardımlı) baş alıb getmək. – Oğlan hariə təhtileyib?
(Qazax) bax təbçəy. – Təhvənc olmasa, bel adamın əyağını kəsər. – Belin təhvənci qırılıf, adamın əyağını kəser, qazmağ olmor yeri
(Ağdam, Qazax) uşaq oyunu adı (dirədöymə oyununun bir növü). – Uşaxlar hə:tdə təx’dirə oynuyur (Qazax); – Ay uşax, gəlin təx’dirə oynuyax (Qazax)
(Bərdə) bax tə:lifçi. – Təx’- lifçi toya adam çağırır
(Cəlilabad) təxminən. – Sa:d təxliyana olardı dörd
(Kürdəmir, Ucar, Zərdab) taxça. – Boşqabı təkə qoydum (Ucar)
(Qax) uşaq oyunu adı
(Ağdam, Xocavənd, İmişli, Quba, Şəki) atın belinə yəhərin altından qoyulan keçə. – Atın təkaltısın ma:yəti, atı yəhərriyəjəm (Ağdam); – Urdan təkaltın
(Salyan) bax təbçəy. – Belin təkbəçi sındı
(Sabirabad, Şamaxı, Tovuz) kəmər, bel qayışı. – Bınnan qabağ cayıllar təkbənd vırırdılar (Sabirabad); – Təkbəndi cahıllar bağlar (Tovuz)
(Cəlilabad) atın belinə bağlanan qayış. – Gəldi atun yanunə, bütün təkbirrərin bağladı