(Şəmkir) sataşmaq. – İrva: m maηa yaman toxanır
(Sabirabad) bax toğay I. – Toxayda mal qalıb
(Bakı, Cəlilabad) təskinlik, ürək-dirək ◊ Toxdağ verməy (Cəlilabad) – təskinlik vermək, ürək-dirək vermək
I (Çənbərək, Şəki, Zəngilan) sakitləşmək, özünə gəlmək, özünü ələ almaq. – Urəyim heş toxdamır, elə bil indijə ağzımnan çıxajax (Zəngilan); – Savaxdan
(Cəlilabad) bax toxdamax I. – Dayan bi, toxda, tər səni yuyib aparey
(Lerik) darvaza
(Ağdam, Şamaxı) pendir mayasının tərkibinə qatılan quzu qursağı
(Naxçıvan) gödərək. – Əsgər toxmərəx’ adamdı
(Ordubad) qaysının bir növü. – Toxmişəms qaysı al
(Balakən) bax toxa. – Toxnamız itib, tütün alağına gedə bilmədim
I (Cəbrayıl, Zəngilan) paltar yumaq üçün taxdadan düzəldilmiş alət. – Keçmişdə sabun olmadığınaö:rə paltarı toqqacnan yuyurdular (Cəbrayıl) II (Cəbray
(Füzuli) uşaq oyunu adı (dirədöymə)
(İmişli) uşaq oyunu adı (dirədöymə). – Toyda toqqadöydü, qayışqoydı oynallar
(Oğuz) uşaq oyunu adı (topqalaq). – Uşaxlar səhərdən toqqalağ oynuyullar
(Qarakilsə) palaz çırpmaq üçün ağac
I (Ağdam, Kürdəmir, Mingəçevir, Şuşa) paltarı və sairəni sabunsuz yumaq. – Ala bu köynəyi toqqaşda, sər, qoy qurusun (Ağdam); – Tənbəllix’ eləmə, dur
(Çənbərək) xırda daş qırıntıları, çınqıl. – Örgüyə əzəl toqlubaş töküllər, sonra da palçıx, boyl düzənniyillər
(Qarakilsə) çəlləyə keçirilən dəmir qurşaq
(Şahbuz) topal, axsaq. – Tolağayi adam tez yeriməz
(Ordubad) quş adı. – Tolaqqayi çıqqılca serçə kimi quşdu
I (Şamaxı) bax toylamax I. – İpi to:lamamış gətirib II (Ağdam, Bərdə, Şuşa) bax toylamax II. – O əti at qazana to:la, qoy qalsın sabaha (Ağdam)
(Mingəçevir, Oğuz, Tovuz) səlbə. – Tolamazı meyviyə atıllar (Oğuz); – Əlində bir tolamaz var (Tovuz)
(Bərdə, Qazax) səlbə. – Bir tolamazda at çö:uz tökülsün
(Bərdə, Qazax) bax tolazdamax. – Çomağı elə tolamazdadım ki, düz inəyin buynuzuna dəydi (Bərdə)
(Ağdam, Bərdə, Borçalı, Cəbrayıl, Çənbərək, Goranboy, Qazax, Şuşa, Zəngilan) bax tolamazda. – Tolamazdı atdım ağaca üş-dört armud düşdü (Ağdam); – Tol
(Meğri) səlbə. – Qurban bir tolazatmeyə qırx çəviz saldi
(Ağdam, Bərdə, Şuşa) tullamaq, atmaq. – Hirsdənif dədəm, əlinə nə keçir hamısın tolazdıyır çölə (Ağdam); – Götü tolazda getsin oyana, kimə lazımdı bul
(Mingəçevir) bax tolazdamax
(Qax) təpə, hündür yer
(Gədəbəy) kök və qısaboylu. – O da tomacaraxdı elə bir az
I (Şəmkir) nəsil, tayfa. – Bu kətdə dört tomalğa var II (Şəmkir) kəkil. – Tomalğa tüx’dən olur to:uxda
I (Qax) kitab. – Tomarı qoyı qoltuğuna gediy II (Şəmkir) ucları yuxarı tərəfdən bir-birinə qarışmış şivlər; kol-kos
(Gədəbəy, Kəlbəcər) topa. – Otu çalıf bir yerə yığırıx, olur tomba; – Tomba da, xotma da bir şeydi; bəzi adam tomba deir, bəzisi xotma (Kəlbəcər); – Q
(Gədəbəy, Kəlbəcər) bir yerə topalamaq, topa şəklində bir yerə yığmaq. – Otu tombalıyırıx, so:ra da tayya yığırıx (Kəlbəcər)
(Şəmkir) kol bitkilərindən əmələ gələn təbii çəpər
(Şəmkir) yumru. – Sancıçiçəyi hündür olur, başı da belə tompa
I (Ağdam, Cəbrayıl, Göyçay, Mingəçevir, Şəki) iki qurdun birlikdə sarıdığı çıxar barama. – Tompal baramanın içində iki qurd olur (Ağdam); – Tompal bar
(Xaçmaz) qısaboylu və kök. – Küçədə tompus bir qız gəzirdi
(Şəki) döyənək. – Əyağımda tompuz var, incidir yaman məni
(Salyan) sakitləşmək. – İgnə vırılannan tomsalıb
(Karvansaray) kiçik tala. – Tomsuyamı gedirsəηiz?
(Salyan) adam çox olan yer, tünlük. – Adamların tonqalında yolu yarıb keçməg olmırdı
(Çənbərək) böyük topa, yığın. – Bü:n malatınqadan iki tonqar taxıl yığdıx
(Xaçmaz) bax tompus. – Tonpuz Əli kolxozda yaxşı işdiyədü
tontarını tökmək: (Oğuz) qaş-qabağını tökmək. – Niyə tonqaru: töküb oturmusan?
(Ağbaba) axsaq
(Balakən, Kəlbəcər, Tovuz, Şəki, Zaqatala, Zəngilan) 1. araba təkərində dəndənələrin uclarının birləşdiyi ağac hissə
(Zərdab) mədəcik (gövşəyən heyvanlarda)
(Kəlbəcər) tikanlı yabanı bitki adı
(Salyan) dərman bitkisi adı. – Topalağın sui uşaxları yatırmağçın davadı; – Topalağın köki fındığ boyda olır (Salyan)