(Bakı, Şamaxı) qarğıdalı
(Salyan) qaynadılıb duzlanmış noxud. – Uşağ şorməzə yiməgi çox xoşdıyır
(Quba) bax şormacabığda
(Şəmkir) şəlalə. – Şornağın altında çimillər. – Apar, şornaxda qoyunnarı çimizdir
(Gəncə, Goranboy, Şəmkir) dörd çarxlı arabanın qabaq və dal oxları ilə lanqutu birləşdirən dəmir hissə
(Şəmkir) bax şırran I
(Naxçıvan) novça, nov. – Bı damın şorratanı yoxdu
(Qax, Oğuz, Şəmkir) bax şırşır. – Bir az hündürdən tökülənə şorşor di:llər (Oğuz); – Şorşorda çimməx’ olar, əmbə so:ğ olur (Qax); – Hündür yerdən su t
(Goranboy) yabanı bitki adı
(Goranboy) narahat yerişli, qaçarkən sağrısı atılıb düşən <at>. – Şortax at adamı atıf-tutur, yorur
(Ordubad) bax şorratan. – Əvimizin şortanı xarab olub
(Ağdaş) narahat yerişlə getmək, qaçarkən sağrısı atılıb düşmək <ata aiddir>. – At şortaraxlamax isdiyir
(Qubadlı) narahat yerişli, qaçarkən sağrısı atılıb düşən <at>. – Bu gün mindiyim şortdağan atıdı, belim ağrıyır
I (Zaqatala) 1. məc. boşboşuna gedib-gəlmək 2. at kimi tullanatullana yerimək. – Əhməd yaman şortdıyıf II (Ağdam, Bərdə, Mingəçevir, Şuşa, Zaqatala) n
(Şəki) bax şortdamax I. – Ho qədir şortdum heş nə çıxmadı
(İmişli) narahat yerişli, qaçarkən sağrısı atılıb düşən <at>. – Bu şorttax atnan harıya gedirsən?
(Bakı, Gəncə, Qax) bax şırtı. – A şortu, mən sənün tayınam? (Bakı); – Arvaddar bir-birinə layam verəndə şortu deyillər (Gəncə)
(Basarkeçər) atmaq <aşığı>. – Aşığı şorudum, alçı durdu
(Şəki) yabanı bitki adı. – Şoryarpax bağlarda bitər
(İsmayıllı) gecəpapağı. – Yatıram, şosimi ver
şoş atmax: (Kürdəmir) cücərmək. – Soğan şoş atıp
(Zaqatala) selik, ağızdan axan su. – Qaya, şoşağını sil
(Bakı) dağıtmaq
(Axalsxi) qaranquş. – Şoşya quşların elçisidi
(Kürdəmir) əkin sahəsində kiçik arx ◊ Şot-kök (Şamaxı) – iri, qaba tikiş. Şotkök eləmək (Şamaxı) – iri, qaba tikişlə tikmək
(Şamaxı) başdansovma. – Dərzi bu çuxanı şotorquş tikib, gündə bir yeri sökülür
(Ağdam, Bərdə, Şərur, Şuşa) dırnaqda əmələ gələn xəstəlik adı. – Mənim ə:ax barmaxlarım şoturdu (Ağdam); – Baş barma:ım şotur oluf (Bərdə)
şovul-şovul baxmax: (Culfa) maddım-maddım baxmaq
(Goranboy) şiv, zoğ, pöhrə. – Şoy ağacın divinnən çıxar
(Qazax) basqın, hücum ◊ Şoyğun eləməx’ (Qazax) – basqın etmək, hücum etmək. – De:illər, canavar sürüyə şoyğun eliyir
(Gədəbəy) şorba. – Şoyroyu qış yi:əllər, soyux vaxda
(Zəngəzur) axsaq. – Şoytac adamnan yol getmək çətindi
(İmişli) 1. yorulmaq 2. həvəsdən düşmək. – Kömək eliyəni o xərtənə işdədir, axırda şoytıyır
(Salyan) axsayaaxsaya. – Ayağım ağrıyır, şoytıya-şoytıya bir tə:r gəzirəm
(Bakı) uzun, dik. – Ged gör o əmüngilə gələn şöddə papağ kimdü?
(Oğuz) cəftə
(Ağcabədi, Bərdə, Göyçay, Kürdəmir, Sabirabad, Şuşa, Tərtər) 1. kölgə. – Əvin şö:gəsində gördüm ki, bir adam duruf, tanıyammədim (Ağcabədi) 2
I (Çənbərək) kəsmək, qırmaq. – Taladan bir afdoy odun şöx’lədim gətdim II (Ağdam, Şuşa) şəstlə vermək, təqdim etmək
(Çənbərək) süzülmək. – Oynaqanıη suyu söjələnirdi, yağış əfritmişdi deyin
(İmişli) axşam qaranlığı. – Şöknük düşəndə obıya yaxınnaşdığ
(İmişli) qaranlıqlaşmaq, axşam qaranlığı düşmək
(Kürdəmir) pinti, səliqəsiz
(Qax) pərt olmaq
(Qax) avara
(Naxçıvan) vermək
(Cəbrayıl) bax şöx’ləməx’ II
(Cəbrayıl) yavanlıq etmədən yemək. – Sən qatığı şögüllüyüb qutardın ki
(Gədəbəy, Gəncə, Tovuz) maili, əyri. – Laydıra çaldığım mıx şöt getdi (Gəncə)
(Meğri) hər hansı bir işi başdansovdu görmək. – Mx: bir ərzə yaz, ama şötdəmə, dərin yaz
I (Cəbrayıl) dəvəni cahazlamaq üçün istifadə olunan örkən, enli ip. – Şötüyü dəvənin belinə çək II (Basarkeçər, Xanlar) göz dəyməmək üçün uşağın çiyin