(Qazax) yersiz, boşboşuna. – Təcix’-təcix’ danışma
(Meğri) vaxt. – İndi bu sa:t ut bişməx’ tədi dəyi
(Zaqatala) xəmir xörəyinin adı
(Tərtər, Zəngilan) bax təbcəx’. – Təfcəx’ əyağı əzmir, yeri də qazmağ olur (Zəngilan)
(Barana, Cəbrayıl, Qazax, Tovuz) diqqət ◊ Təfərrinc eləməx’ (Barana, Qazax, Tovuz) – diqqət etmək, diqqət vermək, diqqətlə baxmaq
(Şəki) vergiyığan. – Təfildar vergi yığardı
(Şəki) bax təfildar. – Təfillər töyci yığana diyirdilər
(Ordubad) gülməli. – Həsən çox təfrix’li adamdı
(Ordubad) bax təng I. – Bı təhdə üç əv var
(Göyçay, Kürdəmir) toqqa, bel qayışı. – Təhbəndimi ver, bağlıyım belimə (Kürdəmir); – Diyəsən, təhbəndüvi bağlıya bilmirsən (Göyçay)
(Qazax) bir tay ulaq. – Kalım təhboyundu, gərəx’ bir tay alam
(Lerik) üstünə hücum çəkmək
(Cəbrayıl) tələsdirmək
(Zəngilan) tələsik, tez, təcili
(Lənkəran) ehtiyatla. – Mən o evdə təhdiyə dolanıram
(Qazax) başı gicəllənmək. – Durduğum yerdə birdən təhərrəndim, elə bil dağ-daş başıma dolandı
(Cəlilabad) liman, körpü. – Bərgahda təhlə vareydi, gəmiynən ordan oların taxılın daşıydılar
(Qazax) təklif ◊ Təhlim eləməx’ (Qazax) – təklif etmək. – Çox təhlim elədim, getmədi
(Ucar) qozbel. – Təhnəbel adam yeriyəndə çəp yeriyir
(Çənbərək, Laçın) məzəmmət, töhmət. – Qızı Quluya versəm çamahatın təhnizinnən çıxammərəm. – El təhnizi bə harda qalsın (Çənbərək)
(Laçın) məzəmmətli, töhmətli ◊ Təhnizdi olmax (Laçın) – məzəmmət olunmaq, töhmət altda qalmaq. – Sənin kimi adam həməşə təhnizdi olajəy
(Şahbuz) vaxtilə. – Təhrinən ora boş yerimiş
(Yardımlı) baş alıb getmək. – Oğlan hariə təhtileyib?
(Qazax) bax təbçəy. – Təhvənc olmasa, bel adamın əyağını kəsər. – Belin təhvənci qırılıf, adamın əyağını kəser, qazmağ olmor yeri
(Ağdam, Qazax) uşaq oyunu adı (dirədöymə oyununun bir növü). – Uşaxlar hə:tdə təx’dirə oynuyur (Qazax); – Ay uşax, gəlin təx’dirə oynuyax (Qazax)
(Bərdə) bax tə:lifçi. – Təx’- lifçi toya adam çağırır
(Cəlilabad) təxminən. – Sa:d təxliyana olardı dörd
(Kürdəmir, Ucar, Zərdab) taxça. – Boşqabı təkə qoydum (Ucar)
(Qax) uşaq oyunu adı
(Ağdam, Xocavənd, İmişli, Quba, Şəki) atın belinə yəhərin altından qoyulan keçə. – Atın təkaltısın ma:yəti, atı yəhərriyəjəm (Ağdam); – Urdan təkaltın
(Salyan) bax təbçəy. – Belin təkbəçi sındı
(Sabirabad, Şamaxı, Tovuz) kəmər, bel qayışı. – Bınnan qabağ cayıllar təkbənd vırırdılar (Sabirabad); – Təkbəndi cahıllar bağlar (Tovuz)
(Cəlilabad) atın belinə bağlanan qayış. – Gəldi atun yanunə, bütün təkbirrərin bağladı
(Gədəbəy) lovğa
(Gədəbəy, Tovuz) bax təkəgöz. – Camalı axıllı-başdı adam bile:rdim, sən demə, təkəxozun biriymiş o da
(Kürdəmir) parç, misdən düzəldilmiş qulplu suqabı. – Təkəllidə su içərik
(Füzuli) qaçdı-tutdu (uşaq oyunu adı). – Uşaxlarnan təkəlməndə oynuyurdux meytəvin həyətində
(Bərdə, Borçalı, Gədəbəy) bax təkaltı. – Qaltağın altındakı təkəltidi, üstündəki yasdıx (Bərdə); – Yap altdan tərrix’ qoyullar, onun üsdünnən təkəlti
(Tərtər) tək-tük. – Burda təkəmbir adam qavaxlar savaddı olardı
(Ağdam, Bərdə, Qazax) tək-tük, çox seyrək. – Bu çiçəx’lər bizim tərəflərdə təkəmseyrəx’ pitir (Ağdam); – Xiyar əx’mişdim, təkəmseyrəx’ pitif (Bərdə);
(Bərdə, Kürdəmir, Laçın, Şuşa) lovğa, özünü çəkən, forslu. – Təkəş adam özün çəkər (Bərdə); – Bizim Məmməd yaman təkəşdi (Laçın); – O, çox təkəş gədəd
(Tovuz) mahmızlamaq. – Atı təkimlə görəx’, gün günortadı
(Lənkəran) dayaq, dirək ◊ Təkin eləməğ (Cəlilabad) – tikmək, inşa etmək. – Olar bi dənə imarat təkin elədilər
(Lənkəran) çox yaxşı
(Dərbənd) bax taqqa I
(Daşkəsən) kələk, hiylə ◊ Təl aşmax (Daşkəsən, Şuşa) – kələk gəlmək, hiylə işlətmək. – Gəlin görəx’ kim kişinin başına nə təl aça bilər (Daşkəsən); –
(Zəngəzur) mədə. – Yedi:mi tə:lim əritmir
(Zəngibasar) tərəzi. – Təlbəni gəti, taxıl çəkəcəm
(Şamaxı) heyvanlarda cinsi əlaqəyə olan həvəs ◊ Tələbə gəlmək (Şamaxı) – ciftləşmək. – At tələbə gəlir