(İsmayıllı) bax xənazir. – Sə: demədim uşağın xəssəliyi xənəzəx’di
(Şərur) qəflətən, qəfildən. – Xəpdən hopbıldı deyin dəvix’dim
(Ağdam, Mingəçevir) zirzəmi qapısı
(Quba) bax xəpir. – Xəpər adama diyədülər gündə üç dəfə padşahlığ verilədü
(Oğuz) un, yağ və şəkərdən bişirilən şirniyyat adı. – Xəpiz halvadan artıx şeydi
(Salyan) xəlbirək. – Xərbillək pammığ dərilən vaxdı yetişir
(Culfa) pis, keyfiyyətsiz toxum
(Salyan) cehiz. – Qıza xərc-xəcələt aldı
(Şərur) üzüm növü
(Tabasaran) siçovul. – Xərcir mərcəxər teregində bir də: mərcəxər quymayutdu
(Xanlar) bax xardalaş. – Çox xərdəcaliydim
(Borçalı, Gədəbəy, Xanlar, Qazax, Tovuz) bax xardalaş. – Ə:, sən nə xərdəcəl uşaxsaη, bir yerdə otusan (Qazax); – Xərdəcəl uşağımış bu Qahraman, heç d
(Qazax, Tovuz) bax xardalaş
(Tovuz) bax xardalaş. – Usuvun oğlu yaman xərdəşdi, bir yerdə duruf dincələn döyül
I (Şahbuz) 1. şumlanmış sahənin arasında qalan xam yer. – Xərə qalanda bir də çəvirib onu aldıracıyıx 2
(İsmayıllı) yovşan. – Palazın arasına xərəcohri qoyson onu güvə vurmaz
(Salyan) atlara yem vermək üçün qab
I (Borçalı, Cəbrayıl, Culfa, Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Mingəçevir, Tovuz) bax xərə I. – Yəri yaxşı əx’meyif, hər yer xərəx’di (Qazax); – Ə:, kotanı hə
I (Göyçay, Mingəçevir, Ucar) kotanın sahədə açdığı şırım II (Cəbrayıl) tərəcə hörərkən altına qoyulan 4-5 dənə iri qarğı və ya əlağacı böyüklükdə 1, y
I (Ucar) sahəni əkmək üçün şırımlamaq. – Traxdırçı yeri xərəklədi II (Ucar) toplamaq, qalaqlamaq. – Sən kərpiji xərəklə, mən də gəlirəm
(Ordubad) bax xərəngə I. – Yusif çox xərəncə adamdı
(Qax, Zaqatala) tir. – Ramazangil yaxçı xərəng getidilər (Qax)
(Bakı) şitini çıxarma
I (Cəbrayıl, Göyçay) kələkbaz, hiyləgər. – Vay xərəngə uşağın əlinnən (Göyçay) II (Bakı) qarışıqlıq III (Çənbərək) tənbəl
(Xaçmaz) çörək bişirilən yer
I (Culfa) uzun qamçı. – Cütçünün gərəx’ yaxşı xərəzəni olsun II (Qazax) bax xarazan. – Xərəzən ulağı əldən tüşmüşdü
(Xanlar) bax xarazan. – Qızıl öküzü xərəzəngə qoş
(Bakı) sarsaqlamaq, ağlına gələni danışmaq. – Kişi lap xərifliyif; – Bəsdü, xərifləmə!
(Bakı) eybəcər, çirkin
(Cəlilabad) bax xarpə
(Naxçıvan, Ordubad) kərpic ev. – Kərpicdən tikilən evə xərpişdə deyəllər (Naxçıvan)
(Zəngibasar) gizlətmək. – Xərpüşdə, gəlif görməsinnər
(Şərur) bax xart. – Xərtnən pıçax itilədillər, dəhrə itilədillər, kərənti itilədillər, orax itilədillər
(Qarakilsə) daxma. – Əvvəli bir xəsəx’ləri vardı, iti quyruğunnan bağlasaydıη durmazdı
I (Culfa, Ordubad) yoncayabənzər yabanı bitki. – Xəşəni qo:rincəni heyvana veririk (Ordubad) II (Ordubad, Zəngilan) bax xaşa
(Zəngilan) bax xaşal II
(Qarakilsə) yayılmaq. – Xəşələnə-xəşələnə oturur
(Basarkeçər) xain, xəbis
(Lənkəran) yoncayabənzər yabanı bitki
(Şərur) üstdə bacası olan ev. – Xəşqərənni damın buxarılı ocağı olur
(Bakı) qarışıq
(Şərur) bax xaçmar. – Səbətdə bir-iki xəşmər olur
(Salyan) gavalının bir növü. – Fizzə mə:mçün xətəmi gətirəcək
(Mingəçevir) əngəlli
(Göyçay, Kürdəmir, Ucar, Zərdab) fikir ◊ Xətərə eləmək (Zərdab) – fikir etmək. – Ana, sağ-salamatam, mən sarıdan xətərə elləməyin (Zərdab)
(Hamamlı) evin divarlarının üstünə qoyulan taxta və ya tir. – Göndlərin başı çürüməsin deyən difarın üsdünə xətil qoyullar, göndlərin başı ona söykəni
(Salyan) bax xətəmi. – Fizzənin bağında xətmi çoxdu
(Bakı) qəflətən, birdən
(Quba) qoşulan heyvanın boynunun əzilməməsi üçün boyunduruğun altından qoyulan keçə, yumşaq parça və s
(Ağdam, Mingəçevir, Zəngilan) bax xay I. – Oruc xəy adamdı (Mingəçevir)