(Salyan) hay-küy. – Ədə, qulangərişdə ko:təppə salmo:un, düşün aşağa
(Salyan) kobud, inadkar, tərs. – Səyyad koti adamdı, onı başa salmağ çətindi
I (Çənbərək) bir yerə yığmaq, toplamaq. – Otu bir yerə kotqala isdammasın II (Çənbərək) tikmək. – Bir də: <dəyə> kotqaladım
(Ağcabədi) qısaboy və yaraşıqsız. – Tafdax kotmul adamdı
kotuğu çarıx: (Borçalı, Çənbərək, Hamamlı, Qazax) bağsız çarıq. – Bir var deyillər kotuğu, bir var bağlı çarıx (Borçalı); – Kotuğu çarıx tək köşeynən
(Şuşa) kök, dolu (adam). – Kotul adam çox ye:ir
(Bakı) tövlə
(Qax) böyük çəllək
(Ordubad) küt, aciz, bacarıqsız. – Keşmişdə kovdan adamlar çoxidi
(Zaqatala) ucu qarmaq şəkilli uzun ağac və ya dəmir. – Budağı kovğaynan əysənə
(Qazax, Ordubad, Şahbuz) bax qozar. – Xırmanda kozar çoxdı (Ordubad); – Kozarnan başkozar bir şeydi (Qazax)
(Qəbələ) bir qulplu qab (həm suqabı kimi, həm də qatıq çalmaq üçün işlədilir). – Mahmud babası üçün kö:də qatıx gətirdi
(Biləsuvar) nəsil. – Bizim köbəkdəndi Əli
(Ağcabədi, Bərdə, Qax, Yevlax) dik yer. – Köbər yerə su çıxmaz (Ağcabədi)
(Cəlilabad, Yardımlı, Masallı) qoyun salmaq üçün düzəldilmiş üstüaçıq yer. – İsdidü, qoyinnəri köçiyə sal; – Elə bildim qoyinnər köçədədi (Cəlilabad)
I (Cəbrayıl, Cəlilabad, İmişli, Kürdəmir, Mingəçevir, Salyan, Zəngəzur, Zəngilan) xırmanda tamam döyülməyib əzilmiş halda qalan sünbül
(Şahbuz) köçəri. – Köçərgin yaylağa gedib-gələn adama deyirix’
(Borçalı) uşaq oyunu adı. – Uşaxlar köçköçü oynuyur
(Culfa) qıt. – Çörəx’ gödəy oldu əkin gəlmədi:nə
ködiyə verməx’: (Meğri) qışlağı müvəqqəti olaraq qoyun sahiblərinə kirayəyə vermək. – Balecə həmmişə örişin ködiyə vereydi
(Gədəbəy, Xanlar, Tovuz) iki və ya üçillik dişi keçi. – Ay uşax, o köəri qaytarın (Xanlar)
(Cəlilabad) güc, qüvvə ◊ Köfdən düşməg – gücdən düşmək. – Xəssələnib mən də köfdən düşmişəm
(Xanlar) əyri. –Bel sapına köğüş ağaş yaramaz
(Şəki) ağacı kökündən çıxarmaq. – Qoruxdaki ağaşdəri divinnən köhliyif taxıl ehmax isdiyrıx
(Şəki) yerlidibli, tamam, bütövlüklə
(Ağdam, Mingəçevir) bax köhlü-kömələx’li. – Abas ağacı köhlü-köməşdi dartıf çıxartdı; – Onnar köhlüköməşdi köçüf gedəjəx’lər (Ağdam)
(Salyan) nohur. – Su bəndi oyub, ortasında köhül açıb
(Basarkeçər) yeməli bitki adı. – Kö:ğun yuxarısı da yi:lir, kökü də
(Gədəbəy) bax köhləmax. – Köx’ləməx’ lazımdı ağacı
(Yevlax) mis kasa, mis piyalə. – Kö:jədə qatıx yi:llər
(Bakı, Xanlar, Qazax, Salyan) nəsil. – Olar bizim kökdəndi (Qazax) ◊ Kökünü qazmax (Gəncə) – nəslini kəsmək
(Gəncə) böyümək, dairəvi şəkildə böyümək (yaraya aiddir). – Üzündəki yara kökələnif
(Salyan) qırğı cinsindən quş. – Kökənəg ət yiyən quşdı
(Cəbrayıl) az, azacıq. – Dünən kökənəm yağış yağdı
I (Bolnisi, Cəbrayıl, Gədəbəy, Qazax, Mingəçevir, Şəmkir, Yevlax) kəfgir. – Kişi, bir kökür al gətir (Qazax) II kökür olmax: (Balakən, Borçalı, Hamaml
(Oğuz) beşiyə qoyulan ortası deşik döşək. – Kölbəndi uşağın beşiyinə qoyullar
(İmişli, Kəlbəcər) bax kola. – Keçinin bıynızsızına kölə deyillər (İmişli)
(Bakı, Salyan) kölgəlik. – Kölgələnəcəg də yoxdu ki, oturub dincələsən (Bakı)
(Gəncə, Mingəçevir) çox odlu, çox közlü. – Təndir kömbələnközdü (Gəncə)
(Qazax) sifəti kök və qırmızı. – Dadaş kömbəsurət kişidi
(Qax) köhnə ayaqqabı
(Gədəbəy) dilin arxası. – Dilimin köməncinnən yara çıxıf
(Basarkeçər) baca. – Tüsdü kömərədən çıxır
(Şəmkir) həvəsdən salmaq, soyutmaq. – Əlimi-ə:ğımı köməşidifsəη, qoyarsaηmı işdiyəm
(Şamaxı) kömür saxlanılan yer. – Kömürdannığdan kömür qurtarıb
(Kürdəmir, Salyan) 1. meyil, həvəs (Kürdəmir). – Bırda oturmağa köndim yoxdu 2. yön, istiqamət (Salyan)
(Şamaxı) kobud. – Həsən yaman köndalandi
I (Tovuz) tərs, tərsinə. – Səni göröm köçün köndələn sürülsün, a bala II (Füzuli, Masallı, Şəmkir, Şuşa, Tovuz) 1
(Zaqatala) bitki adı
(Quba) bir il dincə qoyulmuş yer. – Xır yerini bir il dincə quyaduğ, sura əkəduğ, bu yərə kö:nəxiri diyəduğ