(Böyük Qarakilsə) nəfəs
(Gədəbəy) bax ənə:t. – Ənəhət elə:cəx’siηmi olara bu cür
(Qazax) heyvanın qulağına vurulan nişan
(Gədəbəy) yardım, kömək. – Onnan heç ənə:t qörmədim
(Salyan) çərənçi, çoxdanışan. – Şəfiqə çox əngdi, kim çənəsinin altına düşdü, əl çəkən dögür
I (Meğri) valideyn. – Bı öz əngəsinin qədrini nə bilir, mənimkini də bilsin II (İmişli) lap. – Atdar əngə yolun kənarında otdıyırdı
(Quba, Kürdəmir) yeməli yabanı bitki adı. – Əngəbunun doğası heş ələ düşməz (Kürdəmir)
(Lerik) cütün hissəsi. – Əngəcüləsiz çüt olmaz
(Kürdəmir) əngəl, maneə. – Gecikdirsən işin içinnən bir əngəlho: zə çıxacax
(Bakı) bəla, müsibət. – Heç bilmirsən, başmə nə əngəlo:zə gəlib
(Salyan) çətin. – Bı çox əngəlo:zər işdi; – Əcəb əngəlo:zər işə tüşdüm
(Gədəbəy, Qazax) heyvanın qulağının ucunu kəsib nişanlamaq. – Malın qulağını əηəllər kin, qarışıx tüşməsin özgəninkinən (Gədəbəy)
(Cəlilabad) çoxdanışan
(Naxçıvan) xəmir yoğurmaq üçün böyük qab. – Əngənəx’də xəmir qayrıllar
(Qazax) xəstəlik adı
(Kürdəmir) duyuq düşmək. – O elə təzəcə əngərib ki, yoxlama gəlir
(Mingəçevir) bax əngəz. – Əngəs yanında gördüm
(Göyçay, Mingəçevir) lap. – Əngəz bizim evin yanındadı olların idarası (Mingəçevir)
(Salyan) bax əngən. – Əngi adam çox danışar, yorulmaz; – Fatma əngi adamdu
(Cəlilabad) köhnə, köhnəlmiş. – Mənə o şalvarın əngilin vereydilər
(Dərbənd) üzüm mürəbbəsi. – Əngilava uladu, ağadayı lap yaxşu
(Qax) yabanı bitki adı. – Başa sürtmağa yağ qayrırıx, hona əngilik atırıx
I (Bakı, Kürdəmir, Sabirabad) böyük qıf II (Kürdəmir) bidon. – Arabeynan on-on beş əngilkə süt aparmağ olar
(Oğuz) əhəng və kirəcin qarışığından düzəldilən məhlul. – Barı əngirəşnən hörülür
(Oğuz) üzük
(Kürdəmir) döymək, əzişdirmək. – Adil oğlun yaman əngizdədi
(Qazax, Tovuz) 1. kişnəmək (Qazax) 2. səs çıxarmaq (heyvanlarda) (Tovuz). – Bu buğoyu görüv əηrədi
(Daşkəsən) kişnəmək. – Atdar oqqərtə ye:if kin, əηrəşey
(Qazax) tufan nəticəsində alt-üst olmaq, dağılmaq. – Yağış elə yağer ki, dünyə əηşəşer
(Bakı) dolaşıq, düyün ◊ Əngüldügün düşmeg – dolaşıq düşmək, düyün düşmək. – Sap əngüldügün düşüb
I (Biləsuvar, Füzuli) böyük II (Cəlilabad) çoxlu
(Bərdə, Çənbərək, Qarakilsə, Qazax, Meğri, Tovuz, Zəngilan) bax ənik I. – Əniyi yerində bağla (Bərdə); – İtin əniyi it olar (Qazax); – Uşaxları qoyma
I (Beyləqan, Kürdəmir) küçük, it balası. – Axşamnar əniyi bağla (Kürdəmir) II (Ucar) uzaq qohum. – Bizim əniklərdən Ucarda da var
(Meğri) valideyn, ata-ana. – Bı Mısa öz ənkəsinin qədrini nə bilir, mənimkin də bilsin
I (Culfa, Lənkəran) dalaq xəstəliyi adı II (Lənkəran) xarab olmuş sirkə
(Bakı, Salyan, Yardımlı) bax ənov I. – Yazığın ənö:i artıb, heç zad yiyəmmir (Bakı); – Ənö: şirniynən yaxşı olan şeydü (Salyan) ◊ Ənö: bağlamağ (Bakı)
I (Qarakilsə) boyun. – Əlı: ordan qoyuf basma, uşağın ənsəsi qırılar II (Qazax) arxa, dal. – Üzə bir, ənsiyə iki danışer, kişi ha döyü, ikiüzdünün bir
(Şəki) sırıqlı. – Əntəri işdə giyirəm
(Zaqatala) evi ənzili adlanan giləmeyvənin suyu ilə rəngləmək. – Əvi ənziləmək lazımdı
(Zaqatala) yabanı giləmeyvə adı
I (Ağdam, Bolnisi, Çənbərək, Gədəbəy, Goranboy, Qarakilsə, Mingəçevir, Şəki, Tovuz, Yevlax) bax epbex’
(Şərur) gəcdən düzəldilən yuxayayan
(Şərur) təndirə lavaş yapmaq üçün alət
(Oğuz, Şəki, Yardımlı) bax epbex’. – Ciyim əpbəy almağa getdi (Şəki) ◊ Əpbəy ağartısı (Oğuz) – çörək yavanlığı, süd məhsulları, ağartı
(Hamamlı) yağ, soğan və çörəkdən hazırlanan xörək adı. – Təz bir əpbəyaşı düzət yə:x’, ajınnan ölörüx’
(Dərbənd) bax epbex’. – Qonşum hacbuğda əppegi istədi, yoxdi, mən arpa əppegi vərdim Əppeg heyva (Dərbənd) – yumşaq heyva, heyvanın bir növü
(Ağdaş, Göyçay, Kürdəmir) bax epbex’. – Bayaxdan əppək bişirirəm (Göyçay)
(Culfa, Naxçıvan) bax epbex’
(Ordubad) qocalmaq. – Sən əprimisən, kimə lazımsan
(Lənkəran) nanə cövhəri