(Salyan) hiyləgər. – Əfruz adama qoşulson, başın bəla çəkər
(Qafan, Qarakilsə, Zəngilan) hövsəmək. – Götü bı bığdanı əfsə, qoy tükü-zadı gessin (Qarakilsə)
(Meğri) məc. qorxmaq. – Hı dusdım, deyasan axı itdən əfsideysan?
(Bakı) bax əbşələ
(Quba, Salyan, Yardımlı) əgər. – Əgəm axşama qeyitməsəm, şə:rdə qalacağam
I (Salyan) xəstəlik. – Allah heç kəsi əgərə salmasın II (Salyan) əskik. – Gəlin köçən qızımın çox şeyləri əgərdi
(Çənbərək) canlı məxluq, ins-cins. – Dana dərəsinin yalına çıxmışdım, bir əgər-ciyər görmədim
(Salyan, Lerik, Yardımlı) bax əydəx’. – Əgirdəgi qışda yiyillər (Salyan)
(Lerik, Yardımlı) dəyişmək. – Dədəm ildə bir inəg əgirdəyiş eley (Yardımlı)
(Ordubad) bax əqrəmən. – Yadımnan çıxıb əgrəmən tix’məmişəm tumanın ətəyinə; – Demişdim əgrəmən qoy tumanın ətəyinə, niyə qoymadın?
(Lənkəran) kətmən
(Yardımlı) pilləkən
(Ağsu) ayaqaçdı (ərə getmiş qızın toyundan sonra ilk dəfə atası evinə qonaq gəlməsi). – Atası qızın aparmışdı ə:ğaşdıya
(Meğri) mağara, kaha. – Bi yol mən qeyitdim əğiyə
(Mingəçevir, Şəki) alət. – Əmi əhdaşdarı da özüynən apardı (Şəki)
(Oğuz) bax əhdaş
(Şəki) bax əhdaş
əhədin kəsməx’: (Şərur) döymək, döyüb əldən salmaq. – Qardaşdarım okki var əhədin kəsdi
(Çənbərək) qocalmaq. – Dındılı Alı da əhlənif deyin uşağa əl verəmmir
(Meğri) 1. himayə 2. yardım
(Meğri) kömək, yardım ◊ Əhliyətdix’ eləmax – yardım etmək. – Hökümət qocalara karrı əhliyətdix’ eler
(Yevlax) zəifləmək. – Salman çox əhnəzdiyif
(Cəlilabad) bax əhnəzdəməx’. – Canım əhnəzdəşib
(Quba) qətfə
(Lənkəran) bax əhram
(Basarkeçər, Tovuz) bax ayaxlı
(Qarakilsə) əsgi, köhnə parça
(Quba) söhbət. – Əxşamlar yığıladuğ bir yerə, əxtilat əliyəduğ
(Qarakilsə, Salyan, Lənkəran) çox duzlu, çox şor. – Yimək olmır ki, əjdimdi (Lənkəran); – Çörəgi əjdim eləmisən ki (Salyan)
(Şəki) işsiz, boş, asudə
(Qarakilsə) var-dövlət. – Nə əjnələri vardı, yəhər bitəv qızıldı
(Ağcabədi, Ucar) aciz, bacarıqsız. – Hümbət əjvəl adamdı (Ağcabədi); – Əjvəl adam öy tikəmməz; – Əjvəl adam çox işdiyəmməz (Ucar)
(Bakı) yaşlı
(Çənbərək) böyük, yaşlı. – Ballı qarı əkəbükə arvatdı, gənə də alaçatılığ eliyir
(Bakı) yaşlı, çoxbilmiş. – Lap əkəc arvada oxşi:r
əkəc-əkəc danışmağ: (Lənkəran) böyük-böyük, (lovğalovğa) danışmaq. – Munun ağzın yumsana, gör nə əkəc-əkəc danışır
(Qazax, Salyan, Yardımlı) böyüklük, ağsaqqallıq ◊ Əkəliy eləməx’ – böyüklük etmək, ağsaqqallıq etmək
(Bakı) yabanı bitki adı
(Culfa) əkin sahəsi, əkin yeri
(Qazax, Yardımlı) əkin sahəsi, əkin yeri
(Qazax) bax əkəbükə. – Əkəpükə arvassaη, ayıf döymü, niyə danışersaη elə sözü?
(Kürdəmir, Salyan) əkin sahəsi, əkin üçün yararlı. – Əkərah yerrəri güdürük, korlamıruğ (Kürdəmir)
(Göyçay, İmişli, Oğuz, Tovuz) bax əkərah. – Əkərə yerim azdı mə:n (İmişli); – Elə o əkərə yerdə işderəm; – O əkərə yeri bizim qalxoza versələr, yaxşı
I (Qarakilsə) rahat əkilən yumşaq torpaqlı əkin sahəsi. – Əkərri yer olanda bir çüt üş çüt yarım əkirdi II (Şamaxı) xəstə, zəif heyvan
(Zəngilan) lovğalanmaq, özünü yaşlı adam kimi aparmaq. – Səni afat aparsın, nə əkəşdənirsən
(Salyan) uşaq oyunu adı. – Əkməcıdılı bö:üg uşağlar oynü:r
(Cəbrayıl) basdırmaq. – Qabaxcan tavlanın xırçəx’lərin əkin
(Şərur) bax əqəllən. – Əqəlləm ışıx yansaydı, bir əz yazardım
(Culfa) heç olmazsa, barı. – Kəvşənə getmişdin işdəməyə, əqəllən bir çöp qıraydın, qoyaydıx oçağa