(Salyan, Yardımlı) tənbəllik. – Ədə, ərincəglig eləmə, dur get işüə (Salyan)
(Füzuli, İmişli, Kürdəmir, Salyan) tənbəl. – Yap əringəc adamsan sən, buyişi nəyşə qutarmırsan? (İmişli); – Qulı əringəc adamdu (Salyan); – Bı İmran y
(Mingəçevir) ərimək, əriməyə başlamaq. – Yağ ərinix’lənif
(Qazax, Tovuz) əriştə ilə hazırlanan xörək növü. – Ərişdəli də xörəx’di, ərişdəli düyüdən, bir də ətdən hazırlaner (Qazax)
(Şamaxı) təmizləmək
(Qazax) namusuna təcavüz etmək
(Yardımlı) təmizləmək. – Sudan zığ iyisi gələndə buləği əritdeydüg
ərkan kəsməx’: (Meğri) döymək, incitmək. – Prisdav bizə karrıca ərkan kəsdi
(Beyləqan) insafsız, rəhmsiz. – Sən laf ərkansızın birisən
(Bakı) tez yetişən üzüm növü
(Ordubad) arğalı, vəhşi qoç
ərman çəx’məx’: (Meğri) inkişaf etmək, böyümək
I (Qarakilsə, Naxçıvan) paltar yuyulduqdan sonra qalan çirkli sabunlu su. – Bırdan ərov töküblər, gedip o tingliyi qurudub (Qarakilsə) II (Qazax) uzağ
(Ağdam, Bərdə, Gədəbəy, Kürdəmir, Şuşa) bax ərov I. – Əroyu ağaş divinə töx’mə ziyandı (Gədəbəy); – Bu suyu da töx’ əroyun üstə, apar at (Şuşa) ◊ Əroy
(Kürdəmir, Salyan, Yardımlı) kəf. – Yarma:n üstə çıxan ərpini al (Kürdəmir)
(Çənbərək) çürümək, çürüyüb tökülmək. – Dananın leşi ərpiyif
(İmişli) xəstə, arıq (qoyun). – Üşdört ə:rri qoyunumuz var burda
(Kəlbəcər) evlənmək vaxtı çatmış, ər olmaq vaxtı çatmış
(Ordubad) quş adı. – Ərsinboğazın əti yeməli dəyil, zərərri həşaratı, ilanı ye:ir o
(Basarkeçər, Ordubad, Şəki, Tovuz) ərsin. – Tiyanın divini ərşinnən qartdiyif təmizdədilər (Şəki)
I (Tovuz) qaçmaq. – Burdan elə ərşinnərsən ki, gözüm səni yörməz II (Qarakilsə) boş-boş gəzmək, avaralanmaq
(Quba) iməcilik, kollektiv kömək
(Gədəbəy) kotana qoşulan birinci cüt öküz
(Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Şəki, Tovuz) 1. evlənmək və ya ərə getmək vaxtı çatmış (Çənbərək, Tovuz) 2
(Mingəçevir, Oğuz) un, yağ və şəkərdən hazırlanan quymağa bənzər xörək adı. – Əsadayi yaxşı yiməx’di, xəsdə halsız olanda onu yaxşı yiyir (Oğuz)
(Qax) ərsin. – Əsdəminən xamır doğrıyıx
(Xocavənd) gicəlmək
(Culfa) üzüm növünün adı
(Qax) düşmən
(Gədəbəy) dirçəlmək, ətəqana gəlmək. – Sırahayün aldığımız quzu əsix’mə:if hələ, gözdə-qulaxdo:lun bir müdət
(Çənbərək) uşaq oyunu adı. – Büyünnəri əsilağac oynadıx axşamatana
(Şərur) külək, meh. – Bi əz də əsin əssəydi munu (taxılı) savurup qutarardım
(Bakı) arabanın qolu
(Salyan, Yardımlı) göy, səma ◊ Əsmana çəkməg – ağrıtmaq, əziyyət vermək. – Dişimin ağrısı bı gecə məi əsmana çəkdi (Salyan)
(Bakı) yun parça adı
(Zəngilan) otaq. – Özünə yaman əsnaflar tikdirib
(Meğri, Zəngilan) axmaq, ağılsız. – Hilal əsnəx’ kişidi (Zəngilan); – Şükürün gədəsi Salman elə xıcca vaxdınnan əsnəx’ gədeydi (Meğri)
I (İmişli) qızışmış, coşmuş (dəvə). – Əsrəg dəvə adama gələr; – Əsrəg dəvə qolun üzdü II (İmişli) qızışmış dəvənin ağzına vurulan buruntaq
(İmişli) qızmış, coşmuş dəvəyə buruntaq vurmaq
(İmişli) bax əsrəg I. – Əsrig dəvə qorxulu olur
(Qazax) ucaboylu, əndamlı qadın
(Qazax) sərxoş
(Ağbaba) dəqiq, səhih. – Mən dünənki kimi əssah bilirəm
(Meğri) dinc durmayan, sakitlik bilməyən. – Bu vəzirin bir əşanex’ arvadı uley
I (Bolnisi) üskük II (Oğuz) üzük
(Salyan) məsləhət. – İş görəndə gərəg özünnən bö:gə ə:şig eliyəsən
I (Zaqatala) yaltaq II (Qax) görməmiş III (Qax) qanmaz. – Diyəni qanası doqul (deyil), əsmənginin biridi
(Cəlilabad, Yardımlı) təşviş, narahatlıq ◊ Əşüşə olmağ – təşvişə düşmək. – Siftə camahatin hamisi əşüşdə oldi (Cəlilabad)
(Quba) uşaq xəstəliyi adı
(Mərəzə, Mingəçevir) yumurtadan təzə çıxmış, hələ tüklənməmiş quş balası. – Sərçənin balası hələ ətcədi (Mərəzə)