(Bakı) bax bəhərxır
(Kürdəmir) balqabaq
(Ordubad) bax bəyismat. – Qərdaşım bəzardan bəhsumat almışdı
(Quba) bax bəqqə
(Ordubad) münəccim. – Zöhrə ulduzun bizzər annamarıx, onu bəxici bilər
bəxrəm vurmax: (Meğri) qurtarmaq, son qoymaq. – Qırx-əlli ildi oruşnamaza bəxrəm vurmuşux
(Bakı) başdansovma, ötəri. – Adə, bu uşağları (uşaq) da gör necə bəxşəri işdi:blər a!…
(Bakı) bax baxdalamağ
(Quba) böyürtkən. – Uşağlar bəqələni yığıb yiyədülər
(Bakı) bax bağara I
(Quba) süd sağmaq üçün saxsı qab. – Qızım, git bəqqəni geti, inəyimizi sağağ
(Füzuli) xırda vaxtı ipəkqurduna verilən ilk yarpaq. – Əl yarpaına bəl deirix’
(Gədəbəy) gəmirici heyvan adı. – Bəlbəx’cin yekə oloy sıçannan xeylax
(Qax) bax belbi
(Çənbərək) kökəltmək. – Amandoy Nəsif ölürdü, indi oğarda bəldirif kin
(Cəlilabad) darvaza, həyət qapısı
I (Oğuz) öz xeyrini güdən II (Şəki) tənbəl, özünü işə verməyən. – Yana dartan kəlin özünə bələgir diyərux; – Bələgir adam olmaz bizim qalxozda
(Bakı) bax bələkün
(Bakı) sarı çiçəkli yabanı ot
(Başkeçid) aldatmaq
I (Gəncə, Qarakilsə, Qazax, Şəmkir, Tovuz) dağ aşırımı. – Karvan bələni aşdı (Qazax); – Deyir: “Ə, sən yoldan çıxma, o bələni çıxıp olları çağrajam” (
(Cəlilabad) bax bələd. – Qıza, bələti bağla, qoyinnər gəleylər qapiyə girməgə
I (Gəncə, Kəlbəcər, Kürdəmir, Oğuz, Ordubad, Şəmkir, Zəngilan) bax bəliyə. – Qıza bəlgə aparallar (Oğuz); – Bizim kətdə bəlgəsiz qız verməzdər (Zəngil
(Kürdəmir) yeməli yabanı bitki adı. – Bəlgimnən yap yaxşı do:uğa olur
(Quba) bax ba:lı
I (Balakən, Cəbrayıl, Göyçay, Kürdəmir, Qarakilsə, Qazax, Meğri, Mingəçevir, Oğuz, Sabirabad, Salyan, Şəki, Şəmkir, Tovuz) xırmanda taxıl döyüləndən s
(Şəki) oğlan evindən qız evinə aparılan nişan. – Məhburiyə bəliyə gə:litdi; – Hər yerdən gə:llər bəliyə görmağa
I (Lənkəran) bax bəlgə X. – Xörəyə bəblə duz tökəllər, bəllə olub ki!… II (Şahbuz) xırdaqulaqlı qoyun
(Naxçıvan) kiçik uşaqları qorxutmaq üçün işlənən xəyalı varlıq
I (İmişli) 1. yoluxmaq, baş çəkmək 2. yoxlamaq. – Tay gedib bizi bəlləmirsən?; – Gedək bəlliyək, görək kim var orda II (Kürdəmir, Ucar) nişanlamaq, iş
(Bakı) balqabaq
(Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Tovuz) bax bəliyə. – Əli Əmirqulunun qızına bəlyə apardı (Borçalı); – Qızə:lən bəlyə heş xoşumə:lmədi mə:m (Gədəbəy)
(Cəbrayıl) məgər
(Qazax) xal. Əhmədin üzündə bən var
(Ordubad) karniz, ev divarlarının üzərinə düzülən sonuncu çıxıntılı daşlar. – İskəndər, gə gedax bizim damın bənarahlarını düzəldax
(Qax) araba oxunun üstündə olan ağac hissə
I (Şəmkir) dilin ucuna çıxan kiçik sızaq. – Dilimə bənd düşüf II (Şəmkir) qoyun xəstəliyi adı. – Ay ha! Çovannara tafşır, qoynu Qahramanın qoynuna qat
I (Ağdam, Başkeçid, Cəbrayıl, Füzuli, Gədəbəy, Qazax, Mingəçevir, Şəki, Şəmkir, Tovuz, Zaqatala, Zəngilan) dərz və ya bafa bağlamaq üçün kökündən çıxa
(Bakı, Küdəmir, Quba, Salyan) bax bəndəm I. – Gedginən ordan mə: bəndəmə gətginən (Bakı); – Otı bəndəməynən bağlallar (Salyan)
(Ordubad) taxıl dərzini bəndəmlə bağlamaq. – Yağış yağmamış taxılı bəndəmləmax lazımdı
(Gəncə) bax bəndəmləmax Bəndəm yeriməx’ (Borçalı) – bənd (b a x 2-ci məna) xəstəliyi nəticəsində yıxılayıxıla yerimək
(Ucar) tikə-tikə, parça-parça. – Qənşərdə quldurrar kəndimizdən bir neçə adamı bəndər-bəndər doğramışdılar
(Ordubad) ev divarlarının üzərinə düzülən sonuncu çıxıntılı daşlar. – Damın bir bəndərgahı pis qurulub
(Çənbərək) bağlamaq, bənd etmək. – Sijimi haravanın bir yerinə bəndərgahla
(Qazax) xallı
(Ordubad, Şahbuz) bazar ertəsi. – Sabah bənəmiyədi (Şahbuz)
bəngələyi qaçmax: (Mingəçevir) qorxmaq
I (İsmayıllı) damın üstünü hamarlamaq üçün alət II (İsmayıllı) verdiyi vədi yerinə yetirməyən adam. – Həsən bəngi adamdı
(Bakı) bax bənəmiyə