(Beyləqan, Bərdə) köməkləşmək, bir-birinə köməyə getmək. – Gəl bədəlləşəx’ (Bərdə); – Mən Vaqifnən bədəlləşif evi tix’dim (Beyləqan)
(Ağcabədi, Füzuli, Göyçay, Şuşa, Tərtər, Ucar) canlıq, qolsuz sırıqlı. – Cicim mənə bədənçə tikdi (Ucar); – Bədənçəni qoja kişilər, qoja arvatdar ge:i
(Bakı) bax bedənçərə. – Kasıb itinin adın Gümüş qoyan kimi, sən də bu bədənçərənün adın nöşün Adıgözəl qoymusan
(Qarakilsə) cavabdeh. – Mən ona bədərqa dəyləm
(Şahbuz) qaçağan “at”. – İki bədəv at gətirrəm mən, al qaç
(Ağdam) çətinlik. – Uşaqlıqda pütün ömürümüz bədgünlüynən keşdi, doyunca yeməx’ də tapbırdıx
(Lənkəran) acıqlı, hirsli, əsəbi. – Əmir bədhal adamdu, sözünün qabağına söz gətirən kimi haldan çıxır
(Qazax) boğaz xəstəliyi, boğazda əmələ gələn şiş. – Pəri xalanın oğlu bədxərəx’ olmuşdu, tez həkim gətdilər
(Kürdəmir) badımcan
(Zəngilan) bax bədərqa. – Bı işə mən bədirğa dəyləm
I (Qazax, Şəmkir) bədəncə kobud, qaba. – O çox bədqavaradı, heç paltar ona yaraşmer (Qazax) II (Qazax, Şəmkir) davakar
(Ağdam, Bərdə, Qazax, Şuşa) bax bednö:üs. – Bədnöyüs adamnan mənim xoşum gəlməz (Ağdam); – Nuru çox bədnöyüsdü, hər gördüyünə tamah eler (Qazax); – Ya
(Ağdam, Quba) bax bədəv. – Yaxşı bədo atı var onun (Ağdam)
I (Tovuz) hoqqa. – Özünnən bədöy çıxartma II (Bakı, Göyçay, Qazax, Ordubad) bax bədəv
bədrax düşməx’: (Oğuz, Şəki) didərgin düşmək. – Bizim bir toux bədrax düşüfdü, heç həyətə gəlmir (Oğuz)
(Culfa) bədnəzər. – Bədsuyumun gözü o odda yana!
(Kürdəmir) çöl, səhra. – Bədyənin düzündə savxoz salıblar
(Qazax) bədnəzər
bəəc olmax: (Qax) dağılmaq
(Ordubad) tumanın, şalvarın bağ keçirilən yeri. – Atam həmişə şalvara bəggah tikərdi
(Bakı) qurbağa
(Ordubad) bax bağdatı I. – Qəbaxda əvlərimizin çoxi bəğdatı olardı
(Quba) bax bəqqə
(İsmayıllı, Quba) bax bəqələ. – Bəğələ dəyib, gedək yığax (İsmayıllı)
bəhəm eləməx’: (Mingəçevir) tamamlamaq, qurtarmaq. – İşin birini bəhəm elə, sora o birinə keç
(Cəbrayıl) əlbir olmaq, köməkləşmək. – Bəhəmləşdıx ikicəyimiz, qutardıx hamısın Bəhəm olmağ (Bakı, Şəki) – əmələ gəlmək, baş vermək, meydana çıxmaq
(Bakı) müvəqqəti bağ kirayəyə götürən adam
bəhim olmax: (Qax) qovuşmaq, birləşmək. – Honun mağa bəhim olan gün dağılsın
I (Göyçay, Quba, Qusar, Ucar, Şəki) bax ba:li. – Bəhli yetişib (Quba); – Biyil bəhli olmadı, quraxlığ oldu (Şəki); – Bəhli mürəbbəsi yeyirsənmi? (Ucar
(Qazax) məkr, kələk. – Alla: səni şeytanın şərinnən, arvadın bəhrinnən saxlasın
(Bərdə, Borçalı, Culfa, Qazax, Şahbuz, Tovuz) keçmişdə məhsulun onda biri həcmində alınan vergi. – On dərzin biri ağanın, doqquzu bizim, buna bəhrə de
(Şahbuz) keçmişdə bəhrə yığan adam. – Bı kətdə bəhrədar olub
(Bakı) bax bəhərxır
(Kürdəmir) balqabaq
(Ordubad) bax bəyismat. – Qərdaşım bəzardan bəhsumat almışdı
(Ordubad) münəccim. – Zöhrə ulduzun bizzər annamarıx, onu bəxici bilər
bəxrəm vurmax: (Meğri) qurtarmaq, son qoymaq. – Qırx-əlli ildi oruşnamaza bəxrəm vurmuşux
(Bakı) başdansovma, ötəri. – Adə, bu uşağları (uşaq) da gör necə bəxşəri işdi:blər a!…
(Bakı) bax baxdalamağ
(Quba) böyürtkən. – Uşağlar bəqələni yığıb yiyədülər
(Bakı) bax bağara I
(Quba) süd sağmaq üçün saxsı qab. – Qızım, git bəqqəni geti, inəyimizi sağağ
(Füzuli) xırda vaxtı ipəkqurduna verilən ilk yarpaq. – Əl yarpaına bəl deirix’
(Gədəbəy) gəmirici heyvan adı. – Bəlbəx’cin yekə oloy sıçannan xeylax
(Qax) bax belbi
(Çənbərək) kökəltmək. – Amandoy Nəsif ölürdü, indi oğarda bəldirif kin
(Cəlilabad) darvaza, həyət qapısı
I (Oğuz) öz xeyrini güdən II (Şəki) tənbəl, özünü işə verməyən. – Yana dartan kəlin özünə bələgir diyərux; – Bələgir adam olmaz bizim qalxozda