I (Lerik, Yardımlı) milçək II (Masallı, Yardımlı) bal arısı. – Üç yeşik çibin saxlıram (Masallı)
I (Kəlbəcər, Kürdəmir, Mingəçevir, Salyan) təzə. – Qıza çiçə paltar tikdilər (Kəlbəcər) II (Şərur) əmi və ya dayıarvadı III (Yardımlı) gözəl, qəşəng
(Hamamlı) qoyun xəstəliyi adı. – Çiçəx’ azarı qoyunu yaman qırır
(Gəncə, Xanlar, Şahbuz) taxıla verilən ikinci və ya üçüncü su. – Taxılın ikinci suyuna diyərix’ çiçəx’suyu (Şahbuz)
(Lənkəran) yağsız (ət)
çidarrı olmax: (Gəncə, Xanlar) məc. məşğul olmaq, başı işə qarışmaq. – Orda çidarrı olmasam, siznən çox danışardım (Xanlar)
I (Dərbənd, Tabasaran) bax çiy II. – Saba-saba bağçeyə girmağ ulməyədu çigdən (Dərbənd) II (Dərbənd) bax çiy IV
(Ordubad) kitrə. – Mənə ağacdan çigirtgə qopar ver
(Dərbənd) çiskinləmək. – Bayir çigliyədü
(Quba) yeralması
(Quba) dırmıq
(Şəki) örtük, çexol
(Meğri) çığırtı. – Gecənin bir vədəsi biz cix’niyə tökülüf gəldix’
(Başkeçid, Borçalı) baş yaylığı. – Çikilənin uzunu iki arşın, eni üş çərəx’ olor, arvaddar başdarına bağle:llar (Borçalı)
(Ağdam, Kəlbəcər, Oğuz, Zaqatala) vəhşi qaz. – Çil talalarda olur, hər sa:t insana yaxın gəlmir (Oğuz)
(Şəki) çıraq. – Ağ demirdən qə:rilər demirçilər çilçirəni
I (Salyan) çeçələ barmaq II (Salyan) doğuşdan sonrakı qırxgünlük müddət (qadına aid)
(Ağdam, Bərdə, Tabasaran, Zəngilan) dərman bitkisi adı. – Çilədağı sınığa qoyullar (Zəngilan); – Çilədağı yəl ulan adam pişirib u yəl ulan yerinə buği
(Cəbrayıl, Zəngilan) çinədan. – Toyuğun çilədəndi: teyxa daşdı (Zəngilan)
(Bakı, Kürdəmir) uşaq oyunu adı. – Çilədi oynamaxdan ə:qqabını dağıtdın (Kürdəmir)
(Borçalı) nəsil. – Məhəmməd bizim çiləx’dəndi
(Cəbrayıl, Çənbərək, Qazax, Oğuz, Tovuz, Zəngilan) axar suyun qabağına yığılan çör-çöp, zir-zibil. – Arxın çiləkənin təmizdə, su yaxşı gessin (Zəngila
(Cəbrayıl, Qazax, Tovuz) çör-çöplə dolmaq, zibillənib tutulmaq (su arxlarına aiddir). – Oğul, su kəsildi, yəqin qaj (arx) çiləkənniyif (Tovuz); – Suyu
(Şamaxı) tumurcuqlanmaq. – Ağajdar çileyib
(Gədəbəy) işlədilmiş suyun evdən çölə axması üçün düzəldilmiş kiçik arx, şırım. – Çiləsəri təmizdə:η kin, su axıf gessin öydən
I (Daşkəsən) yəhərin altından altın belinə qoyulan keçə, tərlik. – Çiliyi atın belinə qoyollar yəhəri basmasın II (Çənbərək) evin tavanındakı tirlərin
(Füzuli, Goranboy, İmişli, Laçın, Şəmkir, Şuşa) yabanı bitki adı. – Çilix’burnu qaro:tdan yararrıdı (Şəmkir); – Quzunu orıya apar, çilix’burnu var, ot
I (Quba, Şamaxı) calaq, qələm. – Biyil yüzətən tə:k çiliyim qurudu (Şamaxı) ◊ Çiling vurmağ (Quba) – calamaq, calaq vurmaq
(Lənkəran, Meğri, Salyan) xəsis. – Yaxşı adam çilis olmaz (Salyan); – Gör Fəhrat necə çilisdi ki, nənəsinə bir payı da qıymır versin (Meğri)
(Gəncə, Xanlar) selin gətirdiyi iri kötük və ya ağac. – Selin gətirdiyi yekə ağaca çilləkən deyrix’ (Xanlar)
(Yardımlı) oğurlamaq. – Bi yerə şeh (şey) qoyməlü dögü, u sa:t çillideylər
(Yevlax) çilingağac (oyun adı). – Uşaxlar qapıda çilməçiliy oynu:llar
(İsmayıllı, Şamaxı) aşsüzən
(İmişli) çalağan. – Çilo:ut cücə aparır
I (Cəbrayıl) parça qırığı. – O çilpəx’lərdən bir-ikisin gəti mə: II (Cəbrayıl) qaymağın üzündəki nazik təbəqə, qat
I (Ağcabədi, Bakı, Daşkəsən, Goranboy, Xanlar, Kürdəmir, Qazax) tamam, tamamilə. – Ət çox yağlı olanda de:rix’ çim yağdı (Goranboy); – Xüreg lap çim y
(Ağbaba, Şərur) ürpəşmək. – Qorxudan ətim çimçələşir (Ağbaba)
(Şuşa) iyrənmək. – Adam hər şeydən çimçəmməz
(Ağsu, Kürdəmir) bax çimçəmməx’. – Xörəkdən tük çıxdı, yap çimçindim (Kürdəmir)
(İsmayıllı) itburnu. – Çiməsildə vitamin çox olur
(Tovuz) ürpəşmək. – Qorxumnan bədənim çimildəşdi
(Ağbaba) qaynamağa az qalmaq, qaynama ərəfəsinə çatmaq. – Çay çimildəşir
(Gədəbəy, İsmayıllı, Kürdəmir, Qazax, Meğri, Salyan, Şamaxı, Şəki, Şəmkir, Tovuz) mürgü. – Gözümə tezəcə çimir getmişdi, gəlif ça:rdılar (Şəki); – Bu
(Salyan) belləmək, şumlamaq. – Bossanın yerini payızza çimləmişəm
(Zaqatala) kotanın ağzına yığılan çör-çöp
I (Ağcabədi, Ağdaş, Bakı, Bərdə, Cəbrayıl, Göyçay, Lənkəran, Tərtər, Zərdab) düz, doğru. – Yuxum çin çıxdı (Cəbrayıl); – Nənəmin yuxusu çin oldu (Zərd
(Balakən) gicitkən
(Şəki) bax çilçirə. – Çinçira: əldə-əyaxda, damda yandırarıx
(Ağdərə) xəbərçi. – Çinçovat adam çox pis adamdı
(Cəlilabad) döyülmüş taxılın içərisində qalan sünbül qırıntıları. – Bığdanın çinəsin ayırun