I (Naxçıvan, İrəvan) 1. qızıl boyunbağı (Naxçıvan). – Çəçiyi olan çəçiy aparı (Naxçıvan) 2. qadınların topuqlarına bağladıqları muncuq
(Qazax) təpikləmək, qabaq ayaqları ilə vurmaq. – Qoyma, at uşağı çəçix’lər
(İmişli, Qazax, İrəvan) dələmə. – Çəçil çox şirin olor (Qazax)
(İrəvan, Zəngibasar) xırda, balaca (göz). – Çədənə göz uşaxdı (İrəvan)
(Naxçıvan) su süzmək üçün daş. – O su süzülən daş çəfər adlanır
(Ucar) miçətkən. – Yayda bütün öylərdə cəfgən qurullar
(Çənbərək) köhnə ayaqqabı. – Çəhləyi əyğıma:lıf eşiyə çıxdım
(Ordubad) sıxmaq. – Tutu çəhliyib suyun çıxart
(Çənbərək, Daşkəsən, Gəncə, İmişli, Qarakilsə, Qazax, Meğri, Ordubad, Şəmkir, Tovuz, Yevlax, Zəngilan) 1
(Şəmkir) izləmək, izinə düşmək. – Çəhlimnədim, gördüm heyvan gedif girif bağa
(Ağdam, Borçalı, Culfa, Goranboy, Karvansaray, Tərtər, Tovuz, İrəvan, Zəngilan) bax çəkmə. – Çəhmə şovradan çox bərk olor (Borçalı); – Büyün Vəligildə
(Şərur) xörək adı
(Gəncə, Goranboy) bahalı dəridən və məxmərdən tikilmiş qolsuz və yaxasız qadın paltarı. – Çəkaşığı qoja arvatdar ge:nərdi (Goranboy); – Çəkaşığın tiki
(Gəncə, Şamaxı, Tovuz) quş adı. – Çəkçəki balaca quşdu (Şamaxı)
I (Şahbuz) təndirin ağzına qoyulan taxta qapaq. – Çəkəcəyi gəti, qoyax təndirin ağzına II (Şahbuz) cınaq
(İmişli, Kürdəmir) tapqır. – Çəkəcəğin bərk çək atın (İmişli)
(Çənbərək, Qazax, Tovuz, Zəngibasar) bax çəkələt
(Gədəbəy, Qazax, Tovuz) yüngül ev ayaqqabısı. – A bala, çəkələtdəri maηə:ti, eşiyə çıxejam (Gədəbəy)
(Kürdəmir, Şamaxı) qorxu. – Heş kimnən çəkərim yoxdu
(Gəncə, Naxçıvan) az-az. – Çəkərəx’ yi, tez-tez yi (Gəncə)
(Basarkeçər, Borçalı, Goranboy, İmişli, İrəvan) tapqır. – Çəki olmasa yəhər aşar, atın belində durmaz (Goranboy); – Ə:, atın çəkisin bərkit (Borçalı);
(Şuşa) uşaq oyunu adı
(Ağcabədi) cınaq (toyuqda). – Çəkişgəni mərşdəşillər, so:ra qırıllar; – Çəkişgəni çəkdin, yadda gərəx’ saxlıyasan
(Cəlilabad, Salyan) mərcləşmək, mərc gəlmək. – Üç gün qabağ arvadnan kişi çəkişmişdilər (Cəlilabad)
(Cəbrayıl, Şəki) bax çəkişməg. – Bir qonaxlıxdan çəkişmişix’, kim uduzdu verəcəx’ (Cəbrayıl)
(Ucar) dərman bitkisi adı. – Çəkişotu yarpağını yaranın üssünə qoyurux, yaranın çirkin çıxardır
(Gəncə, Naxçıvan, Ordubad, İrəvan) xörək adı
(Ağcabədi) gönü döyüb hamarlamaq üçün alət. – Çəkməçünü vurursaη gönə, gönün qırışın açır
(Şərur) çəkməçi. – Çəkməduz çəhmə tikər
I (Cəlilabad) çağırmaq. – Yolda Sədəfi çox çəkdüg, eşitmədi ki, eşitmədi II (Cəlilabad, Yardımlı) üyütmək
I (Goranboy) quşatan, quş vurmaq üçün rezindən düzəldilən alət. – Uşaxlar çəkuzandıynan quş vurullar II (Şamaxı) ətdə olan qığırdağaoxşar damar
(Tərtər) quşatan. – Uşaxlar çəkuzatnan quş vurdular
(Zaqatala) çiyələk
(Ordubad) tənəyin budağı. – Mevin çəlin əyərıx, bağlarıx
çəlçö:ür eləməx’: (Basarkeçər) ölçüb-biçmək, götür-qoy etmək. – Çox çəlçö:ür elədim bir şey çıxmadı ◊ Çəlçö:ürə salmax (Basarkeçər) – süründürmək, get
(Bakı) ərəbdovşanı. – Bu gün bir dənə çələ tutdım
(Əli Bayramlı, Quba) arıq, zəif
(Hamamlı) bax kələcöş I. – A:z, dur bir çələçoş qayır yeəx’
(Ağdam, Cəlilabad) istiot. – Mən həyətdən çoxli çələmbir dərdim (Cəlilabad)
(Dərbənd) yeməli yabanı bitki adı. – Səfər əmi çələmir dərmağa qəyələrə kititdü
(Meğri) əkilmək üçün kəsilmiş tənək çubuğu. – Bizim qalxuz bu yil üş yüz min çəlix’ satdı
(Meğri) arıq, zəif. – Çəliqa qışdarq: yaraşır enni tumən geyməx’
(Cəbrayıl) hananın ərişlərini hamarlamaq, nizama salmaq
(Şəki) pis, xoşagəlməyən. – Yaman çəlimsiz üşaxları var
(Yevlax) güclü, qüvvətli. – Xanlar çəlləy adamdı
(Balakən) çalışmaq, işləmək
(Gəncə) bax çəlləşmax. – Savahdan bəri bağda çəlləşirəm
(Zərdab) ölçü qabı. – Nəcəf üç çəlo şahad aldı
(Tovuz) avar. – Çəlpnən gəmiyi basıllar