(Şamaxı) dərvişlərin başlarına qoyduqları toxunma papaq. – Bu çəltari tünd qaradu
(Çənbərək) ocaq daşı. – Qazanı çəlvərin üsdə qoy
I (Tovuz) vaxt. – Gejənin bu çəmində burda nə:zirsən? II (Cəlilabad, Salyan, Yardımlı) imkan. – Mən padşahın qızın sarayə gedəndə görmişəm, çəmim yoxd
(Qax) həyasız
I (Balakən, Basarkeçər, Göyçay, Oğuz, Şəki, Zaqatala) arabanın və ya xışın qolunu boyunduruğa birləşdirən qayış və ya zəncir
(Şamaxı) xəstəlik adı. – Çəmbərək soyuxdan əmələ gəlir
(Gəncə, Goranboy, Qazax) zəhərli böcək. – Uşağın əyağını çəmbərquyrux tişdeyif (Qazax)
(Gəncə) xoruzlanmaq, şeşələnmək. – Elə də çəmbərrəndi ki, diyəsən nədi
I (Zaqatala) səbət. – Bir çəmçi üzüm gəti II (Naxçıvan) alaqdərən. – O çəmçini mə: ver, alağ eli:rəm
(Borçalı, Gəncə, Gədəbəy, Qax, Tovuz) yabanı bitki adı. – Biz çəməni xörə: tökürüx’ (Borçalı); – Çəmənin yaxşı iyisi var (Tovuz); – Dağdan çəmən yığ g
(Cəlilabad) təzək. – Çəməngüli çuala yığallar
(Borçalı) pəncərə şüşəsində əmələ gələn tər. – Eşix’ soyuğ olor, içəridə isdi olor, onda üşşədə çəməyoğ olor
(Qazax) nazlı. – Mallar çıxer örüşə, Quzu ənər əmişə. O çəmxəmli dilbərim. Bir gəleydi görüşə
(Şəki) duman, çən. – Bir də gördün çəmirə basdı yarım dəyqada hər yeri
(Salyan) ustalıqla yanaşmaq, ələ almağa çalışmaq. – Çəmli:b topa bi təpiy vırdım, qapıdan keşdi
(Qax) bax çəmirə. – Çəmrədən biddənə dağ qorınmıy
(Cəbrayıl, Şamaxı) bax çəm III. – Nohurun suyun çən basıb (Şamaxı); – Gölün üzü teyxə qurbağa çənidi (Cəbrayıl)
(Cəbrayıl, Çənbərək, Şəmkir) boyunduruğun alt hissəsi. – Öküz çənaltıyı qırdı, harava döşdə qaldı (Çənbərək); – Boyunduruğun çənaltısı sındı (Şəmkir)
(Şəki) buynuzu qabağa əyilmiş (heyvan). – Çənbərbuynuz kəli satdım
I (Balakən, Şəki) bax çəmbərə I. – Bizim arabanın çənbərəsi təzədi (Balakən) II (Hamamlı, Qazax, Zaqatala) bax çəmbərə II
(Gəncə) bax çəmbərquyrux. – Daşın altında çənbərquyrux var; – Çənbərquyrux vuran yerə tez duzdu qatıx sürt
(Çənbərək, Qarakilsə) duman. – Çənçənə hər yeri basıf, göz-gözü görmür (Çənbərək)
(Qazax) duman. – Çənçərmə genə hər yanı bürüdü
(Bərdə) sözləşmək, dalaşmaq. – Cəmil mənim uşağımnan çəndələşif
(Qazax) vacib. – Sənin gəlməyin çox çəndən döyü ◊ Çəndən olmax (Gədəbəy) – babatlaşmaq, babat olmaq. – Oxarta yaxşı olmasa da, dünənnən çəndən oluf bi
(Yardımlı) o qədər. – Çəndün fikir vermə onə
(Kəlbəcər) taxılın dəyirman daşının boğazına tökülməsini tənzim edən qab. – Dən çənədən tökülür də:rmənin boğazına
çənə-bazar eləməx’: (Qazax) mübahisə etmək. – Çox çənə-bazar eləmə, bəsdi
çənəbazluğ eləmağ: (Quba) uzunçuluq etmək, çox danışmaq. – Nə çənəbazluğ eliyəsən?
(Cəbrayıl, Füzuli) çoxdanışan, zəhlətökən. – Səlim çox çənəçürüy adamdı (Cəbrayıl)
I (Ordubad) lobya bitkisinin ağaca sarılan nazik hissəsi. – Lobyanın atdığı çəng nəzix’ tel kimin olur II (Bakı) dırmıq
(Quba) ovuc içi qədər, ovuca yerləşən qədər. – Bə:lidən bir çəngə götürüb apardım
I (Goranboy, Qazax, Şəki, İrəvan) bax çengəl. – Paltunu çəngəldən asıf keşdıx içəri (Şəki); – Paltarını çəngəldən as (İrəvan) II (Xanlar) qoyun itinin
(Gədəbəy, Gəncə, Qazax, Qax, Kürdəmir, Şuşa, Zaqatala) bax çengi. – O, çənginin biridi, ona qoşulmasan yaxşıdı (Şuşa); – Çəngiynən üz-üzə durmax yaxşı
(Bakı) dırmıqlamaq. – Çəngi bəri ver, yer çəngliyəcegəm Çəng olmax (Bakı, Qafan, Ordubad) – qıc olmaq
(Gəncə) soyuqdəymə nəticəsində xəstələnmək (heyvana aiddir). – Mənim kəlim çənniyif
(Cəbrayıl, Qarakilsə) birdənikidən, hərdənbir. – Çənnən biz həylə şeylərin həvəskarı dəylix’
I (Şəki) mis səhəng, güyüm. – Çəpdən havra bir az su tök II (İmişli, Lənkəran, Mingəçevir, Salyan) bax çəlp
(Zaqatala) azacıq məşğul olmaq, qurdalanmaq. – Çox işdəməsəm də çəpçiliyip gəldim
çəpçüdar eləməg: (Cəlilabad) çidarlamaq. – Ati çəpçüdar elə, bırax kö:şəndə yesün
(Şəki) kiçik, xırda odun parçası. – Puçə yariyən odun yoxdu, savağ ertə də bir-iki dənə çərəkə qopardıf puş qalamışam
(Qax, Zaqatala) 1. pinti, natəmiz 2. pis, xoşagəlməz
(Gəncə, Goranboy) bax çəkələt
(Zaqatala) pintilik. – Çəpəllıxdan əl çək
I (Bərdə, Mingəçevir, Zərdab) balıq tutmaq üçün əl toru. – Bir çəpərədə dörd xaşam balığı tutdum (Zərdab); – Çəpərəni gət gedəx’ balıx tutax (Bərdə) I
(Bərdə, Cəbrayıl, Gəncə, Qarakilsə, Oğuz, Şamaxı, Tərtər, Yevlax) bax çəvkən. – Çəpgən qano:zdan tikilirdi (Oğuz); – Nənəm çəpgən tix’dirif (Gəncə); –
(Yardımlı) çığ
(Cəbrayıl, Goranboy, Qazax) çevik, cəld, diribaş. – Lətif çox çəpiy adamdı (Goranboy)
(Gəncə, Qazax) 10-15 qoyundan ibarət sürü. – Bu kişinin üç çəpişdix’ qoyunu var (Qazax)
(Ağsu) bax çəpişdix’. – Beş çəpişlig qoyunum var