(Cəlilabad, Qazax) bax dəsdir. – Sən də həmin dəsdiri iş görörsən (Qazax)
(Çənbərək, Qazax) dərhal, o saat
I (Meğri) qorxmaq. – Məmiş itdən dəsgilley II (Meğri) alayarımçıq təmizləmək. – Bicə zunbuz çəltiyim var, dəsgilleyim, gəlim
I (Bakı, Kürdəmir, Ordubad) toxunma səbət, zənbil. – Rəhilə, o dəsgirəni bağa gedəndə özünçün apararsan (Bakı); – Gilası dəsgirəyə yığdım (Ordubad) II
(Şamaxı) bostanda su arxı. – Bir-iki dəsmal qaz, su gətirəg
(Ağcabədi) uşaq oyunu adı. – Dəsmaloynun xırda uşaxlar oynıyır
(Yardımlı) əlüstü, dərhal. – Söz dedin, dəspəçə cavab verey
(Kürdəmir, Mingəçevir, Salyan) bax dəsdir. – Bu da Həsən dəssiri ağzın əgə-əgə danışır (Salyan); – Sə: dəssiri mən də sudan qorxuram (Kürdəmir); – Sən
(Göyçay) toxunma səbət
(Culfa, Naxçıvan, Zəngilan) bax dasdana Dəstana qoymax (Ağdam) – dilə-dişə salmaq. – Bizi yaman dəstana qoydun, hər yerdə sözümüzü danşıllar
(Təbriz) bilərzik. – Gəlnimə verdiyim dəstbaş nənəmnən qalmışdı
(Oğuz) zədələnmədən yığılmış (meyvə). – Dəstəçin alma çox qalır
(Bakı) qolbaq, bilərzik. – Gezmegə gedəndə dəstənəmi taxdim
(Culfa, Naxçıvan) bax dasdar II
(Salyan) uydurma. – Gündə bir dəstovuc düzəldirsən özünnən
(Qazax) dərhal
(Çənbərək, Kürdəmir, Qazax) bax dəsva: – Murtuz dəsvaha dağe:tdi yəldi (Çənbərək)
(Oğuz) hövsələsiz. – Ə, dəsvəçə olma, səbirri olginən
(Çənbərək, Gədəbəy) dərhal. – Sizdən öyələntək dəsvəsa:t idara: <idarəyə> çağırdılar məni (Gədəbəy)
(Ordubad) bağ qarovulçusu. – Bizim bı yerdə bağ qaro:lçusuna dəşdivan diyərıx
(Ordubad) balaca xəncər. – Mən bı dəşnə: əsgərrıxdan gətimişəm
(Bakı) tısbağa
(Oğuz) pusqu
(Mingəçevir, Oğuz) pusmaq
(Qax) bax dəpbülüm
I (Çənbərək) əyri. – Kilimin ağzı dəv oldu; – Dermə dəv oldu deyn difarda çirkin durur II (Quba) böyə
(Qazax) kor kimi yerimək (qaranlıqda). – Kor kimi dəvdənmə, yeyin yeri
(Çənbərək) bax dəvdənməx’. – Beyjə iηirix’ yerə çöx’müşdü, dəvdindim savağatana; – Alosman ay qarannıx gejədə dəvdinif, hakı yəlif öə çıxıf
(Füzuli, Kürdəmir) qovun növü. – Dəvədavanı yumru, hərrəmə yemişdi (Füzuli)
(Yevlax) uzun (adam)
I (Cənubi Azərbaycan, Zəngibasar) arıq uzun (adam) II (Zəngibasar) böyük, nəhəng. – Nə yaman dəvədəlləyidi bu?
(Culfa, Naxçıvan) iridənəli buğda. – Bı il qalxozdar bütün dəvədişi əkiblər (Naxçıvan)
(Qarakilsə) qara şüşəyəbənzər daş
(Biləsuvar) iri süpürgə
(Basarkeçər) bitki adı. – Dəvəqulağında şirə çox olur, bal çox olur
(Tovuz) iri addımlarla yerimək
(Qarakilsə) oğru. – Gədə dəvəllağı bir dəsmal götürdü
(Salyan) səfeh, ağıldankəm. – Harda dəvəllayı var, gərəg mənə ras gələ
(Goranboy) pərtənəgöz
(İmişli, Kürdəmir) qurcalanmaq. – Bi yerdə oturammırsan, nə dəvərcəx’lənirsən? (Kürdəmir); – Bir az dəvərcəx’ləndi, so:ra yatdı (İmişli)
(Kürdəmir) bax dəbərə. – Dəvərəni götürüp qaxaram başua
(Ucar) bax dəvəlöyüz. – Dəvərəgöz Sərxan məni ləngitdi, ua <ona> görə geçikdim
I (Ağdam, Ağcabədi, Cəbrayıl, Gəncə, Kürdəmir) irigiləli qara üzüm növü. – Dəvö:zü yeməli də:il (Ağcabədi); – Həsən, aşağı ləkdən bir az dəvö:zü dər,
(Cəbrayıl) qazan qapağı
(Gədəbəy) ağıldankəm. – Dəvyə adamnan na:xıl <nə ağıl> umoysuη sən; – Qoşulmaηnan ona, səni rüsvay elə:r el içində, oğul, dəvyədi yaman
(Salyan) tələsik. – Hələ dünən süzdə dəydalı çörək yiyənəm
(Ağcabədi, Göyçay, İmişli, Mingəçevir, Ordubad, Ucar, Şamaxı, Şəki) 1. bax deyə (Şamaxı, Şəki). – İşdi:rux, yorulanda da gedif dəyədə otu:rux (Şəki) 2
(Gəncə, Mingəçevir, Zəngibasar) incimək. – Aşna, də:sən dünənki sözdən bir az dəyinifsən, onçun belə santuruηu sallıyıfsan (Gəncə)
I (İmişli, Kürdəmir) bax deyinti. – Mənnən nə dəyintin var, de maηa (İmişli) II (Gədəbəy) bax dəğinti
(Naxçıvan) çəyirdək. – Bi var gilas dəyirdəsi, bi də var şaftalı dəyirdəyi