(Şəki) çörək. – Bi dəfiyə üç epbex’ yiyən vaxdım olufdu
(Zəngibasar) çox, xeyli. – İcilasa epey adam gəlmişdi
(Ağdam, Bərdə, Şuşa, Tərtər) tez, tezdən. – Bir az er gəlseydin, tapardın onu (Ağdam); – Er dur ku, vaxdında çatasan (Bərdə)
(Cəbrayıl) faraş. – Taxıl erağaşdı, bir həfdiyə bişməy olar
(Lənkəran) key, gic
(Basarkeçər) vəzəriyə bənzər bitki adı. – Qızım, get bir az erəvanəppəyi yığ gəti, ayranaşı pişirəx’
(Salyan) bax erkəc
(Culfa, Kürdəmir, Qarakilsə, Qazax, Ordubad, Tovuz) sürünün qabağını çəkən yaşlı erkək keçi. – Erkəçi sür qaba:, sürünün qaba:ın çəx’sin (Ordubad)
(Culfa, Ağdam, Ordubad) bax erkəc. – Ə:, niyə vuruf o erkəşin buynuzun qırmısan? (Ağdam)
(Tovuz) bax elti. – Xacca mənim ertimdi
(Qazax) səliqəsiz, başdansovdu. – Ervəti iş görörsəη, beləmi bəliyellər çağayı? İndidən açılıf tökülör
(Ağdərə) uzun
(Çənbərək) xarab, yararsız. – Eryatı həjet olmasa yaxşıdı
I (Ağdam, Bərdə, Şuşa) müvəqqəti. – Elə eryəti qoymuşam ora, indi götürəjəm (Ağdam); – Mən burda eryəti adamam, sabah çıxıf gedəjəm (Bərdə) II (Ağdam,
(Zəngilan) şübhəsiz. – Eşgar, bını Həsənalı eliyif
(Böyük Qarakilsə, Çənbərək, Naxçıvan, Oğuz, Tovuz, Zaqatala) həyət. – Gedirix’ qonşunun eşiyində bir isdikən çay içirix’ (Oğuz); – Ə:, o daneyi itələ
(İmişli) lovğalanmaq. – Eşinmə, a bala, bəlkə mən səni dö:ərəm
(Qax) qazmaq. – Yolun qırağını eşip qobı salıllar, sel gələndə hordan əxsin <axsın>
I (Cəlilabad) bulaq. – Su gəzeymişdər, göreylər bi eşmə var, içeylər su II (Salyan) suyun altında üzmənin bir növü
(Kəlbəcər) qolsuz, bəzəkli qadın geyimi adı. – Qızyetər xalanın eşməyi çox qəşəx’di
I (Ordubad) bax eşix’ II (Basarkeçər, Qazax) kotanın bir hissəsi. – Kotanın ucu eşşəx’dən çıxanda yaxşı əhməz yeri (Qazax) III (Gədəbəy, Göyçay, Şuşa,
(Şuşa) yabanı bitki adı. – Eşşəyotu de:illər kin, eşşəx’ onu çox yeər
(Bakı) təəccüblü. – Munun işi lap etebeledü, a!
(Cəbrayıl) dolu, bol. – Biyil ağacımız almıynan evdaxdı
(Cəbrayıl) sağımdan qabaq heyvanın əmcəklərini sığallamaq və ya buzova azacıq əmdirmək
(Qarakilsə) 1. dənləmək. – Toyuxlar dəni bir-bir evdirir 2. seçib yığmaq. – Nənəxanım kəfşəndə başax evdirir
(Borçalı, Kürdəmir, Qazax) yaxşı. – Mənim kefim eydi (Qazax); – Bu ki yap eydi (Kürdəmir); – Sizdən ey olmasın, Məhəmməd mənim yaxın dosdumdu (Borçalı
(Əli Bayramlı, Kürdəmir, Sabirabad, Salyan) işsiz, boş, bikar, asudə. – İskan eycahansa, birin ver (Sabirabad); – Eycahan gəzir (Kürdəmir)
(Kürdəmir) boşboş, işsiz – Eycahan-eycahan gəzif dolanmaxdan nə çıxar
(Şəki) əyri-üyrü. – Eydəş- üydəş şeyləri hardan aldıη?
(Ağcabədi, Ağdam, Borçalı, Göyçay, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Şəmkir, Zəngilan) bax evdiməx’. – Qoyunun məmələrini eydirəsəη gərəx’, o da xoşallana,
(Cəbrayıl, Meğri) azadlıq, asudəlik, sakitlik. – Yeri, bir eygilix’də:lərsəη (Cəbrayıl) ◊ Eygiliyə çıxmax (Meğri) – azadlığa çıxmaq, asudəliyə çıxmaq
(Meğri, Zəngilan) bəlkə. – Eyhana getdim tapayilmədim, onda nejo:lsun? (Zəngilan); – Eyhana, işdi dəy, man galammaram, unda bizim uşaxlari də keçi yay
(Lənkəran) bax eyhana
(Zəngibasar) açıq-aşkar. – Eyin-şayın məni yallatdı (aldatdı)
(Gədəbəy) bax eğinti. – Eyinti buzoydan, kalçadan salınan südə de:irix’
(Cəlilabad) o qədər. – Eylə üzimi hardan tapeysən
(Şəki) saxlamaq, gecikdirmək
(Salyan) başqa, qeyri. – Eyli vaxt olseydi, gə:də <yenə də> dimməzzim
(Qax) fikirləşəfikirləşə
(Ağcabədi, Basarkeçər, Borçalı, Gədəbəy, Goranboy, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Ucar, Zərdab) bax eğmə
(Kürdəmir, Cəbrayıl) genişlənmək, genəlmək. – Ayaqqabı eymələnib, ayağımda durmur (Kürdəmir)
(Ağbaba, Borçalı, Cəbrayıl, Gədəbəy, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Tovuz) qorxmaq, ehtiyat etmək. – Adam qarannıxda eyməner (Qazax); – Eyməmməx’ oğula yara
(Qax) şüyüd
(Füzuli) 1. dəfə 2. vaxt
(Salyan) eynilə. – Eynihut atasına oxşıyir
I (Ağdam, Laçın, Şuşa) bax aynımax. – Nənəm çox pisidi, indi yavaşyavaş eyniyir (Ağdam); – Yaram indi eyniyir hələ, də:sən yaxşı olur (Laçın) II (Çənb
I (Füzuli, Mingəçevir, Zərdab) həmişə, daima. – Bu işi eyzan sən görürsən (Füzuli); – Çətin işə eyzan məni buyurursan (Zərdab) II (Ağdam, Bərdə, Cəlil
I (Bakı) bax eyzan I II (Astara, Bakı, Lənkəran) bax eyzan II. – Hara baxırsan eyzən ağajdığdu (Bakı)
(Gədəbəy, Xanlar) bax ayaxlı. – Ə:axlıyı ma:yəti <mənə gətir> ordan, yayem bu kündələri (Gədəbəy)