(İsmayıllı) böyük balış. – Bu döryasdığı həddinnən artıq bö:ydü
(Naxçıvan, Şamaxı, Şuşa) atın döşündən keçirilən yəhərbağı. – At yoxışı çıxanda döşbağı gücə düşür (Şamaxı)
(Salyan) cəld, tələsik yemək. – Bir dəğada xörəgi döşdədi getdi
(Salyan, Yardımlı) savaşmaq. – Dünən qonşular döşdəşirdi (Salyan)
(Şəki) altdan geyilən qolsuz isti paltar. – Döşdix’ sinəni so:xdan qoriyir
(Balakən) araba döşəməsinin altına düzülən ağac
(Bakı) təsdiq və razılıq bildirmək üçün əlini başqasının əlinə vurmaq. – Mən ölüm, döşə gəlsün!…
I (Şəmkir) çarıq və ya çustun altına qoyulan yamaq. – Çarığın altı yırtılıf, döşəmə qoymax lazımdı II (Borçalı, Laçın, Lənkəran, Mingəçevir, Salyan, Ş
(Zəngibasar) ətli düyü xörəyi
(Bakı, Gəncə, Şamaxı) məc. doyunca yemək. – Heş belə tüşərinə tüşməzdi, döşə, bala, döşə, bir də belə aşı sən heş arda görmüyəjəsən (Gəncə)
(Bakı) məc. acgözlüklə yeməyə soxulmaq. – Ada, ac qurt kimi nə döşəmmisən aşun canına?
(Qubadlı, Şuşa) 1. igid, qoçaq (Qubadlı). – Səməd döşüdolu oğuldu 2. dərdli (Şuşa). – Yazıx döşüdoludu, amba dinə:lmir
I (Başkeçid, Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir, Tovuz) 1. b a x döyşürməx’. – Gə, bir-ki fartux da pambığ döşürəx’, qoy çox olsun; – Anası nə töküfsə, q
(Qazax) həvəssiz otlamaq
(Ağdam, Mingəçevir) bax döyrə (2-ci məna)
(Çənbərək) bax dəvdənməx’. – Tez gəl, nə döydünürsəη?
I (Tovuz) məşəl. – Döymə yandırıllarmış keşmişdə; – Ya qarağac, ya gərəx’ şam ağacı olsun, onu baltıynan döüf yumşaldıllarmış, soηra onu yağa basıllar
I (Ağdam, Qarakilsə, Qubadlı, İrəvan) bax döğmənc II (Oğuz, Şəki) meyvəni (alça, zoğal, alma, gavalı və s
(Bakı) içinə döyülmüş ət qoyulmuş plov. – Yerün mə:lim, bu gün xalamgildə döymədöşəmə yemişəm
(Zəngilan) alaq eləmək. – Hər kişdə öz yerin döysün qəyissin
(Şamaxı) döyülmüş ət, noxud və kişmişdən hazırlanmış yemək. – Döyməqiymə çox ləzətdi olur
I (Gədəbəy, Qazax) bax döğmənc. – Uşaxlara döymənc verdim (Qazax); – Döymənci yaman söyör <sevir> uşaxlar (Gədəbəy) II (Qazax) döyülmüş
I (Gədəbəy, Gəncə, Şuşa) bax döğmənc. – Ana, maηa döyməş ver (Gəncə) II (Mingəçevir) bax döyməc II
(Şəki, Şəmkir) toyda pul yığma ◊ Döyran yığmax (Basarkeçər, Mingəçevir, Oğuz, Şəki) – toyda pul yığmaq
(Gəncə, Şəki, Tovuz) 1. b a x döğrə (Tovuz). – Döyroyü gəti, qartof pişirəx’ 2. dairəvi mis məcməyi (Gəncə) 3
(Qazax) arabanın döşəməsi
(Çənbərək) yığmaq, toplamaq. – Bir az qartop döyşürdüm uradan
(Qazax) sarı çiçəkli yabanı dərman otu. – Üstü örtülü yarıya döyünçiçəyi yaxşı olar
(Ağcabədi) qız ərə gedəndən bir gün sonra düzəldilən gəlingörmə mərasimi. – Duağaldıya qızın yengəsi, anası, bayısı, qohumları gedər
(Bolnisi, Borçalı, Çənbərək, Qazax, Tərtər, Tovuz) bax doax. – Duaxda xamralı yayırıx (Tərtər); – Kündöyü duaxda yasdılıyıf saja yafdılar (Borçalı)
(Basarkeçər, Cəbrayıl, Zəngilan) qız ərə gedəndən bir neçə gün sonra düzəldilən gəlingörmə mərasimi. – Uşaxlar qızın duaxqapbasına gedir (Zəngilan); –
(Quba) kələk, hiylə. – Mən hər şeyi bilədəm, mənə dubalağ gəlməginən
(Quba) qısaboy (adam)
(Qax) dəstə. – Bazara gediysin, mağa da bi duç ala alıp geti
(Bakı) yalan danışmaq. – Gənə nə dudalıyırsan?
(Meğri) qudurğan, azğın. – Tağı xan kimin dudurğayı adam nə olup, nə olecek
(Quba) dovğa. – Əhməd duğadan içib xəstə ulmişdi
(Quba, Zaqatala) bax doqqaz III
(Mingəçevir) suqabı
(Qax) yalan. – Bircə qoraydın <görəydin> neçə duquy di:riydi
(Başkeçid, Borçalı, Gədəbəy, Hamamlı, Qazax, Tovuz) bax dilab. – Dula qoymax pis olmaz örüx’ ördürəndə (Gədəbəy); – Apar istəkanı duloya qoy (Başkeçid
(Quba) biçinçilərin qollarına sarıdıqları dolaq. – Mənim dulağartılarım üydə qalıb
(Gədəbəy, Xanlar, Qazax) bax dolğa
(Qazax, Çənbərək, Tovuz) bax dolğa. – Təkərin dulquların sal, top yeyilməsin (Tovuz)
(Qax) üskük. – Menin pis xəsyət var, dulunq olmasa tikə bilməs
I (Şəki) qısaboy. – Dumba kişiydi irəhmətdıx Usuf II (Şəki) təpə. – Taxdalı dərəsi havı dumba:n dalıdı
(Zaqatala) kötük (odun). – Dumbakı doğra
(Bakı, Şamaxı) nağara
(Basarkeçər, Bolnisi, Borçalı, Füzuli, Gədəbəy, Göyçay, İmişli, Qazax, Şəmkir, Tovuz, Ucar) bax dımbız
(Füzuli) yumruqlamaq. – Dumbuzda, bəlkə oyana