(Bakı) hər iki tərəfi iti mismar, mıx. – Çöregçilərçün iki dana teknə qayrəcegdüg, düşəriçün uşağ göndərdim, tapbadı
(Zaqatala) yuxu, röya. – Axşam bir yaxşı düş gördüm
(Gəncə, Oğuz) bax duşbalan. – Aşı kəpgirnən qazannan alıb düşbalana tökürüx’ (Oğuz)
(Bakı) qulplu uzun dərin qab (sulu xörək üçün). – Düşbərəxuri tez ol gəti, qonağlar acınnan qırıldı
(Göyçay) yüngülxasiyyət
(Şəki) hədiyyə
(Qazax) əməkgününə düşən pay. – Bıldır mənim düşərim çoxuydu
(Naxçıvan) 1. zəifləmək, əldən düşmək, qocalıb əldən düşmək. – Yatalax yazığı yaman düşgünnədi 2. yoxsullaşmaq, kasıblamaq
(Şəki) pinti, səliqəsiz. – Düşiy adam hər yerdə bilinər
(Ağdaş) azmış, sahibsiz (heyvan). – Bizdə bir düşmə kəl var
(Göyçay) aşpaz
(Naxçıvan) vaxtı tamam olmamış, yarımcaq salınan uşaq. – Leylanın uşağı da düşühdü
(Cəbrayıl, Kürdəmir, Mingəçevir, Ucar) yersiz söz danışan, yüngülxasiyyət. – Adam gərək düşük olmasın (Kürdəmir); – Əkbər düşüy uşaxdı (Ucar); – Onnan
(Şəki) uyğun gəlmək, yaramaq. – Məsəl, diyirəm, habı haçar ho qufula düşünüşür
(Zaqatala) bax dəpbülüm. – O adam nə dütdülümdü?
(Zaqatala) yüngülxasiyyətlilik. – Mən o adamın dütdülümlüyün görürəm
(Naxçıvan) əyri xiyar
(Oğuz) bax duy. – Düysən, heş bir şey başa düşmürsən
I (Ağcabədi, Bolnisi) 1. baltanın küpü (Ağcabədi). – Odun yaranda pazı balta: n düydüsüynən vururux 2
I (İrəvan) cəftə keçirilən halqa. – Ay usta, bizim sandığa bir düymə çal II (Bərdə) başı yumru mıx. – Bazara gedirsən, bir az düymə al
(Qazax) ilmək. – Köynəyin düyməkeçəni xırdo:lar
(Basarkeçər) bax döğmənc. – Savahnan düymənc yeəndə adam gej ajır
(Ordubad) üzəri tor kimi nöqtəli baş yaylığı. – Şəmil Fatmıya bir düyüd aldı
(Qafan) sapa düzülmüş qoz ləpəsi. – Mənim iki düzam var
(Meğri) birbaşa, düz. – Atdar geder otder, düzbirimə qayıder, gəler tövliyə
(Şəmkir) əkinləri ayaqlayıb tələf etmək, korlamaq. – Ziyankarın yurdu küllü-küf olsun, bi:l bosdanımı düzdədi, məni borşdu saldı
(Qazax) qırılmaq, tələf olmaq, məhv olmaq. – Səni görüm düzdənəsəη
(Göyçay) gəlin ilk dəfə ata evinə qonaq gedərkən valideynləri tərəfindən verilən hədiyyə
(Başkeçid, Borçalı) zərərsiz (adam). – Səlimxan düzən adamdı (Borçalı)
(Tovuz) açıq yer, düzəngah, çöl. – Düzəngidə taxıl yaxşı pitir
(Ağdam, Bakı, Şamaxı) düz, açıq. – Nə eşidifsı:z, düznəquli deyin (Ağdam). Ee
(Tərtər) düzünə, düz. – Əhmət düzətayı adamdi; – Əhbər düzətayı danışır
(Quba) sapa düzülmüş qax. – Qısa düzmə hazırra
(Qarakilsə) bax ejəşməx’
(Bakı) bax ejga:n
(Zəngilan) əzab, əziyyət. – Allax ecirı͂: artısın
(Basarkeçər) deyinmək
(Cəbrayıl, Zəngilan) sözləşmək, deyişmək. – Sə:rdən bəri nə ediləşirsı͂:z, tay qutarmıyassı͂:z? (Cəbrayıl)
(Gədəbəy) bax evdirməx’
(Gədəbəy) heyvanın öz balası üçün döşündə qısıb saxladığı süd. – A:z, o eğinti: mağə:ti, qatem südə pişrem
(Gədəbəy) tuluq. – Eğmədəqi şor na xarta olu, ay arvad
(Gədəbəy) qorxmaq, ehtiyat etmək. – Nədən eğməneysiη, oğul, heş zad yoxdu orda
ehnaz olmax: (Salyan) nasazlamaq. – Əliyağa, diyəsən, ehnaz olub
(Oğuz) şərf
(Qazax) bax eğinti. – Dünənnəri maral inəyin e:intisini işdim, gözdərimə işıx gəldi
(Ağdam, Şuşa) mübahisə etmək. – Niyə ejəşirsiηiz, ə:, ta: bəs döymü? (Ağdam); – Axşamatan peşəsi mənnən ejəşməx’di, ayrı işi-zadı yoxdu gədənin (Şuşa)
(Gədəbəy, Qazax) bax ejgan. – Ejgahan olanda deyeydiη, munu maηa dana! – Ejgahan vaxdı gəl (Qazax); – Mən saηa ejgahan vaxt hardan tapem kın, qutarasa
(İsmayıllı) bax ejga:nnıx
(Gədəbəy) bax ejga:nnıx ◊ Ejgahannığa çıxmaq – asudəliyə çıxmaq. – Elə ki, ejgahannığa çıxdı, işim düzəldi; – Sən ejgahannıxdan dəm vuroysuη, nə:zey m
(Oğuz) işsiz, boş, bikar