(Qazax) oyuq
(Sabirabad) çaydaşı. – Adil doğrumdaşnan pencərini sındırdı
(Cəbrayıl) su dəyirmanında pərlərin yerləşdiyi yer. – A bala, keş belə, düşərsən doğuzduğa, pər vırar, baş-gözü: dağıdar
(Gədəbəy) inadkar. – Nə doqqar adamdı Qulu
I (Qafan, Oğuz) çəpər II (Borçalı, Gəncə, Gədəbəy, Göyçay, Qazax, Qax, Şəki, Tovuz, Ucar) kənd küçəsi, əsas yoldan məhəllələrə ayrılan yol
I (İmişli) yara adı. – Uşağ vaxtı qıçıma doqquzdon çıxıb, o:n yeridi bı II (Göyçay, Laçın) iynəyarpaqlı, kolaoxşar ağac adı
(Şəki) balaca saxsı qab. – Duluzdan bir doquş aldım
I (Bakı, Cənubi Azərbaycan, Culfa, Gəncə, Qarakilsə, Ordubad, Salyan, Şamaxı) ağac, taxta və ya mal gönündən hazırlanmış qab (vedrə, tuluq)
(Gəncə, Mingəçevir) kəklik tutmaq üçün tələ. – O:çular do:laynan kəklik o:luyullar (Gəncə)
(Kürdəmir, Şuşa) 1. hiyləgər, bic. – Əlirza yaman dolabdı (Kürdəmir) 2. hiylə, fırıldaq, biclik. – Əhməd dolabdan başqa bir iş bilmir (Şuşa)
(Ağdam, Qazax) hiylə, fırıldaq ◊ Dolaf gəlməx’ (Ağdam) – aldatmaq, fırıldaq işlətmək. – Maηa dolaf gəlməx’ isdiyirdi, yaxşı başa tüşdüm (Ağdam) Dolaf
(Ağdam) hiyləgər, fırıldaqçı. – Temir dolafçının biridi, onnan dost olmasaη yaxşıdı
(Cənubi Azərbaycan) qaramal salınan yerin qapısına qoyulan ağac. – Dolağı bağladım mal-qara çıxmasun
(İmişli) yer hanasında ip dolanan (sarınan) ağac. – İpi dolağaca sarıyırduğ yer hanasında
(Qazax) bax dolaf
(Şamaxı) toxuculuqda uzunluq ölçüsü (təxminən 8 metr). – Mənim ipim on səkkiz dolam çıxdı
(Cəbrayıl, Zəngibasar) yara adı. – Barmağıma dolama çıxıb (Cəbrayıl)
I (Cənubi Azərbaycan) beşik. – Uşax dolamacda yatdı II (Təbriz) yelləncək. – Qızım yıxılannan so:ra ərim dolamacı qırıb atdı
(Bakı, Lənkəran) 1. gəminin lövbərini çəkən çarx (Lənkəran). – Dolamaçarxı işdət, lö:bəri yığağ gedəy də 2
(Tovuz) dolambac, əyri-üyrü (yol). – Yala gərəx’ dolamaş yollarnan çıxasaη, onda hasand olur
(Şuşa) bax dolamaş. – Bəkidə İçərişə:rin küçələri elə dolambaşdı ki, orda adam azır
(Şəmkir) keşik itləri üçün düzəldilmiş yer. – İtdəri dolana çağır
(Çənbərək) hörmək, toxumaq. – Ayna dünənnən bəri coraf dolaşdırır
dolaşıx darağı: (Gəncə) iridişli daraq. – Çərçi elə yaxşı dolaşıx daraxları gətirif ki
(Kəlbəcər) bax dolab (1-ci məna). – Dolav adama pul vermırıx
(Ağcabədi, Ağdam, Bakı, Barana, Bolnisi, Borçalı, Hamamlı, Xanlar, Qazax, Şəmkir, Tovuz) ağac və ya misdən hazırlanmış birqulplu suqabı
(Böyük Qarakilsə) namünasib. – Elə doldurğayi iş tutur ki, adamın zəhləsi gedir
(Ağcabədi) naxışlı tikmə. – Doldurmada çoxlu irəng olur
(Gədəbəy) təkərin topunda ox keçən dəyirmi dəmir. – Dolğa olmasa, top üzülər
(Balakən) dəyirmanda üyütmək üçün taxıl tökülən təknə
(Dərbənd) bax dolab
(Füzuli) mədən. – Duzun doluğu kəndimizin yanındadı
(Ağbaba, Bolnisi, Borçalı, Füzuli) 1. gödək, boyu qısa adam (Ağbaba, Bolnisi). – Domara adamın xəsyəti dar olar (Bolnisi) 2
(Qazax) qozbel
(Gədəbəy) təpə. – Malı dombağa sarı yellə:η bir əzdən
(Kürdəmir) bax dambıl
(Füzuli) qara qarğa. – Domdomunun əti ye:ilər, ala qarğanınkı ye:ilməz
(Zaqatala) corabın yırtıq yerini yamamaq və ya hörmək üçün işlədilən sap, ip. – Corabımı domiynən yama
(Zəngibasar) cummaq. – Suya domdu, xeylam qaldı suyun altda
I (Bərdə, Mingəçevir, Oğuz, Zəngilan) qaçmaması üçün inək və ya camışın ayağına bağlanan kiçik ağac. – Gamış tay qaçəlmir, əyağına domrux vırmışam (Zə
(Bərdə) qaçmaması üçün inək və ya camışın ayağına ağac bağlamaq. – İnəy örüşdə dayammır, onu domruxlamax lazımdı
(Lənkəran) çaydan balıq tutmaq üçün əl toru. – Çaya su çox gəldiyinə domujaçığ cırılıb
(Hamamlı) incimək. – Sənnən yaman domuşmuşam
I (Ağdaş) yeralması II (Mingəçevir) saxsı nehrə
(Mingəçevir) bax dımbız
(Salyan) balıq tutmaq üçün dairəvi tor. – Donca çox böyükdü
(Şuşa) kobud
(Qazax) bax donqabel. – Doηdabel adam tösmərəy olar
(Borçalı, Hamamlı, Qazax, Tərtər, Tovuz) 1. əyri, əyilmiş (Borçalı, Hamamlı, Qazax, Tovuz). – Uşağın beli doηqardı (Hamamlı); – Doηqar adam yavaşyavaş
(Şuşa) başda tüklərin dibində olan kəpək. – Çoxdan yumamışam, başımda doηra əmələ gəlif ◊ Doηra bağlamax – başda tüklərin dibində kəpək əmələ gəlmək