(Salyan) gözdən axan çirk. – Sa:- lla, gözü:n hılığın axıdıb tökmə üssümüzə
(Ağbaba) xəstə. – Hılıxlı İskəndər rayonda işdiyir
(Əli Bayramlı) 1. boğaz 2. hülqum. – Ət yaxşı bişməmişdi, ona görə hılmığımnan çox çətinnix’nən aşırdı
(Lənkəran) bax hındamiro
(Astara, Lənkəran, Masallı) bax hindil. – Ürəgim hindil issiyir (Lənkəran)
(Şəki) bax hənqa
(Ağdaş) astadan kişnəmək. – At elə kin, yemək görür, başdıyır hınrımağa
hıntıl eləməx’: (Meğri) bəxtəvər etmək. – Bacı: hıntıl eləmisən, qalıf qərdəşiη; – Əy bala, uxıyıb-uxıyıb bizi hıntıl eleyacaxsaη?
(Kürdəmir) çoxyeyən <adam>
I (Kürdəmir) hünər. – Tay əvvəlki hırım qalmayıb, qocalmışam II (Bolnisi, Çənbərək) axmaq III (Lerik) narın yağış
(Bakı, Salyan) əldən düşmək, yorulmaq
(Lənkəran) toyqabağı oğlan evindən qız evinə gedərkən yüngül musiqi ilə müşayiət edilən mərasim
(Bakı, Salyan) sırtıq. – Qız uşağı hırhırı olmaz (Salyan)
I (Tovuz) cüssəli. – Əli yaman hırıx adamdı II (Beyləqan) qanacaqsız, qanmaz
(Tovuz) qaşqabaqlı, qaraqabaq ◊ Hırın-zırın olmax – qaşqabaq sallamaq. – Niyə yenə hırın-zırın olufsan?
(Zaqatala) qalın kolluq
(Saatlı) harınlaşmış
(Lənkəran) keçilməz kolluq
I (Gəncə, Xanlar) zorlu, güclü. – Hırsız adam zorru olar (Xanlar); – Hırsız adamı birəz tüşümməz heysav eliyillər (Gəncə) II (Saatlı) yerli-yersiz hər
(Balakən) meşənin çətin keçilən yeri
(Yardımlı) yanıq iyi. – Evdən hızırığ iysi gəley
(Bolnisi, Borçalı) şanapipik. – Hibob hiç kimə zərəl verməz (Borçalı)
(Başkeçid, Borçalı, Qazax) bax hibob. – Hibop başı pompıllı quşdu (Borçalı)
(Qax, Zaqatala) peyin
(Ağcabədi, Goranboy) hərzə. – Hidrə olma, bəsdi (Goranboy); – Soltan bəy hidrə danışırdı (Ağcabədi)
(Ağcabədi) hərzəcavab. – Arasbar kəndində hidrəcavab adamlar çox oluf
(Gəncə) bax hidrəcavab
(Ağcabədi) hərzəlik
(Çənbərək) zərblə, var qüvvəsi ilə. – Alı məni hijmlə vurdu
(Çənbərək) bax hijmlə. – Yüz kiloy duz qaldıdım axşam hijmnən, indi belim ağrıyır
I (Lənkəran, Şəki) bax hel II II (Salyan) topağac oyununda istifadə olunan kiçik taxta. – Hili elə at mətiyə düşsün III (Şəki) kələk ◊ Hil gəlmax – kə
(Salyan) yalançı, kələkbaz. – Ərəssun hilbiçi adammış də, mən bilməmişəm
(Lənkəran) uşaq oyunu adı
(Salyan) avara, sərgərdan. – Hillayıya qoşılarsan, sən də hillayi olarsan
(Gədəbəy, Şamaxı) 1. xəstəlik, dərd-bəla 2. ağrı. – Canımın hilləsinnən yatammamışam be:jə (Gədəbəy) ◊ Hillə tapmağ (Şamaxı) – dərd-bəla tapmaq
(Mingəçevir) dik alın
I (Salyan) tullamaq. – Şö:lə, səni götürüb hilliyərəm qanoa II (Lənkəran) itələmək. – Bi bax Şaxı necə hillədi, yıxdı
(Salyan) xəstəlik, naxoşluq
(Biləsuvar) tezaçılan düyün ◊ Hilmək vurmağ – düyün vurmaq. – İpi hilmək vır danıya
I (Başkeçid, Borçalı, Şərur, Culfa, Gədəbəy, Kəlbəcər, Naxçıvan, Ordubad, Şamaxı) bünövrə, özül, əsas
(Qazax, Tovuz) 1. mağara (Qazax) 2. hisli daxma (Tovuz)
(Zaqatala) bax incavara
(Ordubad) böyürtkən. – Hindildən yaxşı mürəbba olur
(Bakı) təlxək
(Ağdam) uşaq oyunu adı
(Qazax) uşaq oyunu adı. – Qurşanıflar hingiləğoja, mal da qalıf başdıbaşına
(Qax) xəmir xörəyi
(Basarkeçər) mazaqlaşmaq. – Uşaxlar qapıda hingilimləşillər
(Ağbaba) şit-şit gülmək. – Nəyə hingilliyirsən?!
(Qazax) əl çəkməmək