isnat verməx’: (Qarakilsə, Meğri) 1. nişan vermək (Qarakilsə). – Hardan gedəcix’ isnat verdilər; – Kim isnat verip bizə gəlmisi:z 2
(Salyan) hirs, qəzəb. – Bı gecə ispirədən yatmamışam
(Zaqatala) zöhrəvi xəstəlik
(Bərdə, Bolnisi, Gədəbəy, Göyçay, Kürdəmir, Mingəçevir, Şəki, Tovuz, Ucar, Zərdab) bax isrip. – İlan ilandı kın, o da isrifnən işdəder hər şeyi (Gədəb
(Qazax) qənaətcil. – Xalam isriflidi, odunu qutarmer heç
(Zaqatala) qənaət. – Nöyütü isripnən işlət
issa:tdan çıxmağ: (Salyan) xarab olmaq, istifadəyə yaramamaq. – Soğan göyərib issa:tdan çıxıb
(Mingəçevir) bax isdatmax
(İmişli) bax isdi. – Bir issi bişer, qonax da yesin
(Salyan) narahat olmaq. – Əlsəfa gəlib çıxmayıb, elə issicolanmışam ki, irağ olsun, başına iş gələr, xəbərim olmaz
(Mingəçevir) bax isdil (3-cü məna)
(Xaçmaz) çılpaq, tumançaq. – Uşax vaxdı istancağ gəzmaguv yaduvnan çixidti?
istico eləməg: (Cəlilabad) yoxlamaq. – O da istico elədi, gördi ki, bı xəbəri arvatdar yayey
I (Lənkəran, Masallı) bax isdil I II (Füzuli, Qazax, Şərur, Şuşa, Tovuz) 1. b a x isdil (2-ci məna) (Şərur) 2
(Quba) bax istancağ. – Bu uşax lap istincağdu ki, una so:uğ ular
(Qazax, Zaqatala) səliqəli. – Avdılla paltarını isvaha ge:nər (Qazax); – Nazlı həmişə isvaha geyinir (Zaqatala)
(Gədəbəy) bax isbattı. – Pərinin gəlini isvatnan tutoy işi
(Qazax) xışın bir növü
iş qızartmax: (Qax) nalayiq hərəkət etmək və ya danışmaq
(Qazax) məna. – Sözünün işarı var
I (Qazax) yaşarmaq, yaş olmaq. – Bura işarer, su çıxar qassaη II (Balakən, Oğuz, Zaqatala) yersiz, şit-şit gülmək
(Sabirabad) küncüd tayası. – Bılar bizim işbəmizdi
(Çənbərək) xidmətçi, kuryer. – İşbitirən əsgərriyə adam çağırır
(Yardımlı) əhvalat, hadisə. – Çox işdəcəylər gəlib başıma
I (Culfa) əkin yerinin ortasından düz çəkilən arx II (Meğri, Şuşa, Şəki) əməl, iş. – Onun işdəx’ləri yadıma düşəndə az qaler barğım çatdasın (Meğri)
(Basarkeçər, Gədəbəy, Hamamlı, Qazax, Tovuz) isti alt paltarı. – Canım işdix’siz qızmer mə:m heş qışda (Gədəbəy); – İşdiyim olmasa, üşüyərəm (Hamamlı)
(Zaqatala) arabanın hissəsi
(Ordubad) bozbaş və ya qovurma suyu. – İsgənə çox ləzzətdiydi
I (Cəbrayıl, Meğri) bax işkil I. – Qapının işgilin yavaçcə vurdum, girdim yerimə (Meğri); – Fe:ruz içəri girib işgili vurdu (Cəbrayıl) II (Ağcabədi, A
(Xanlar, Şərur) oğurlamaq. – Mən nə bilim sənin pıçağını kim işgilliyif (Xanlar)
(Qarakilsə) şübhəli. – Bu iş çox işgilli işdi
(Dərbənd) meyvə yeyiləndən sonra atılan tumlu hissə, meyvənin cecəsi. – Armutun işgitdərini apar mallara tük
(Şərur, Bakı) qaranlıq düşməmiş. – İşıx gözü yığışın gedin (Şərur); – İşığ gözü ged, qeyit (Bakı)
(Şamaxı) pəncərə. – Bizzərdə pəncəriyə işığlığ diyəllər
(Ağcabədi, Bakı, Salyan) bax işildavuc. – İşıldarquş uçanda işıx verir (Ağcabədi)
(Qax) gecələr işıq verən cücü
(Qax) bax işildavuc. – Bizim yerrərdə işildo:uz çox olur
(Qax) bax işildavuc
(Dərbənd) sürtmək. – Çaqqunu işdim daşa, ülgücə döndi
I (Ordubad, Zəngilan) cəftə. – Qapu: zun işkilin keçi get (Zəngilan) II (Mingəçevir) boyunduruğu arabanın qollarına bərkidən ağac
(Culfa) cəftələmək. – Qapının dalın işkillədi, kişi qaldı çöldə
(Şəki) sınmayan, elastiki. – Bey işqa çuvuxnan döyərdi nökəri
(İsmayıllı) silkələmək. – A Tükəzban, sən cüanəzənsən, gə bu tut ağacını işqala
(Bakı) güclü yağış
(Ağdam, Basarkeçər, Borçalı, Qazax) qoyunun birillik balası. – İşşəyin əti yaxşı olor (Qazax); – İşşəx’ birillix’ toxludu (Oğuz)
(Qazax) suyun qarşısını kəsmək
(Qazax) cərgə
(Dərbənd) bax ayağüstü
(Təbriz) dəstə. – Camahatın bir itdəsi qeyitdi öylərinə
(İmişli) tikanlı kol