dör durmax: (Qəbələ) ayaq üstə durmaq (uşağa aid). – Bu uşax dör durmax bilir
(Borçalı, Gədəbəy, Xocavənd, Qazax, Ordubad) 1. otağın yuxarı başı (Borçalı, Gədəbəy, Qazax). – Dö:rə keç (Qazax) 2
(Kəlbəcər, Tərtər) bax dördəyağ. – Xamır dördə:xda yaylır (Kəlbəcər)
(Gədəbəy) dördayaq çapma. – Yol kun düz oldu, sürərəm atı dördələmə, ləzət verer maηa
I (Qazax, Meğri, Salyan, Tovuz) bax dördələmə. – At dördəm qaçdı (Salyan); – Bu at dördəm geder (Qazax); – Burdan orya dördəm get (Tovuz); – Atdar dör
(Bakı, Cəbrayıl, Gədəbəy, Qazax, Salyan, Tovuz) bax dördələmə. – Mə:m atım dördəmə qaçır (Bakı); – At dördəmə qaçseydi, tez çatardım ora (Salyan); – A
(Ağdam, Ağdərə, Bakı, Cəbrayıl, Göyçay, Salyan, Tərtər) yuxayayan. – Dördəyağın üsdündə yuxa salallar (Tərtər); – Dördəyağ uzunşüllə də olur, də:rmi d
(Şuşa) döşənəcək
(Oğuz) döşəkçə. – Dördöşəyini də yunnan qayrıllar
(Şəki) bax dördöşəyi
(Gəncə, Şəki) bax döyrə (3-cü mə:na). – Bi qav aş tutan dö:rəmi to:x salıf sındırdı (Şəki) Dö:rə çıxmax (Borçalı, Qazax) – otağın yuxarı başına keçmə
(Şəki, Zəngibasar) çoxlu. – Biyil qolxozun dö:rrü taxılı var; – Ortaxlı götürəndə dö:rrü baramamız olur, özüm tək götürəndə gənə batır, az olur (Şəki)
(Qazax, Tovuz) bax dördələmə. – Alının atı dörtdəmə geder (Qazax)
(Qazax, Qarakilsə) dördbucaq. – Üz taxtası yox, dörtgül taxta alajam (Qazax); – Həbelə dörtgül xoruzdu dəsmallar olardı, ollarda aparardıx çörəyi (Qar
(İsmayıllı) böyük balış. – Bu döryasdığı həddinnən artıq bö:ydü
(Naxçıvan, Şamaxı, Şuşa) atın döşündən keçirilən yəhərbağı. – At yoxışı çıxanda döşbağı gücə düşür (Şamaxı)
(Salyan) cəld, tələsik yemək. – Bir dəğada xörəgi döşdədi getdi
(Salyan, Yardımlı) savaşmaq. – Dünən qonşular döşdəşirdi (Salyan)
(Şəki) altdan geyilən qolsuz isti paltar. – Döşdix’ sinəni so:xdan qoriyir
(Balakən) araba döşəməsinin altına düzülən ağac
(Bakı) təsdiq və razılıq bildirmək üçün əlini başqasının əlinə vurmaq. – Mən ölüm, döşə gəlsün!…
I (Şəmkir) çarıq və ya çustun altına qoyulan yamaq. – Çarığın altı yırtılıf, döşəmə qoymax lazımdı II (Borçalı, Laçın, Lənkəran, Mingəçevir, Salyan, Ş
(Zəngibasar) ətli düyü xörəyi
(Bakı, Gəncə, Şamaxı) məc. doyunca yemək. – Heş belə tüşərinə tüşməzdi, döşə, bala, döşə, bir də belə aşı sən heş arda görmüyəjəsən (Gəncə)
(Bakı) məc. acgözlüklə yeməyə soxulmaq. – Ada, ac qurt kimi nə döşəmmisən aşun canına?
(Qubadlı, Şuşa) 1. igid, qoçaq (Qubadlı). – Səməd döşüdolu oğuldu 2. dərdli (Şuşa). – Yazıx döşüdoludu, amba dinə:lmir
I (Başkeçid, Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir, Tovuz) 1. b a x döyşürməx’. – Gə, bir-ki fartux da pambığ döşürəx’, qoy çox olsun; – Anası nə töküfsə, q
(Qazax) həvəssiz otlamaq
(Ağdam, Mingəçevir) bax döyrə (2-ci məna)
(Çənbərək) bax dəvdənməx’. – Tez gəl, nə döydünürsəη?
I (Tovuz) məşəl. – Döymə yandırıllarmış keşmişdə; – Ya qarağac, ya gərəx’ şam ağacı olsun, onu baltıynan döüf yumşaldıllarmış, soηra onu yağa basıllar
I (Ağdam, Qarakilsə, Qubadlı, İrəvan) bax döğmənc II (Oğuz, Şəki) meyvəni (alça, zoğal, alma, gavalı və s
(Bakı) içinə döyülmüş ət qoyulmuş plov. – Yerün mə:lim, bu gün xalamgildə döymədöşəmə yemişəm
(Zəngilan) alaq eləmək. – Hər kişdə öz yerin döysün qəyissin
(Şamaxı) döyülmüş ət, noxud və kişmişdən hazırlanmış yemək. – Döyməqiymə çox ləzətdi olur
I (Gədəbəy, Qazax) bax döğmənc. – Uşaxlara döymənc verdim (Qazax); – Döymənci yaman söyör <sevir> uşaxlar (Gədəbəy) II (Qazax) döyülmüş
I (Gədəbəy, Gəncə, Şuşa) bax döğmənc. – Ana, maηa döyməş ver (Gəncə) II (Mingəçevir) bax döyməc II
(Şəki, Şəmkir) toyda pul yığma ◊ Döyran yığmax (Basarkeçər, Mingəçevir, Oğuz, Şəki) – toyda pul yığmaq
(Gəncə, Şəki, Tovuz) 1. b a x döğrə (Tovuz). – Döyroyü gəti, qartof pişirəx’ 2. dairəvi mis məcməyi (Gəncə) 3
(Qazax) arabanın döşəməsi
(Çənbərək) yığmaq, toplamaq. – Bir az qartop döyşürdüm uradan
(Qazax) sarı çiçəkli yabanı dərman otu. – Üstü örtülü yarıya döyünçiçəyi yaxşı olar
(Ağcabədi) qız ərə gedəndən bir gün sonra düzəldilən gəlingörmə mərasimi. – Duağaldıya qızın yengəsi, anası, bayısı, qohumları gedər
(Bolnisi, Borçalı, Çənbərək, Qazax, Tərtər, Tovuz) bax doax. – Duaxda xamralı yayırıx (Tərtər); – Kündöyü duaxda yasdılıyıf saja yafdılar (Borçalı)
(Basarkeçər, Cəbrayıl, Zəngilan) qız ərə gedəndən bir neçə gün sonra düzəldilən gəlingörmə mərasimi. – Uşaxlar qızın duaxqapbasına gedir (Zəngilan); –
(Quba) kələk, hiylə. – Mən hər şeyi bilədəm, mənə dubalağ gəlməginən
(Quba) qısaboy (adam)
(Qax) dəstə. – Bazara gediysin, mağa da bi duç ala alıp geti
(Bakı) yalan danışmaq. – Gənə nə dudalıyırsan?
(Meğri) qudurğan, azğın. – Tağı xan kimin dudurğayı adam nə olup, nə olecek