(Şuşa) uşaq oyunu adı
(Qax) əlağacı
(İmişli) may böcəyi
(İmişli) uşaq oyunu adı
(İmişli, Kürdəmir) alaq otu adı. – Do:uzotınnan yığ, inəgə verəg (Kürdəmir)
(Göyçay) bax doğuzdux
(Qax, Zaqatala) ağılsız
doy gəlməx’: (Gəncə, Karvansaray, Qazax, Şəmkir, Tovuz) bax do: gəlməx’. – Balaxanımı gördüηmü kişiyə necə doy gəldi? (Tovuz)
(Salyan) quyruq yağı. – Pılo: do:yağıynan bişirdim
I (Mingəçevir, Şuşa) ağılsız, ağıldan yüngül, sarsaq. – Mən sənin kimi doydax adam görməmişəm (Şuşa) II (Cəbrayıl, Çənbərək, Lənkəran) 1
(Lənkəran) heykəl
(Qax, Oğuz, Şəki, Şuşa) bax dazay. – Məmət kimi dozay uşax heç hağlına gəlməsin (Şəki); – Bu dozayın biridi, işin olmasın (Şuşa)
(Şəki) məc. 1. acizlik; 2. keylik. – Sənin bu dozaylığın məni laf cana gətiritdi
(Oğuz) topa bitən yarpaqsız bitki. – Do:zqılı yazda bitir, heş bir şeyə yaramaz
(Ordubad) yaxşı yanmamış, tüstülü (kömür). – Bu kömür tamam dödədi
dödü bağırsax: (Gəncə, Qazax) yoğun bağırsaq. – Əmi, içalatı bura gəti, dödü bağırsax ma: lazımdı (Gəncə)
(Şamaxı) təəccübləndirmək, heyrətləndirmək. – Alı bu işiylə Qurbanı döəcərrəndirdi
(Şamaxı) təəccüblənmək, çaşıb qalmaq, heyrətlənmək. – Bu işə yaman döəcərrənmişəm
I (Qazax) dələduz. – Hasan kişinin oğlu Alı döələx’ adamdı II (Ağdam, Borçalı, Qazax) yetişməmiş xırda qovun, qarpız
(Qazax) dələduzluq. – Döələx’lix’ pis şeydi
(Qazax) dələduzluq edən. – Alı yaman döələx’vazdı, heş diş durmor
(Şamaxı) döymə, yeni istehsal olunmuş kəlağayıları sonuncu dəfə yuyarkən döymə. – Dögəcdən çıxmamış iş parıldamaz ◊ Dögəc ağı – kəlağayıları döyərkən
(İmişli) bax döğmənc. – Yaxşı döğməc yedüg hindi
(Gədəbəy) yağa doğranmış isti çörək, yağ doğramacı. – Döğməncnən çox armağım mən uşaxlıxdan
(Gədəbəy) bax doğmənc
(Gədəbəy) mis dövrə, dərin mis boşqab. – Cijim mə:m xaşıl payımı döğrə: çəqey peydər
(Ordubad) bürkü. – Böyün yaman döhrədi
(Cəbrayıl, Gəncə, Qazax, Qarakilsə, Qax, Naxçıvan) 1. təəccüblənmək, mat qalmaq (Qarakilsə, Naxçıvan)
I (Gəncə, Göyçay, Şəki) cins, nəsil. – Bizim kə:r at Allahyargilin atdarının dölünnəndi II (Ordubad) dəyirmanın dən tökülən təknəsi
(Zəngibasar) baş tərəf, öndə. – Hətəm keçif dölbaşda oturuf
(Çənbərək) faraş doğulmuş quzu. – Sürüdə dölbaşı çoxdu
(Ağcabədi) bax dölbaşı. – Hüseynxanun qızıl kərə qoyunu dölburnu doğdu
(Şərur) döl götürülən yer
(Ağdərə) kərkincək (quş)
I (Qarakilsə, İmişli) 1. qoyunu doğuzduran adam (Qarakilsə); – Bıdı görürsən dölləx’lər gəldi 2. yeni doğmuş qoyun (İmişli)
(Şərur) kiçikboy, qısaboy
(Gəncə) 1. balaca, dar küçə 2. dalan. – Bu dölmənin divindəki qapı bizimdi
(Cəbrayıl) bir işi könülsüz və ya yavaş-yavaş görmək. – Tez ol ye, nə dömələnirsən
(Zaqatala) dayaq. – Dönbəni arabanın qolları altına qoy, öküzdəri arabadan açıb burax
I (İmişli) aşıq-aşıq oyunu II (Salyan) süd, qatıq saxlanan qablar üçün ağacdan düzəldilmiş qapaq. – Döndərməni təşdin ağzına qoy III (Çənbərək, Qazax)
(Qafan, Mingəçevir) dəfə. – Bir dönə mən oduna gedəndə, bir dönə də sən get (Qafan)
(Naxçıvan) döngə. – Bizim öymiz dönəx’dədi
I (Bərdə, Kürdəmir, Şuşa) döngə. – Balakişi, quzuları dönəlgədən keçirt (Şuşa); – Dönəlgədə kəsdilər onun qabağın (Kürdəmir) II (Bərdə, Şəmkir, Şuşa)
(Gədəbəy, Qazax) bəxt, tale. – Adamın dönəlyəsi dönəndə dönor (Qazax); – Adamın dönəlyəsi kin döndü, yarımaz dünyədə işi (Gədəbəy)
(Qafan) bostanda su dönən yer. – Su dönəyədən gəlmir
(Oğuz) arı pətəkləri saxlanılan yerin ətrafına çəkilmiş çəpər
(Şamaxı, Şəki) sözündən qaçmaq, sözünü dəyişdirmək. – Demisən, demisən, dayi niyə sözüvi döngəliyirsən? (Şamaxı); – Əvvəlcə söz vermişdi, sora döngələ
(Qafan) dəfə. – Gələn dönüm sizə bir yük odın gətirəcəyəm
(Qafan) dəfəlik. – Bir dönümlük ancağ unumız qalıbdı
(Gədəbəy, Şəki) bax dönüm. – Bu dönüş yalançıyam yanında (Gədəbəy); – Bu dönüş o öydə otudu, mən getdim; – Bu dönüş Qurbanı yolladılar (Şəki)