(Zəngibasar) qıdıqlamaq. – Yapışdı belimnən, başdadı məni xüdüx’ləmə:
(Cəlilabad) bax xüyər. – Xü:- gər oni dünyadan xəbərsiz elədi
(Quba) xain, paxıl. – Güzdərinnən bilmağ uladu ki, u xüləgən adamdu
(Bakı) yavaş-yavaş
(Qafan, Şərur) ilıq (su)
(Dərbənd) yeni doğmuş heyvanın ilk südündən bişirilən yemək. – Bala, yi bu xurşi, büzə qünşi götürütdü
(Xaçmaz) bax xivəl. – Heyvanın xüvəli lap yırtılıb
(Salyan) bihuşdarı
(Salyan) bax xüyər. – Xüyyər uşağı yatırdır, həmi sakit eliyir. İi
(Meğri) təşəxxüs, əda, fors ◊ İbaratınnan cırılmax – təşəxxüslənmək. – Xurşudun qərdəşi Səfiyar ibaratınnan cırılır
(Dərbənd) göndərmək. – Əvvəl xatun ibəreydi, sora qişi ibəreydi
(Qax, Zaqatala) xarab olmaq
(Qax) kiflənmiş
(Basarkeçər) xidmətçi, kuryer
(Şəki, Zaqatala) sataşmaq. – İcəşmağa adam tapbiysammi? (Şəki)
(Şahbuz, Şərur) bax icəşmax. – Sən mq: nə icəşirsən, canım (Şahbuz)
(Zaqatala) qardaş. – İci, mənim kərkimi usduya aparsana
(Zaqatala) qardaşarvadı
(Balakən, Qax, Zaqatala) evdə içalatdan hazırlanan kolbasa
(Şəki) bax icaraçı. – İcra:çını göndər, Əyyuvu çağırsın bura
(Bakı, Salyan) dilimləmək. – Qarpızı iç elə yiyəg (Salyan)
iççi əl: (İmişli) işçi. – Mə:m iççi əlim yoxdı
(Çənbərək) qalamaq. – Ojağı içər, yansın
(Salyan) dəfələrlə soruşmaq, həqiqəti öyrənməyə çalışmaq. – Sabirəni içxalasan da bir şey örgənə bilməssən
(İmişli) vərəm (qoyunda)
(Ağdam, Xocavənd) bax içiyara. – İçyara azardı da, qoyunun içi yaro:- lur (Xocavənd)
(Qax) ana
(Çənbərək) mənasız, yersiz mübahisə etmək. – Ağa:rnan <Ağayarla> Veysəl bildirdən bəri çox iddələşir
(Qax) bax ida. – İdələr xoşbax olan dünyədi
(Ağdaş, Göyçay) yavanlıq. – Axşama idəm hazırrıyırsammı? (Ağdaş)
(Borçalı, Salyan) bax iddələşməx’. – Ə:, nə idəşirsiηiz, gediη uşaxları gətiriη (Borçalı)
(Çənbərək) qızışdırmaq. – Qara idilədi, uşağı bir-birinə qırdıdı
(Ağbaba, Bərdə, Mingəçevir, Şəki, Ucar) görkəm, forma, zahiri görünüş. – Onun idimi düzələn döyül (Ağbaba); – Bircə sə:n idiminnən qorxuram (Ucar)
(Şəki, Zaqatala) çirkin (adam)
(Meğri) bax idəşməx’. – Gödəx’ Qara katda hamiynan idişey
(Şəki) itələmək. – Duran yerdə gəldi məni iddi; – Məni idmə
(Yardımlı) utancaq. – O, ifal qizə oxşay
(Ağdaş, Göyçay, Kürdəmir, Saatlı, Salyan, Ucar) xoşxasiyyət; mədəni. – İfallı adamın hər yerdə hürməti olar (Ucar); – Elə ifallı gəlindi ki, nətə:r (S
I (Borçalı, Xanlar, Qazax, Tovuz) səliqəli II (Zaqatala) möhkəm, yaxşı. – Büyün atı ifçin nalladacam
(Şərur) lavaşı təndirə yapmaq üçün alət
(Tovuz) balıqdan hazırlanan xörək adı. – İfileyi balıxdan pişirerix’
(Culfa) bax ilfidə
(Naxçıvan) bax ilfidə
(Çənbərək, Karvansaray) aldatmaq. – Veysəl yaman iflədi Haxverdiyi büyünnəri (Karvansaray)
(Zəngilan) bax ilfidə
(Barana) bel sütunu. – İfliyi qırılmış yaxşı qaça bilmədi
(Cəlilabad) mübahisə. – Nə igəşgənnig başdədün, hə
(Cəlilabad, Kürdəmir) mübahisə etmək. – Qıza, ginə nə igəşeysən, əl çəksənə (Cəlilabad)
(Yardımlı) mübahisəli. – Bu igəşüg şehi nəyə gətireysən
(Dərbənd) üstünə iynə sancılan kiçik yastıqça