(Bakı, Cəbrayıl, Kürdəmir, Qazax, Zaqatala) ağılsız, yüngülxasiyyət. – Salam hütdülüm adamdı (Zaqatala); – Hütdülüm adam məclisi biyabır eliyər (Kürdə
(Ordubad) şanapipik. – Hüthüt bəzəkli çöl quşudu
(Mingəçevir) tezdanışan
(Zəngibasar) tez-tez danışmaq. – Genə nə hütüddiyirsən?
(Meğri) diqqətlə. – Avlar bizə hütür-hütür baxırdı
(Dəvəçi) yeznə
(Qazax) qarğış ◊ Hüy töx’məx’ – qarğamaq. – Dünənnən bəri ağlayıf, hüy tökör
hüzər tutmax: (Çənbərək) əldə əsas tutmaq. – Almıyı hüzər tutdum Bayramgile: tdim. Xx
(Şərur) qəflətən, birdən
(Zaqatala) təzə doğmuş inəyin ilk südü, ağız
(Cəlilabad, Lənkəran, Masallı, Salyan) saç, kişi saçı, tel. – Xaç saxlamışam (Masallı); – Yayda xaç qoymazzar (Salyan)
(Kürdəmir) soyğunçu, oğru. – Carrılar çox xaçbuşdular, kürdüyə mal buraxmax olmur
(Kəlbəcər) təndirin ağzına qoyulan dəmir qapaq. – Xaçirdəyi təndirin ağzına qoy
(Ordubad) arı səbətinə xaç şəklində qoyulan çubuqlar. – Xaçmarı səbətə qoyallar
(Lənkəran) bax xaçbuş
(Zəngilan) bax xap II. – Xaf ayı çıxır bılların üsdə
(Naxçıvan, Zəngilan) bax xabdan. – Elə güçə yuxarı gedirdıx’, Soltangilin iti xafdan gəlif qapıb (Naxçıvan)
(Qazax) təzə. – Niyə, xaflı paltarı var, qoy geyinsin birini
(Culfa) gizlincə, xəlvətcə
(Qazax) zarafat. – Yığışıflar xaxanıza
(Qax, Şəki, Zaqatala) taxça. – Qabları xaxaraya yığ (Qax); – Sapı xaxaraya qoymuşam (Zaqatala); – Xaxarada ləmpə şüşəsi var, unu bura ver (Şəki)
(Dərbənd) ilbiz. – Girmişdi kələmluğa, xaxayek çux kürrəyeydi, uni çipləyib atdular
(Dərbənd) bax xaxayek
(Qax) bax xaxara
(Kürdəmir) çayın cecəsi, puçalı. – Çayın xakəsini at bayıra
(Lerik) seçmək
(Dərbənd) çay pucalı
(Kəlbəcər) barmağın buğumları arasındakı sümük. – Xaqiq barmaxda olor
(Zaqatala) pırtlaşmış <saç>
I (Qax) pencək II (Qax) çayın kənarında çimmək üçün düzəldilən gölməçə. – Seni xal çox kiçi oldu; – Qelin qidax xal qurax
(Təbriz) təyyarəçi. – Xalaban təyarəni sürər
(İsmayıllı) xalanın əri. – Xalazam bağda işdiyir
(Meğri) arxayın. – Gör nətə: r də xalazeyni oturupla, elə bil tavladakı aj mallar təx’cə mənimdi
(Salyan) xallı. – Xaldar at yaraşıqlı olar; – Hilal xaldar adamdı
I (Başkeçid, Borçalı, Gədəbəy, Xanlar, Qazax, Quba, Şəmkir, Tovuz) açıq hava şəraitində mal-qara saxlamaq üçün ətrafı hasarlanmış yer
(Xanlar, Şəki) boş, istifadəsiz <torpaq sahəsi>. – O vazqal kı xalvar varıdı, altı, üstü xalı yer idi (Xanlar)
I (Bakı, Laçın, Ordubad) keçmiş çəki vahidi, 10 pud. – Geşmişdə on puta bir xalvar deyərdilər (Ordubad) II (Zəngilan) 10 dərz
(Qax, Zaqatala) yabanı bitki adı
I (Astara, Bərdə, Borçalı, Cəbrayıl, Cəlilabad, Daşkəsən, Füzuli, Qazax, Lənkəran, Ordubad, Şərur, Tovuz, Yevlax) çiy südün üzü
(Xaçmaz) qocalmaq. – Camış tamam xamalaşmışdı
(Çənbərək) işsiz, bikar, boş. – Amanoy Həsif xama:yl gəzir
(Çənbərək) bax xama:yl
(Qazax) gəliri müəyyənləşdirilməmiş əməkgünü. – Hələ yüz doxsan xamgünüm var, çoxlu taxıl alajam ona
(Bakı) şey-şüy
(Çənbərək) işdən soyumaq, tənbəlləşmək. – Fışqar Novruz yaxşı işdiyirdi, dq: xamırrıyıf
(Ağbaba) yabanı bitki adı
(Ağdam, Borçalı, Cəbrayıl, Daşkəsən, Füzuli, Gədəbəy, Xanlar, Qazax, Tərtər, Tovuz) bax xama II. – Get Nazdıyildən xamranı al gəti, xamır qatajam (Ağd
(Ağcabədi, Ağdam, Ağdərə, Bolnisi, Borçalı, Cəbrayıl, Gədəbəy, Goranboy, Göyçay, Qazax, Tərtər, Tovuz) xəmirinə maya vurulmuş və sacda bişirilən qalın
(Şuşa) xəmir mayası. – O xamro:uzu ver maηa, xamır qatıram
(Zaqatala) yabanı bitki adı <boyaq maddəsi kimi istifadə olunur>