(Borçalı) gicgah
I (Borçalı, Tovuz) bax qabağ II (Gəncə, Qazax) buynuzsuz (keçi, qoç). – Qavax qoç kök olar (Qazax); – Qavax keçi mənimdi (Gəncə)
(Qazax) sürünü öz ardınca aparan, çəkən heyvan. – Bənöyüş inəx’ qavaxcıldı, malın qavağınde:dir həməşə
(Gədəbəy, Qazax, Şəmkir) bax qabalax. – Qavalağı mal-qara ye:ir (Gədəbəy)
(Balakən, Şəki) bax qabar. – İpəx’çilər qavardan tərəcə düzəltdilər (Balakən); – Qavardan nəhrə düdüyü qəyrillər, sümsü qəyrillər; – Üş tərəcəlix’ qav
I (Bakı, Bərdə, Şamaxı) bədən, boy-buxun, görkəm. – Munun qavarasına baxma, bir batman əncağ gələr (Bakı) II (Culfa, Şərur, Kürdəmir, Ordubad) bülöv (
(Zəngilan) qovmaq. – Uşaxları it qavaraxladı
qavaralı olmağ: (Bakı) iri bədənli, gövdəli olmaq. – Ursiyet atı qavaralı olar
(Füzuli) qaysaq
(Füzuli) qaysaqlamaq (yerə aiddir)
(Zaqatala) saxsı qab. – Tamatı qavaşaya doldur
(Meğri) yüngül (yük). – Qavazax yüx’dü, ağır dəyi bu yüx’
(Yevlax) qabarmaq, köpmək, şişmək. – Xamır ajıyanda qavazaxlanır Qavazax olmax (Yevlax) – qabarıb qalxmaq
(Şəmkir) qabıq (qozda, fındıqda). – Qozun iki qavırdağı olur – biri göy, biri də öz qavırdağı
(Şəki) bax qabırğa (2-ci məna). – Öyün üsdünə iki yüz qavırğa lazımdı
(Kəlbəcər) enlikürək. – Qavırğəlindi qərdəşim oğlu
(Borçalı) həşərat adı
(Cənubi Azərbaycan) içinə çörək doğranmış süd. – Çobannar çoxlı qavırtmac yeyillər
(Cəbrayıl, Zəngilan) qabıq (dənli bitkilərdə). – Bı düyü:n içi təmiz qavızdı (Zəngilan)
(Cəbrayıl, Zəngilan) qabıqdan çıxarmaq (arpanı, buğdanı, çəltiyi və s.). – Siçan əvdəki buğdanı tamam qavızdıyıf (Cəbrayıl)
(Gəncə) qablaşdırılmış şeylər. – Qavqarıxdan gətirin, haravıya yığax
I (Ağcabədi) tökmək. – Qazandakı suyu vedrəyə qavqar II (Borçalı, Cəbrayıl, Çənbərək, Gədəbəy, Karvansaray, Qarakilsə, Şəki, Şəmkir) bax qabğarmax
(Qax) yabanı bitki adı
I (Şəki) üz çəkmək (yorğan- döşəyə). – Yorğannarımızı təzə qavlamişəm II (Cəbrayıl) bax qabğarmax. – Hər şeyi öz yerinə qavlamışam
(Cəbrayıl) bax qablı. – Axşama yaxşı qavlı pişirmişix’
(Qarakilsə) bax qablıx (2-ci məna)
(Zaqatala) bax qablıx (2-ci məna). – Şatdu <qadın adı> əlində qavlux tikirdi
(Zəngibasar) ağac qabığından və ya çubuqdan toxunmuş səbət. – Dünən meşədə beş qavsara qayırdım
(Cəbrayıl) əziyyət çəkmək (acından). – Ajınnan qavsıyıllar, özü də fason ve:r
(Ağdaş) bax qabsındıran. – Bajım mə: bir dəssə qavsındıran yığıf gətirdi
(Şərur) bax qavız
(Naxçıvan, Şahbuz, Şərur) qaldırmaq. – Niyar başın qavzadı (Şahbuz)
(Zaqatala) əyri (burun). – Honun burni qaydı
(Ucar) daş, kəsək. – Sərçəyə bir qaya atdım, dəymədi
(Ağdaş) balıq növü adı. – Dədəmin torunda altı qayabalığı çıxdı
(Xanlar) yabanı bitki adı. – Qayaçöpünün çayı yaxşıdı
(Şuşa) kələz. – Qayaqarpan qayaların üsdündə çox olur, üsdü də xal-xal olur
(Zaqatala) daşlamaq, daşa basmaq. – Uşaxlar ilanı qayaladılar
(Kürdəmir) balıq növü adı. – Qəşərrər qayapotası da tutardux, əti heş yeməli dö:ül
(Zaqatala) əyriburun. – Qayburun Sa:biri taniyirsənmi?
(Şəki) evin çardağında bir-birinə çarpaz bərkidilmiş haça ağaclar. – Öyün qayçısı sımmışdı, havı yaxında təzələmişıx
(Gədəbəy) nişanlı qıza ərəgetmə ərəfəsində yaxın adamları tərəfindən verilən pul və ya hər hansı hədiyyə
(Basarkeçər) araba oxunu ban ilə birləşdirən hissə. – Usda, haravanın qaydası qırılıfdı, maηa bir qayda qayır
(Hamamlı) məfrəşin ağzına vurulan naxış
(Cəbrayıl, Zəngilan) dəmir yol. – İnək qayırmo:lun üsdə dayandı (Zəngilan)
(Bərdə) bax qayız. – Bir qayıs çuvalın beşdən biridi
(Şərur) oyun adı
(Yardımlı) bax qayişgötürdü
(Salyan) oyun adı
qayıt çəkməy: (Cəlilabad) fikir eləmək; dərd, qəm çəkmək. – Ata, nöş narahat oleysan? Mənim kimi oğli olan dünyadə qayıt çəkə:r?