(Cəbrayıl) faraş
I (Qarakilsə, Salyan) layiqli; münasib. – Əşi, irağbətti adam tapbadıη qohum olmağa:?! (Qarakilsə) II (İmişli, Saatlı, Şamaxı) ehtiyatlı, ehmallı
(Salyan) yaxşı. – Nolub ona, Avdılla lap irah adamdı
(Kəlbəcər) 1. rahat 2. kefi kök. – İşimi görüb, iraqqazı uzammışam
(Basarkeçər, Borçalı, Şəki) əlüz sabunu. – İraqqıyı da gəti, qonaxlar əlini yüsün (Borçalı); – Həriyə bi cüt nasqı, bi dənə iraqqı pay göndərmişdilər
I (Cəlilabad) küçə. – Qorxıdan irasdıya çıxa bilmədim; – Küçiyə biz irasda derüg II (Şəki) səliqəli
I (Oğuz) kəlağayı. – Pul verim, mə: bir irat al gəti II (Bakı) qıf. – İratı götür <gətir>, süt tökecegəm
(Basarkeçər) yeməli yabanı bitki. – Uşaxlar iravanəpbəyi yığıflar
(Yardımlı) arxayın. – Yetiseydi irayic işüy görərdün
(Bakı) o qədər, bu qədər. – İrbelə adama necə yer tapacegsən?
(Ağdam, Ağdaş, Ağsu, Bakı, Göyçay, Kürdəmir, Mingəçevir, Oğuz, Saatlı) 1. üzüm mürəbbəsi (Ağdam, Ağdaş, Ağsu, Bakı, Kürdəmir, Mingəçevir)
(Qax, Zaqatala) irisini seçmək
(Hamamlı, Qazax) bax irdələmax. – Nə var irdəliyiflər, xırdaları qalıf (Hamamlı)
(Salyan) kinayə, rişxənd. – İreykeynən danışıb qəlbin sındırma
(Salyan) rişə. – Bı gül yaxşı ireyşənə atıb, əkilməli vaxtıdı
(Qazax) kənd sakinləri dağa köçəndə kənddə qalan gözətçilər
(Xaçmaz) bax irağbətti I. – İrə:bətdi iş gör; – İrə:bətdi yirrəşdir
(Biləsuvar, Bakı, Salyan, Culfa, Əli Bayramlı, Füzuli) ləpir, iz. – Gedirsən, ayağu:n irədi qalır (Biləsuvar); – Yer qardı, hələm irəd düşmüyüfdü (Füz
(İmişli, Şərur, Zəngilan) bax irəpətə. – Çörəyi irəfəteynən yafıllar təndirə (İmişli)
(Zəngilan) bax irəpətə
(Ağdaş) üzüm növlərindən birinin adı
(Zəngilan) üzüm çardağı. – İrəx’bərə meynə atdammaxdan yanadı
(Quba) şumlanmış yerin müəyyən hissələrindən çəkilən kiçik şırım, arx
(Culfa) kinayə, rişxənd ◊ İrəkə eləmək – rişxənd etmək. – Ma: irəkə eləməyi navaxdan öyrəmmisən?
(Cəbrayıl, Füzuli) əvvəllər, keçmişdə. – İrəlləri bizdə belə ədət yoxudu (Cəbrayıl)
I (Kürdəmir) rəf. – İrəmədə qabqaşığ saxleyıllar II (Xanlar) xam yer III (Cəbrayıl, Goranboy, Qazax, Tərtər, Tovuz, Yevlax, Zəngilan) 1
(Qazax, Tovuz) su çıxmayan yer. – Bizim irəməli yerrərimiz var (Qazax)
(Ağcabədi) qapmaq (it haqqında). – Dəyməsəη, it adamı irəmşəməz
irəng suyu: (Qazax) yetişənə yaxın qarpız tağına verilən su. – İrəng suyunu verməsəη, qarpız qızarmaz
(Hamamlı) təndirə çörək yapmaq üçün işlədilən alət. – Çörəyi irəpətənin üsdünə qoyuf təndirə yape:llər
irəş to:x: (Mingəçevir, Şəki) cins toyuq
(Əli Bayramlı, Salyan) rişə, kök (ağacda). – Ağacın irəşənəsi dərinə gedib (Əli Bayramlı); – Ağacı irəşənədən çıxardıllar (Salyan)
(Gədəbəy, Qazax, Mingəçevir, Salyan, Şahbuz, Tovuz, Yevlax) 1. keçi qılından hörülmüş ip. – Atın irəşməsini həlö:- rüf <hələ hörüf> quta
(Şəki) bax irat I. – Bəsdinin nişannıda beş dənə irət variydi
(Şahbuz) cəftə. – Qapının irəvzəsini vır
(Ağdam, Ağdaş, Şərur, Cəbrayıl, Mingəçevir, Şəki, Şuşa) bax irəvzə. – Elə hücum elədi ki, qapının irəzəsi çıxdı (Şəki)
(Şəki) cəftələmək. – Qapını irəzələ
(Culfa) bax ilfidə
(Cəbrayıl) böyük, iri. – Odunun irıxdımısınnan bir az mq: ver
(Şamaxı) ehtiyatlı
(Göyçay) ucaboy. – Onda iridraz qızdım
(Ağdam) böyümək
(Salyan) iri. – İrimig duzumuz qutarıb
(Mingəçevir) yavaş, yavaşyavaş. – Də:rman lap irin-girin işdi:r
(Füzuli) bədbəxt. – İrinc olmuşam ta
(Ağdam, Füzuli) üzüm növlərindən birinin adı
I (Quba, Meğri) 1. b a x idəşmax 2. vuruşmaq, dalaşmaq II (Xaçmaz, Quba) yersiz, şitşit gülmək. – Adamun üzünə baxıb irişmə (Xaçmaz)
(Meğri) bax irişmağ I
I (Borçalı, Cəbrayıl, Gədəbəy, Goranboy, Hamamlı, İmişli, Qazax, Qarakilsə, Mingəçevir, Zəngilan) bax irişmağ II
(Qarakilsə, Quba, Salyan, Zəngilan) 1. cığır (Quba). – Gəl, bu iriznən get 2. iz, ləpir (Qarakilsə, Zəngilan); – Elə gedif, heç irizi də bilimmir (Qar