(Tovuz) qabarmaq. – İlanın quyruğunu basanda üsdümə elə qancıxdı ki, ətim çimildəşdi
(Gədəbəy) bax qancığa. – Qancırğasız yə:r olmaz
(Zaqatala) bax qancığa
(Şərur) talaşa
qançır olmax: (Mingəçevir, Şəmkir) sətəlcəm olmaq. – Atımız qançır oluf (Şəmkir)
(Oğuz) qoyunlarda olan xəstəlik adı
(Dərbənd, Xaçmaz) sətəlcəm olmaq. – Məhəmməd kişi soyuğdan qançurliyib (Dərbənd); – Qiş güni suvuğda qalub qançurliyərsən! (Xaçmaz)
I (Quba, Dərbənd, Xaçmaz) qoca camış. – Qanda dai <daha> xəyir vermiyədü, satacağam (Dərbənd) II (Balakən, Qax) qısaboylu
(Meğri) carçı. – Qandat gəldi ki, başq: çara qıl
(Lerik) it dirsəyi (yara adı). – Gözümə qandimə çıxıb
(Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir) qozun, fındığın yaşıl qabığı, narın qabığı, qarğıdalının büründüyü qabıq
(Kəlbəcər) qozu, fındığı yaşıl qabığından çıxartmaq. – Qozu qaηaxlı:rıx, soralıxdan qurudurux
(İmişli) çevrilmək, dönmək. – Bu qaηarıldı, əyildi aşa:
(Qazax, Şəmkir, Tovuz) ana arxdan ayrılan qol, kiçik arx. – Qaηırmadan qaj ayrıler (Qazax); – Ana arxdan ayrılanda balaja arxa qaηırma de:ərix’ (Şəmki
(Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Tovuz) burmaq. – Meytixan qoyunun arsalasını qaηırdı qırdı (Qazax); – Qolumu qaηırma, ağre:y (Gədəbəy)
(Çənbərək) burmaq. – İsmeyil onun qolun qaηırtaxladı
(Gədəbəy) otsuz (yer). – Qaη- qaz yerdi, olarda otmu var?!
(Xanlar) tərslik etmək. – Ə:, qardaşoğlu, adam başqasını da eşidər, elə qaηqıyıf durufsaη
(Qazax, Tovuz) bax qaηarılmax. – Çiyninnən qaηrıldı baxdı (Qazax)
(Gədəbəy) bax qaηax. – Camışın arası qaηzaxdan sazdı yaman
(Qax) böyük öküz
(Basarkeçər, İmişli, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Şəmkir, Tovuz, Ucar) qana həris, qana susamış. – Oların bir qanıx iti var, özüηü yözdə ha! (Şəmkir);
(Basarkeçər, Gədəbəy, Qazax) qana susamaq. – Məmmədin iti qanıxıf (Basarkeçər); – Bu, de:llər gənə yaman qanıxıf (Qazax); – Ət çox yidiyinə yaman qanı
qanq olmaq: (Salyan) çaşıb qalmaq. – Oqqədər işim var ki, yap qanq olmışam
I (Dərbənd) yuxayayan. – Hey qiz, qanqanı gəti II (Culfa) kələf. – Bir yumaxda uniki-umbeş qanqᵔo:lur
(Dərbənd) palçıqda gəzmək üçün xüsusi ayaq ağacı. – Qanqazsız palçığdan gitmağa çetindi
(Şamaxı) hövsələdən çıxarmaq. – Bu:şağ <bu uşaq> məyi qanqıxdırıb
(İrəvan) bax qaηarılmax
(Meğri) əmək iqtidarı olmayan. – Əhmədəli bir bölix’ qanqurdın öfdəsinnən həmin ki galey
(Salyan) əmanət. – Xalxın qannıbaşdı malına xor baxmazdar
(Qazax) qapan, böyük tərəzi
(Şəki) burmaq. – Qolumu elə qantardı, az qala sımmışdı
(Zaqatala) turş qatıq
I (Şamaxı) bax qapay II (Tovuz) bax qapalax
I (Qazax, Şəmkir) qapaqlı qazan. – Çovan de:r ki, bir yekə qapaxlı gəti (Qazax); – Qapaxlıda süd var, isdi:rsəη, onnan iç (Şəmkir) II (Borçalı) tüfəng
(Ucar, Zəngilan) qarğı və ya qamışdan hörülmüş qapı. – To:lanın qapalağın qoy, tez gəl (Ucar); – Qapalağı bağla, qoyunnar qahaldan çıxmasın (Zəngilan)
(Zaqatala) körpəni beşiyə bağlamaq üçün bağ
(Mingəçevir) buynuzsuz (keçi, qoç)
(Kürdəmir, Quba) dibdən (biçmək). – Buğdanı lap qapba biçib bu (Quba)
(Mingəçevir) uşaq oyunu adı
(Qax) qoltuq cibi. – Qapbağınnan pul çıxdı
I (Cəlilabad, Göyçay, Saatlı, Sabirabad, Salyan) bax qabçağ. – Apar ona bir qapçağ su ver (Göyçay); – Leyla, mənə bi qapçağ su gəti (Cəlilabad) II (Sa
(Ucar) iynə-sap qabı. – İynəni qapçağa qoy, itməsin
I (Ucar, Yevlax) həyət. – Uşaxlar qapıda oynu:llar (Yevlax); – Bizim qapıda yaxşı heyva ağajdarı var (Ucar) II (Ordubad) üstüaçıq eyvan
(Basarkeçər, Qazax) gəlin aparılarkən qapını bağlayıb alınan pul. – Yengə dedi kin, qapıbasmasını verməsəη, gəlini qoymuyajam aparasaη (Basarkeçər); –
(Ağcabədi) qapının üstünə qoyulan ağac. – Qapıbaşı barını saxlamaxdan ötəridi
(Ucar) açılmamaq üçün qapının dalına (içəridən) keçirilən ağac və ya dəmir. – Qapıdalı çox vaxdı ağaşdan olur
(Meğri) sırtıq. – Onun qızi bir qapıdan qızdı
(Mingəçevir) gəlin aparılarkən qapını bağlayıb alınan pul
(İmişli, Qazax, Tovuz) keçə və ya ipdən toxunma qapı (alaçıqda). – Qapılıx dəyənin ağzını örtməy üçündü (Qazax); – Alaçığda qapı olmazzı, qapılıx olar