(Salyan) məc. yolmaq, hər şeyi əlindən almaq. – Mən elə adamı lələgliyərəm də
(Kürdəmir) bax lələgili. – Nizam elə ki bazara getdi, pulu verər lələgülləyə
(Gəncə) qarğı yarpağı. – Qarğının lələyini ayırtda
(Salyan) qoz, fındıq ləpəsi və kişmişdən ibarət çərəz. – Lələkittanı cibə töküb yi:llər
I (Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar) sağdış, soldış. – Lələlix’ bəyin sağındasolunda oturor (Gədəbəy) II (Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar) sağdış, soldış
I lələm saqqası: (Ağdaş) qoz növü. – Lələm saqqasının gəzəli hələ çatdamıyıb II lələm saqqası: (Ağdaş) qoz növü
I (Mingəçevir) bax lalameg II (Mingəçevir) bax lalemeg
I (Salyan) pəltək. – Dilim pəltəg dö:ür ki, lələpəto danışım II (Salyan) qoz, fındıq ləpəsi və kişmişdən ibarət çərəz
(Oğuz) bax lələ I
(Şərur) bax lələvin
(Cəbrayıl, Meğri) acgöz. – Qərəçi lələvinnəri kimin gözü çörəx’dən duymey (Meğri)
(Lənkəran) avara, sərgərdan
(Başkeçid, Bərdə, Qazax) bax ləyliğa. – Lə:lğa belədi dana, birinin adı Əlidi, bir şey qoşuflar adına, bılara lə:lğa de:llər (Başkeçid)
(Bakı, Dərbənd) beşik. – Uşağı ləliyə qoy, yırğala yatsın (Bakı)
I (Ordubad) yabanı kəvər. – Ləlix’ dəğdə bitəy II (Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Tovuz) nəfsli, acgöz. – Sən nə ləliy adamsaη, nə verillər razı ol (Qazax);
I (Ağdaş, Gəncə, Qazax, Şəmkir) 1. b a x lalemeg (Gəncə, Qazax, Şəmkir) – Çox lə:lidim, gənə insafa gəlmədi (Qazax); – İki sa:t qapıda lə:limişəm (Gən
ləliy olmax: (Şərur) səbri tükənmək, gözləməkdən yorulmaq. – Əlini gözdəməx’dən ləliy oldux
ləlo getmax: (Şəki) bir şeyin həddindən artıq arzusunda olmaq. – Aşdan ötrü ləlo gedirəm
I (Gəncə, Qazax, Şəmkir) kasıb, yoxsul. – Ləloyn ləloyinnən nə fayda görə bilər (Qazax) II (Qazax, Şəmkir) bax lələvin
(Ağdam, Lənkəran, Şəki) bax lələvin. – Fatma:n oğlu çox ləlö:n uşaxdı, hər nə görsə isdiyir (Şəki)
(Tovuz) nəfsli, acgöz. – Bizim uşaxlar elə ləlö:nçüdülər ki, adam ağzını marçıldatmağa peşmandı, bilmirəm hardan örgəniflər
(İsmayıllı, Salyan, Yardımlı, Quba, Lənkəran, Oğuz, Şamaxı) bax lələvin. – Süz nə ləlö:ün adamsuz (Lənkəran)
(Salyan) acgözlük, tamahkarlıq. – İmran ləlö:ünnügdə dayısına çəkib
(İsmayıllı) bax ləloyn I ◊ Ləlöyinniyə qoymağ – dilənmək. – Mürsəl kişi də özünü lap ləlöyinniyə qomuşdu, hər kəs olur, ağız açır
(Başkeçid, Borçalı) bax lələvin. – Ə:, ləlöyün kimi nə soxulursaη yeməyə (Borçalı) ◊ Ləlöyün döymək (Mingəçevir) – yalvarmaq
(Dərbənd) bax ləli. – Ləlüni bərk tərpətmə, sırbınc dağılar
I (Cəlilabad, Lənkəran, Masallı, Salyan) talvar. – Yayda ləmdə yatmağ gözəldi; – Ləmə gün düşdüyünnən oturmağ olmey (Lənkəran); – Ləm yayda yaxşı olar
I (Ağcabədi, Göyçay) qabığı bərkiməmiş yumurta. – Bizim toyuğ ləmbə yumurtdamışdı (Göyçay); – Tö:x dəni az yeəndə ləmbə salır (Ağcabədi) II (Ağdaş, Oğ
(Gəncə) topa-topa. – Sən ləmbə-ləmbə ver, mən yığım
(Cəbrayıl, Salyan) nəlbəki
(Bakı) bax ləmələm
(Gəncə, Mingəçevir) toplamaq, bir yerə yığmaq. – Tikəni ləmbələmişəm, haravıya yığmax hasatdı (Gəncə)
(Qax, Şəki, Zaqatala) keçilməz kolluq, cəngəllik. – Ləmbəlix’di ora, heç donuz da keçməz (Zaqatala); – Ləmbəlix’də do:şan gördüm (Şəki)
I (Ağdam, Bakı, Quba, Lənkəran, Ordubad, Salyan, Şamaxı) rəf. – Kasaları, çiniləri yudurt ləmə yığdırt (Ağdam); – Ləmədə kasa var (Bakı); – Yuyulmuş q
(Gədəbəy, Şərur) ağızbaağız. – Əti qazana ləmələm dolduruf, ona görə də yeri dar oluf, yaxşı pişmef; – İsdəkanı ləmələm dolduruf başına çəx’di (Gədəbə
I (İsmayıllı, Qazax, Meğri, Zəngilan) bax ləmə III. – Ləmidə on tejən var, daha artıx tejənə yer yoxdu, qatığı çalxalamax lazımdı (Qazax) II (İsmayıll
(Salyan) çiy, bişməmiş: – İndi insafsızzar çörəyi ləmiş bişirillər
(Çənbərək, Karvansaray) dənizdən toru çəkmək üçün kəndir. – Ləmkəni çiynimizə salıf toru dənizdən çəkirix’ qırağa (Karvansaray)
ləmlas düşməg: (Bakı) sakitləşmək. – Ağlıyıb-ağlıyıb, so:ra ləmlas tüşdi üşağ
(Kürdəmir) bax ləmbə I. – To:ğ ləmmə murtdu:r
(Salyan) tənbəllik. – Uşağlar ləmməlig eli:r işləmegə
I (Gəncə) böyük ağac yaba. – Sənin on şana samanını mən bir ləmpədə götürürəm II (Ağdaş Gəncə, Qazax, Şamaxı, Şəki) bax lampa
(Quba) lampa altlığı. – Ləmpəni ləmpədana qoy
(Ağdaş, Quba, Şərur) tavana taxta vurmaq. – Öymizi ləmpələməy isdiyirəm (Ağdaş); – Usta üymizi təzədən ləmpələdü (Quba)
(Qazax) bax ləmpələməg. – Məytəvi mən ləmpələmişəm
(Şərur) bax ləmpə I. – Ləmpər saman atmaxçundu
(Şamaxı) qısaayaqlı. – Əhməd ki ləmpidi, bir qarış qıçı var; – Bizim toyuğlarımızın cinsi ləmpidü
(Salyan) bax ləmpi
(Gədəbəy, Tovuz) avaz. – Əmə şayır Cavadın da pis döyü ləmsi
(Meğri) kasıb, yoxsul. – İndi hökümət özü ləmyesirə sa:p durer