(Salyan) uşaq oyunu adı. – Lopağvırdıda uduzan oyınçı ovurdların köpürdür, udan lopağ vırır
(Ağdaş, Cəbrayıl, Kürdəmir) 1. oyun zamanı şişirdilmiş ovurda vurulan zərbə və yaxud ələ vurulan şillə (Cəbrayıl)
(Cənubi Azərbaycan) bax lopa VI. – Lopal çox tez yanır
(Şuşa) topa yığmaq (ota aiddir). – Əhməd otu lopaladı
(Şəki) alovlandırmaq. – Onun işi məni lap lopalandırıf
(Ağcabədi) bax lobbaz. – Əli yaman lopbaz adamdı
(Qazax) bax lobbazdammax. – Elə yaxşı lopbazdammağı bilersən, əmbə əlinnən bir iş gəlmer
(Kürdəmir, Şamaxı) yalandan basıb-kəsən, gopçu. – Sən çox lopçi adamsan (Şamaxı)
(Göyçay, Şamaxı, Salyan) bax lomgödən. – Sən yaman lopgödən adamsan, mən səni doydura bilmənəm (Göyçay); – Sən nə lopgödən uşağ olmısan (Şamaxı)
(Salyan) acgözlük, tamahkarlıq. – Adə, lopgödənniy eləmə, adam ol
(Bərdə) uşaq oyunu adı. – Gəlin gedək, lopqaraqazan oynuyağ
(Bakı) vurmaq. – Gördim çox uyan-bıyan eliyir, lopladım qulağının dibinə
(Gəncə, Şərur, Lerik, Naxçıvan, Ordubad) pendir suyunun çürüntüsü. – Bajı, bir az lordan ver, çörəx’nən yeyim (Gəncə); – Şorun yox, lorun yox, bə nəyi
(Oğuz) kiçik şəlalə
(Bakı) bağırsaq
(Cəlilabad) quş adı
I (Qarakilsə) bax lırt II (Xanlar) boş, bişəndə ovulan. – Ağ qartof lort qartofdu ◊ Lort olmax (Yevlax) – sıradan çıxmaq
(Kürdəmir) kobud. – Gülli çox lortabadı
(Kürdəmir) xörək adı. – Mə:də üçün lortana çox xeyirridü
(Ağcabədi, Cəbrayıl, Qarakilsə, Zəngəzur) bax lomgödən
(Ağdaş, Cəbrayıl, Füzuli, Qubadlı) atın belinə qoymaq üçün düzəldilmiş qalın keçə. – Ə:də, ged o atın lorusun qoy belinə, ölkənnən bağla (Füzuli)
(Cəlilabad) gözün altında əmələ gələn şiş
(Xanlar) tənbəl
(Şəki) taxıl bitkilərinin içində göyərən alağ otu
(Şəki) bax lorumbul. – Buğda:n, çəltiyin içində bitir lorunbur
I (Bakı, Dəvəçi, Quba, Şamaxı) hindtoyuğu. – Loş to:ğdan çux iri uladu (Quba) II (Ağbaba, Ağdam, Salyan, Gədəbəy, Kürdəmir, Şamaxı, Şəmkir, Şuşa, Tovu
(Salyan) ağzına qədər, ağızbaağız. – Bardanı pammığnan loşaloş doldırmışam
(Bakı) üstündə xəmir yaymaq üçün taxta, yuxayayan
(Lənkəran) çoxyeyən
(Cəbrayıl) yorulmaq
I (Şamaxı) zarafat. – Lotuğ eliyirəm II (Yardımlı) yabanı çiçək. – Uşağ gedib lotuğ yığmağa
(Şamaxı) zarafatlaşmaq. – Bir-birimizlə lotuğlaşırığ
(Çənbərək) südlü xörəyin üzü. – Südlü isdinin üzündə soyyanan sonra qalın lovax varıdı
lovudu vurmax: (Gədəbəy) avaralanmaq, boş-boş gəzmək. – Dosdum lovudu vuroy buralarda daη üzünnən
(Ucar) iri-iri. – Əli halvanı lödə-lödə udur
(Ucar) kündələmək. – Cijim xamır lödəliyir
(Qazax) nəvə. – Ağrın alem, ay həkim, bir löəm oluf
(Gəncə, Qazax) oxlovla yaymaq. – Kündöyü löələx’lə qutar, ajımnan öldüm (Qazax)
(Tovuz) məhsulun yetişdiyi vaxt
(Tovuz) yemək. – Büyün İrvahamgildə löh var, oryə:lərsəη
(Karvansaray) təngnəfəs olmaq
(Biləsuvar, Salyan, Şamaxı) 1. xam yer (Biləsuvar, Salyan, Şamaxı). – Löhran yerdə payızda yaxşı yağış olsa, taxıl yaxşı pitər (Salyan); – Löhran yeri
(Şəmkir) bax löhran. – Löhrəm yerdə əkin yaxşı pitir
(Kürdəmir, Şamaxı) bax löhran. – Bıra löhrəndi, kotan batmeyir (Şamaxı)
(Lənkəran, Zaqatala) ağacda əlçatmaz yerlərdən meyvə dərmək üçün düzəldilmiş uzun ağac. – Armudları dərəndə lök sındı (Zaqatala)
(Cəlilabad) taxta-şalban. – Fəzil durdi, gördi lökəsi yanib
(Cəlilabad, Lənkəran) qarğıdalı, düyü unundan bişirilən çörək
(Bakı, Şamaxı, Salyan) dəvə kimi yerimək. – Lökləmə, tez yorularsan (Şamaxı)
(Ağdaş, Lənkəran, Sabirabad) bax löki. – Bayram süfrəmizdə bu il lökü olmadı (Ağdaş); – Nanəli lökü yaman ləzətdiydi, sən pişirmişdün? (Lənkəran)
(Göyçay, Qax, Oğuz, Ordubad, Şəki) yaxşı bişməmiş (düyü). – Löküd aşı yiməy olmur (Göyçay)