(Qarakilsə) onbaşı. – Həsən bılların birin götürür, gedir nijdeh dalınca. – Nijdehin vaxtında mən onun borcunu verdim
(Astara, Quba, Lənkəran) ağac növlərindən birinin adı. – Nil ağacı quruyub (Quba)
(Tabasaran) bax minçava
(Astara, Bakı, İsmayıllı, Lənkəran, Salyan, Şamaxı) döşəkçə. – Oturmo:un, qoyın nimdar gətirim (Şamaxı); – A:z, Səknə xanım, nimdarı at ora, aton ossu
(İsmayıllı, Salyan, Şamaxı) bax nimdar. – Nimdəri gəti altıma qoyım (İsmayıllı)
(Quba) bax nimdar. – Qərdeşim uşağlarçun usdulların üsdünə nimdərçə quydi
(Lənkəran) iri duz
(Bakı) yarımçıq. – Senə min kərəm dimişəm ki, nimicmar iş görmə
(Təbriz) bax nimdar. – Təxtin üssində nimkət vardı
(Meğri) naməlum. – Əş, at almağın nimlidi, ya alecan?
(Kəlbəcər) quyruqsuz <toyuq, xoruz>. – Nimmə to:ux quyruxsuz olar
(Meğri) qayğanaq. – Popağı vurem yerə, gündə üş dəfə nimri ye:m
(Çənbərək) iştaha. – Yə:mmədim büyünkü ploydan, nəysə nimsim çəx’mədi dayna
(Cəlilabad) qadın şalvarı. – Bırda arvatdar da nimsağ geyir
(Mingəçevir) tamamilə, tamam. – Bu aşın nimşaran yağı yoxdu
(Naxçıvan, Ordubad, Şərur) hin. – Toyuxları ninə qat (Naxçıvan)
(Cəlilabad) yəhər
(Cəlilabad) bax nir. – Niri qoyginən atın belinə, minginən, getginən
(Quba) pendir növü adı. – Gidüb Qafardan bir girvənkə nisi gətirün
(Quba) çox yemək nəticəsində ağırlaşmaq, ağır-ağır nəfəs almaq. – Çox yemə, nislarsan
(Gədəbəy, Tovuz) şikəst. – Görüm səni nist olasan (Tovuz)
niş vurmax: (Gəncə) tənə vurmaq. – Niyə belə niş vurmağ isdədiyiηi mən yaxşı annıyıram
(Ordubad) bağı suvardıqdan sonra artıq qalan su. – Bu dəfə bağdan çoxlu nişdov çıxmışdı
(Ordubad) bağı suvararkən artıq suyun yığılıb qaldığı yer. – Nişdovlıxda bir ilan gördüm
(Yardımlı) bax neşqurd. – Axurun içindəki nişxordi at
(Bakı) ah, zar. – Sənün niyabetün öz təpəvə degsün
(Gədəbəy, Qazax) cecimin kənarlarında toxunan haşiyə. – Cejimin no:arını tix’dinizmi, oğul? (Gədəbəy)
(Cəlilabad) b ax navat. – Dəgirmanda dən çoxdu, bu gün nobat olmaz bizə
(Bakı) açıq çəhrayı. – A balam, nabati rəngdədü də, hələ qızçun yaxçıdu
(Şəki) pəhləvanın köməkçisi. – Pehlivannarın eli:n altında işdiyənnərə deyillər no:çə
(Gəncə) həddindən artıq, çox. – Nodərəmət gözəldi Pəri
I (Culfa) gəlin II (Culfa) öküz qoşularkən yara olmamaq üçün onun boynuna qoyulan yastıq
(Ağdaş) ağac növlərindən birinin adı. – Bizim bağlarda noğudağacı yoxdu
(Şəki) taxça. – Noğuldana pərdə tik
(Cənubi Azərbaycan) bulağın qabağında düzəldilmiş nov
(Bakı) yavanlıq
(Bakı, Tabasaran, Zaqatala) bax no:xarış
(Gəncə) xatakar. – Qulu noxsant adamdı
(Gədəbəy) bax noxsant. – Çox noxsat adamdı Hətəm, heş xeyir işnən arası olmaz
(Şəki) arabanın təkərlərini birləşdirən ağac, ox. – Nokeş çüriyifdi
(İrəvan) dəvəyə vermək üçün arpa unundan və ya kəpəkdən hazırlanmış çörək
(Quba) arpadan hazırlanmış yem. – Üküzlərə nolə götür
nom eləməx’: (Meğri) utanmaq. – İki kişiyə bir qobda xurəx’ quymağa nom eli:yix
I (Biləsuvar, Salyan) hin. – Toyuğ nonada yoxdu (Biləsuvar) II (Biləsuvar) toxum əkmək üçün düzəldilən yuva, yer
(Ağdam, Ağcabədi, Başkeçid, Borçalı, Çənbərək, Hamamlı, Xocavənd, Qazax, Ordubad, Zəngilan) 1. pendir suyunu qaynadaraq alınan şor (Ağdam, Borçalı, Ha
(Oğuz) gölməçə. – No:rçanı təmizdiyin
(Ordubad, İrəvan) tezyetişən <meyvə>. – Bu il mən no:rəst tutu bir manata satdım (İrəvan); – No:rəst üzim tez yetişir (Ordubad)
(Şəki) göllənmək. – Yolu su basıf, heylə no:rraşıf durur
(Zəngilan) palan
(Tovuz) səliqəsiz