(Zəngilan) necə? nə cür? – Hüseyngil nə qılıxdılar?
(Böyük Qarakilsə) babat
(Bakı) başmaq
(Zəngilan) çoxdan. – Nə:ləmdi uşax orda ağlıyır, ged onu gəti
(Bakı, Ordubad) bax nəleyin. – Məliyin nə:lini itmişdi (Ordubad)
(Qazax) nişan Nəm çekmeg (Bakı) – tez-tez küsmək
(Bakı) bax namala
(Qafan) nəm. – Bura nəmavdı; – Kiflənmiş şeydən nəmav iyi gələr
(Şəki) şeh
(Cəbrayıl, Füzuli, Şamaxı) keçə. – Əyağaltına yaxşı nəməd salıblar (Şamaxı)
I (Xaçmaz, Quba) zarafatcıl. – Biz diyəduğ də hələ nəməki adamdu (Quba); – Usman çux nəməki adamdu (Xaçmaz) II (Naxçıvan) boyanmış tumac, gön
(Şəki) duzlu
(Cənibu Azərbaycan) bitki adı. – Bir səbət nəməl yığ
(Cəbrayıl, Füzuli, Şamaxı) bax nəməd. – Ojağın qırağına yekə nəmənd salmışdılar (Cəbrayıl)
(Gədəbəy, Mingəçevir, Tovuz) nə. – Hasan nəmənə adamdı ki, mən onnan danışam. – O nəmənə dedi, mən başa düşmədim (Gədəbəy)
(Tovuz) niyə, nə üçün, nəyə. – Nəməniyə gülürsəη, a:z
I (Quba) bəzəkli keçə II (Ağdərə, Cəbrayıl, Gəncə, Hamamlı, İmişli, Qazax, Laçın, Mingəçevir, Sabirabad, Tərtər) 1
(Zaqatala) evdə qab-qacaq saxlanan yer
(Ağdaş, Cəbrayıl, İmişli, Zəngilan) bax nəmər I. – Bir nəmət almışam, gə bax (Ağdaş)
(İmişli) keçə döşəmək. – Əvi nəmətdədilər, otduğ
(Salyan) duzqabı
(Qax) oraq
I (Ağcabədi, Ağdam, Çənbərək, Füzuli, Gədəbəy, Qazax, Qubadlı, Laçın, Salyan, Şamaxı, Şuşa, Tərtər, Tovuz) 1
(Balakən) bax nəməniyə. – Nəmiyə bizə gəlmirsən?
(Cəlilabad) bax nəleyin
(Gədəbəy) eymənin üzünə yığılan çirk. – Pıçaxnan, ya da qaşıxnan təmizdə nəmrütü eymədən
(Cəbrayıl) naməlum. – Mə:m getməyim nəmüjməldi
I (Ağdam, Ağcabədi, Ağdərə, Bərdə, Biləsuvar, Cəbrayıl, Cəlilabad, Goranboy, Göyçay, Kəlbəcər, Qazax, Laçın, Lənkəran, Ordubad, Şərur, Tərtər, Tovuz)
(Quba) uzunsov. – Mən bağda nənəbizi alça yeməgə gidirəm
(Gədəbəy) quş adı
(Qazax) qazanın dibində qalan plov. – Maηa nənədivi ver
(Kürdəmir) dovğaya tökülən yabanı bitki adı
I (Naxçıvan) kobud II (Meğri) kök və zorba. – Qapan tərəfdə nənəher arvatdar çoxdu
(Bakı) gec başa düşən, key
(Zaqatala) dərman bitkisi adı. – Anam məni nənək çayınnan tərrətdi
(Oğuz) yerkökü
nənəqıçi verməg: (Yardımlı) açıq vermək, hirsləndirmək. – Sənə nənəqıçi verey, fikir vermə
(Bərdə, Lənkəran, Tərtər) ögey ana. – Zəhrənin nənəliyi ona yaxşı baxır (Bərdə)
(Gədəbəy, Qazax, Tovuz) bax namənnəhrə. – Qulamın bir nənəmnəhrə qızı var kı, balaja qapıdan keşməz (Qazax)
(Cəbrayıl) üzüm növü adı
(Mingəçevir, Ucar) bax nanığ. – Nənix’ adam adamı yarıtmaz (Ucar)
(Bakı, Şamaxı) bax nanığ. – Özüvi xəlqə nəniy tanıtma (Bakı)
(Qax) pis nəfsli
(Zaqatala) acgöz
(Lənkəran) sükanı keçirmək üçün gəminin arxasına vurulan dəmir halqa. – Əmir, sükanı nərə sal, yola düşəg
(Borçalı, Dərbənd, Füzuli, Hamamlı, Qazax) pilləkan. – Abdul əvçin yəxşi nərdivan düzəltdü (Dərbənd); – Nərdivannan oxarı çıxer, aşağı tüşöllər (Borça
(Ağdaş, Mingəçevir) laydır. – Arabıya nərdiyan qayırdım (Ağdaş)
(Ağdaş) laydırlamaq. – Arabamı nərdiyannamağ isdiyirəm
I (Ordubad) evin üstünə qoyulan böyük tir. – Nərəmiz sınıb II (Salyan) erkək dəvə. Yetimin yekə dərdi, Yüklənib lökə dərdi
(İmişli) qamətli, cüssəli. – Savağ açıldı, bir nərədöş oğlan gəldi