(Şəmkir) çoxdanışan, uzunçu. – Bir nərəx’ qarıdı kı, dindirənnən so:ra kiriyəsi döy
(Bakı) çox böyük, nəhəng
(Kürdəmir) yöndəmsiz
(Gəncə) tərs <at>. – Nərəvis atı satdım
(Şamaxı) lərgə. – Nərgə yiyilir
I (Qax, Mingəçevir, Şəki) toxumluq soğan. – Beş ləh nərgi ehmişux biyilləri (Şəki) II (Mingəçevir) keçi xəstəliyi
(Şəki) toxumluq soğan əkilən yer. – Nərgilix’də toxum yetişifdi
(Quba) sarı buğda, buğda növü. – Biyil nərgizava əkmədux
(Şəki) dəmirçi çəkici. – Nərinnən vur
(Salyan) qapı və ya pəncərə çərçivəsi. – Nərmada olmasa qapı diyammaz; – Nərmada mö:kəm olsa, qapı yaxşı durar
(Göyçay, Mingəçevir) qapı cəftəsi
(Dərbənd) üzüm növü adı. – Nərməni lügəndəyə çəküb çubuğ quyar tikinə
(Cəbrayıl) şərik. – Birinin on qoyunu var, onun mən gətirif qatıram, onun da başqası, olurux nərnəx’
I (Cəlilabad, Tovuz) tərs. – Çox nəs adamsaη, söz eşitmirsən (Tovuz) II (Dərbənd) çərşənbə axşamı
(Tovuz) tərslik. – Az nəsdiy elə, a bala, adam höjət olmaz
(Gədəbəy) tamahkar. – Naman belə nəslə adammış o kişi
(Culfa) ləqəb, ayama. – Adam çağıranda qabaxca o:un nəssəsini çağrıllar
(Cəlilabad) bax nəsdix’. – Məni nəssig tutdi, getmədim
nəşdo eləməx’: (Ağdam, Xocavənd) qəlyanaltı etmək. – Nəşdo eləmişəm, yanı bir az yemişəm (Ağdam)
(Zərdab) bıy, oy. – Nət, şalvarımın dizi cırılıf
(Böyük Qarakilsə) necə? nə cür?
(Lənkəran) bax nəbit. – Nəvet dənizdə balığ cəmləyür
(Naxçıvan) toya adam çağıran ◊ Nəvə çıxarmax – toya adam çağırmaq üçün müəyyən adam seçmək. – Qızxanımın toyunda Xuruşdu nəvə çıxartmışdılar, gəldi bi
(Şamaxı) toxuculuq dəzgahında parçanın sarındığı hissə. – Qoz ağacının nəvərdi daha yaxşı olur. – Toxıdığım yəylığ nəvərdün üsdə qaldı
(Daşkəsən) necə, nə cür. – Sənin nəvəs adam olduğuu bilmerəm
(Lənkəran) bax nəbit
(Bakı) yelləncək
(Ağdaş) uşağı beşiyə qoyub bələmək. – Uşağı nəyniləməx’ vaxtıdu
(Cəlilabad, İmişli) nə əcəb? – Bibi, nəyo:z bizə gəlibsən? – Nəyo:z səni söyme:b (Cəlilabad)
(Goranboy, Tovuz) bax neyvənt. – Çimnaz çox nəyvənd qızdı (Goranboy)
(Gədəbəy, Qazax) bax neyvənt. – Kazım kimi nəyvənd heş yerdə tapılmaz (Gədəbəy)
(Gədəbəy, Şəmkir) bax neyvət. – Nijə də nəyvətdi, gürşət təpəsinnən şaqqımış (Gədəbəy)
(Ağdam, Başkeçid, Borçalı, Culfa, Gəncə, Kəlbəcər, Qazax) yağ və südlə bişirilmiş çörək. – Nəzix’ şirin olor (Qazax); – Savah çaynan nəzix’ yidim (Gən
(Barana) qaçıb aradan çıxmaq. – Baba kişi işi sulux görüf nəzildi
(Cəbrayıl, Zəngilan) çirkin və bədxasiyyət adam. – O:n üzün gor görsün, elə nıfısdı ki (Cəbrayıl)
(Mingəçevir) gizli-gizli
I (Basarkeçər, Gəncə, Qarakilsə, Zəngilan) bax nıxlamax. – Pambı:n hamısın nıxçamısan bıra, heş yerdən qaldırmağ olmur (Zəngilan); – Bərk nıxça çualı
(Tovuz) bax nıxlamax. – Nərman maşına yaman çox odun nıxçıyıf
nıxdin vurmağ: (Yardımlı) son qoymaq, sona çatdırmaq. – Sən bı işun nıxdin vur
(Cəbrayıl) doldurmaq. – Çu:alı ağzına kimi nıxladı buğdoynan
(Qazax, Meğri) vurmaq. – Əli belimə elə nıqıdı ki, nəfəsim batdı (Qazax)
(Ağbaba, Cəbrayıl) xəsis. – Söyün yaman nıqqız adamdı (Ağbaba)
(Kürdəmir) burnunda danışan. – Ağaveysin oğlu nınığdı
(Lənkəran) qaraqabaq. – Bi bax, gör nə nırdos adamdı
(Ağdaş, Mingəçevir, Zəngilan) bax nıqqız. – Kərim çox nırğızdı (Ağdaş)
(Qazax) böyük, iri. – Dədəm bir gilas əkif, meyvaları elə nırıdı kı
(Qafan) silkələmək. – Çıx bı armıdı nırıldat töx’ divinə
(Füzuli, Qarakilsə, Meğri, Ordubad, Ucar) bax nıqqız. – Mö:lan yaman nırqız adamdı (Ordubad); – O, yaman nırqız adamdı, onnan bir qəpix’ çıxmaz (Füzul
(Füzuli, Qarakilsə, Meğri, Ordubad, Şahbuz, Ucar) xəsislik. – Nırqızdığ eləmə, pulun çoxdu özq: postal al (Ordubad)
(Qazax) tikanlı ağac növü. – Nırnıcın meyvəsin dərməx’ mümkün dö:l