(Mingəçevir) acıq. – Bu sa:tdarım partanı tüteşdi
(Salyan) oyuncaq adı. – Partatan qarğudan olar
(Oğuz) içi qamış kimi boş olan ağac. – Partdağan elə oduna yarıyır
partdamıya düşməx’: (Şuşa) qəfildən xəstələnib ölümcül vəziyyətə düşmək. – Uşax beyjə partdamıya düşdü
(Dərbənd) yabanı bitki adı. – Əlimə alduğumnan partdanquşi partdamasi bir uldi
(Dərbənd) şingilə. – Saqqızıma qatmağ üçün partğanqöç aldım
(Ağdaş) yabanı bitki adı (toxumuna əl vurduqda partlayır). – Partıllax qırmızı olur
(Qazax) səbirsiz. – Güllü qarı yaman parto:uğ arvaddı
pasın açmağ: (Salyan, Yardımlı) bax paxırın açmağ. – Day bir-birü:zün pasın açmoun (Salyan)
(Barana, Borçalı, Cəbrayıl, Qazax, Qusar, Naxçıvan, Oğuz, Salyan, Yardımlı, Şuşa, Zəngəzur, Zəngilan) kir, çirk
(Şuşa) çirklənmək, kirlənmək. – Üsd-başım pasaxlandı, təmizdədim
(Başkeçid, Borçalı, Qazax) çirkli, kirli. – Bu oğlan çox pasaxlı oğlandı (Borçalı)
I (Basarkeçər, Oğuz) gödəkboylu. – Pasalağ Abbas bizim şoferdi (Basarkeçər) II (Qax) bacarıqsız
(Salyan) arxa, kömək, himayəçi. – Kimin pasavanı var, ona zaval yoxdu
(Bakı) qayığın dal tərəfində bir avar ilə avar çəkmək
(Ağcabədi, Bərdə, Cəbrayıl, Göyçay, Kürdəmir, Ucar) paya. – Dünənnən mən bu pasnaları basdırmışam, arasın hörmə: qarğı çatmadı (Ağcabədi); – Tut pasna
(Cəbrayıl) kobud. – Sənnən yaman pasnaldalı sözdər çıxır
(Qazax, Tovuz) yabanı bitki adı. – Paşaboyunnan çay qoyorux (Qazax)
(Qax, Zaqatala) ipə düzülmüş tütün yarpağı Pat getməx’ (Ağcabədi) – küt getmək. – Təndirdə əpbək pat getdi
I (Ucar) tərəcə. – Pataxda meyvə, soğan saxlıyırıx II (Ağdam) barama sarımaq üçün qurdun üstünə qoyulan şax
(Qax) qısaayaqlı (adam)
(Zaqatala) isti şeyləri tutub götürmək üçün xüsusi dəsmal
I (Zaqatala) gön yamaq II (Zaqatala) iş əlcəyi III (Salyan) uzunboğaz çəkmə
(Şamaxı) arabada dal ox ilə qabaq oxu birləşdirən ağac. – Bizim arabanın patdağı vələsdəndi
(Füzuli, Gəncə) kiçik taya düzəltmək. – Həsən sərgidəki <laydakı> otu patılladı (Gəncə); – Mən otu patıllamışam, qalıf daşımax (Füzuli)
(Balakən) böyük dəyənək
(Gəncə) yabanı bitki adı. – Get, bağdan patratı dənələrinnən yığ gəti, dişimə qoyajam
(İrəvan) yabanı bitki adı
(Qax) pəncə
(Bakı) pay. – Dünənnəri emimgilə pay-ruş göndərdim
(Bakı) bax pay-ruş. – Ularun heç pay-tuşi olmaz
(Gəncə) bax pay-ruş. – Bu pay-ülüşü sana aldım ◊ Pay-ülüş eləmək – paylamaq. – Qoyunu aramızda pay-ülüş elədik
(Qax, Şəki) bax pay-ruş. – Bı pay-ürüşü gəlinə almışam (Şəki)
I (Gəncə) ağacla (paya ilə) vurmaq. – Bir də bura gəlsə, onu payalayajam II (Gəncə) çəpərə paya basdırmaq
(Şəki) paya üçün yararlı (ağac). – Meşədən payalığ gətir
(Lənkəran) avar (alət)
(Ağcabədi) mal-qaranın payız fəslində saxlandığı yer. – İndi payızdaxdayıx, bir həfdiyəcən köçərik qışdağa
(Şamaxı) toxucu dəzgahının lingi. – Bu corab paytaxdəyə necə davam eliyəcək
(Zəngəzur) yoğun dəyənək. – Sənə bir paza vırram, ölərsən
(Meğri) məc. azar. – Mənim pazahlım var, gərəx’ bu meydanda duram
(Ağdam, Füzuli, Gədəbəy, Gəncə, Hamamlı, Qarakilsə, Qazax, Tovuz, Zəngilan) arıq və yağsız ət. –Yaxşı ət al, pazağ olmasın (Gəncə)
(Salyan) dəriqaşıyan dəmir alət. – Pazana küt oldığınnan dərini yaxşı qazıya bilmədi
(Qarakilsə) dürmək. – Sə:rsə: r nə pazanax tutmusaη?
(Qazax) iribədənli. – Güjüηmü çatar ona, pazavertinin biridi
(Lənkəran) tilişgə
(Basarkeçər, Bolnisi, Borçalı, Böyük Qarakilsə, Gədəbəy, Gəncə, İsmayıllı, Qarakilsə, Qazax, Naxçıvan, Ordubad, Şərur) çuğundur
(İrəvan) çuğundurun yarpağı. – Ay qız, bir az məyə pazıbaşı ver, aş bişerəcəm
(Ağbaba) yabanı bitki adı
(Şəki) gopa basmaq. – Çox da pazlama, hamısını bilirux
(Ağbaba) önlük