(Cəbrayıl, Şamaxı, Ucar, Zəngilan) qabırqa. – Elə vırıf ki, sabırğalarım indi də ağre:r (Zəngilan); – Bü:n sabırğamın ağrısı azalıf (Ucar) – Onun sabı
(Dərbənd, Tabasaran) bax sabınnıx. – Sabinbuynuz ərəbəyə sabin vurmağçun uladu (Tabasaran)
(Dərbənd, Quba) bax sabı. – U illəri yaxşı bitirməmişdi mənim teregim, üç sabu, iki səh quz çıxdı (Dərbənd)
(Göyçay) üzüm növü adı. – Bu yıl sabuni üzim çoxdı
(Qafan) yabanı bitki adı. – Sabunotı güney yerdə bitər
(Mingəçevir) səpələnmək
(Qafan) bax sajarası. – Şəhərə gedəciyik, nənəm sacarası bişirir
(Şamaxı) qırma əvəzinə işlədilən cuğun qırıntıları. – Övçi tüfəyinə bir yekə o:uc sacpara doldırdi
(Qazax) tələsik bişirilən çörək. – Sacüsdü unu tez qutarar
(Qazax) balkonun qabaq tiri
(Başkeçid) fahişə
(Zəngibasar) tamamilə, büsbütün. – Dedix’lərin hamısı sada yalandı
(Qazax, Mingəçevir) evin damını örtmək üçün qamışdan hörülmüş tərəcə. – Ho:çular damın sadalını yaxşı örtüflər (Qazax)
(Meğri) zərər, ziyan
(Salyan) ürəkgetmə, ürəkkeçmə. – Sabirin qızın tez-tez sa:datdama tutur
(Qax) demək, söyləmək. – Mağa bax, hələ sən nə saddıysan?
(Qax, Zaqatala) qəmli mahnı
(Biləsuvar, Çənbərək, Göyçay, Qazax, Meğri) şaqqıldaq. – Qoyunun sadırı çobana ətir kimi ilənir (Qazax); – Çovannarın üstü yazda sadır olur (Göyçay) ◊
(Biləsuvar, Qazax) şaqqıldaqlı. – Sadırrı olor qoyunun quyruğunun altı (Qazax); – Qoyunu yudum, yaman sadırrıymış (Biləsuvar)
(Bərdə, Qazax, Tərtər, Yevlax) bax sap. – Sən saf yaxşı adamsaη (Bərdə); – Söynün oğlu saf özünə oxşo:r (Qazax)
(Yardımlı) arxayın olmaq. – Görənnən so:rə saf düşdüm
saf-saf olmağ: (Quba) deşik-deşik olmaq. – Əleg lap saf-saf olub gidib
safa olmax: (Ağdam) gecikmək (mövsümə aiddir). – Bitgi safa olan ili gec yetişir
(Cəbrayıl) sağlam, salamat. – Bəbir safbədirdi
(Salyan) sağlam. – Xalxın safçillə uşağın apararsan, xəsdələnər
(Gəncə, Tərtər) üzüm növü adı. – Safdadurmaz sap şirin üzümdü (Tərtər)
(Ağdam) qaçmaq. Safqarıldı, ya:nı hamısı qaşdı
(Başkeçid, Bolnisi) 1. çömçə 2. abgərdən
(Ordubad) tülküyə oxşar vəhşi heyvan adı
(Salyan) vasvası. – Sabir kişi safsafıydı
(Qazax) lap dolu, ağzına qədər dolu. – Qavı safsilələmə dolduruf apardı
I (Quba) içərisinə iynə, sap və s. qoymaq üçün küləşdən hörülmüş sandıqça. – Fatimə xalanün safudi itib, uni axtaradəm II (Quba) küləşdən toxunmuş pap
(Meğri) daşın üzərində təbii yaranan çuxur
(Yardımlı) alaquyruq. – Bi sağal tülkü girib lölə <hinə>
(Bakı) saxsı. – Tükanda yəxşi sağalu qablar var
(Gəncə, Tovuz) iri dərin boşqab
(Oğuz) bax saqan. – Sağanada boğda da saxlıya bilərix’, qarğıdalı da
I (Şamaxı) yeməli yabanı bitki adı. – Sağanağı ətə tökəllər II (Salyan) dəhrənin sapına taxılmış halqa
(Şuşa) toxmaq
(Mingəçevir) solaxay olmayan, qeyri-solaxay
(Bakı) sağlam. – Mərziyyə çux sağçillə adamdü
(Qafan, Şəki) sağılan heyvan
(Şəki) sağmağa yarayan (heyvan). – Sağınnıx inəy aldım
(Yardımlı) yetim. – Olar uşağlığdan sağır bö:giblər
(Quba) quş adı. – Saği gecələr uxuyədü də həmişə
(Qazax) çox qüvvətli, çox güclü. – Mə:sim sağquatdı oğlandı
(Borçalı, Qazax) ulduz adı
(Qazax) xəncərin qınına çəkilən dəri
(Göyçay) sərnic növlərindən birinin adı. – Anam sağsərnicə inəgi sağdı
(Əli Bayramlı, Gəncə, Qazax, Kürdəmir, Mingəçevir, Sabirabad, Ucar) yarıxəstə, yarımsağlam. – Sağsökəl gəzirəm (Ucar); – Hələ də sağsökəl yatıram (Gən