(Qax, Zaqatala) ipə düzülmüş tütün yarpağı Pat getməx’ (Ağcabədi) – küt getmək. – Təndirdə əpbək pat getdi
I (Ucar) tərəcə. – Pataxda meyvə, soğan saxlıyırıx II (Ağdam) barama sarımaq üçün qurdun üstünə qoyulan şax
(Qax) qısaayaqlı (adam)
(Zaqatala) isti şeyləri tutub götürmək üçün xüsusi dəsmal
I (Zaqatala) gön yamaq II (Zaqatala) iş əlcəyi III (Salyan) uzunboğaz çəkmə
(Şamaxı) arabada dal ox ilə qabaq oxu birləşdirən ağac. – Bizim arabanın patdağı vələsdəndi
(Füzuli, Gəncə) kiçik taya düzəltmək. – Həsən sərgidəki <laydakı> otu patılladı (Gəncə); – Mən otu patıllamışam, qalıf daşımax (Füzuli)
(Balakən) böyük dəyənək
(Gəncə) yabanı bitki adı. – Get, bağdan patratı dənələrinnən yığ gəti, dişimə qoyajam
(İrəvan) yabanı bitki adı
(Qax) pəncə
(Bakı) pay. – Dünənnəri emimgilə pay-ruş göndərdim
(Bakı) bax pay-ruş. – Ularun heç pay-tuşi olmaz
(Gəncə) bax pay-ruş. – Bu pay-ülüşü sana aldım ◊ Pay-ülüş eləmək – paylamaq. – Qoyunu aramızda pay-ülüş elədik
(Qax, Şəki) bax pay-ruş. – Bı pay-ürüşü gəlinə almışam (Şəki)
I (Gəncə) ağacla (paya ilə) vurmaq. – Bir də bura gəlsə, onu payalayajam II (Gəncə) çəpərə paya basdırmaq
(Şəki) paya üçün yararlı (ağac). – Meşədən payalığ gətir
(Lənkəran) avar (alət)
(Ağcabədi) mal-qaranın payız fəslində saxlandığı yer. – İndi payızdaxdayıx, bir həfdiyəcən köçərik qışdağa
(Şamaxı) toxucu dəzgahının lingi. – Bu corab paytaxdəyə necə davam eliyəcək
(Zəngəzur) yoğun dəyənək. – Sənə bir paza vırram, ölərsən
(Meğri) məc. azar. – Mənim pazahlım var, gərəx’ bu meydanda duram
(Ağdam, Füzuli, Gədəbəy, Gəncə, Hamamlı, Qarakilsə, Qazax, Tovuz, Zəngilan) arıq və yağsız ət. –Yaxşı ət al, pazağ olmasın (Gəncə)
(Salyan) dəriqaşıyan dəmir alət. – Pazana küt oldığınnan dərini yaxşı qazıya bilmədi
(Qarakilsə) dürmək. – Sə:rsə: r nə pazanax tutmusaη?
(Qazax) iribədənli. – Güjüηmü çatar ona, pazavertinin biridi
(Lənkəran) tilişgə
(Basarkeçər, Bolnisi, Borçalı, Böyük Qarakilsə, Gədəbəy, Gəncə, İsmayıllı, Qarakilsə, Qazax, Naxçıvan, Ordubad, Şərur) çuğundur
(İrəvan) çuğundurun yarpağı. – Ay qız, bir az məyə pazıbaşı ver, aş bişerəcəm
(Ağbaba) yabanı bitki adı
(Şəki) gopa basmaq. – Çox da pazlama, hamısını bilirux
(Ağbaba) önlük
(Gədəbəy, Tovuz) əl ağacı. – O pedeyi maηa ver (Gədəbəy)
(Zaqatala) ağılsız
(Dərbənd) kəvər. – Pel meşələrdə çox oladı
(Ağdam, Cəbrayıl, Füzüli, Xocalı, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Şəki, Tovuz, Yevlax, Zəngilan) 1. on dərzdən ibarət taxıl (Ağdam, Borçalı, Cəbrayıl, Füzuli
(Biləsuvar, Əli Bayramlı, Kürdəmir, Sabirabad) 1. təndir çörəyi (Biləsuvar, Kürdəmir, Sabirabad). – Burda səkgiz pencəkeş var (Biləsuvar); – Şornan is
(Basarkeçər, Ordubad, Şəmkir, Şərur, Tovuz) yeyilən göyərti. – Qoyunqulağı, quşəpbəyi, qazə:ğı pencərdi (Basarkeçər)
(Dərbənd) bax pencəriyə gitmağ. – Pencərə görmağa gitmiyədi
(Dərbənd) nişanlısının görüşünə getmək. – Oğlan pencəriyə gitmişdi
(Bakı) çörək (uşaq leksikonunda)
(Yardımlı) əyri. – Per ağaşdan balta sapı olmaz
(Şəki) kiçik sahədə taxıl. – Bi put perekal ehmişdıx, unnan düz un sekkiz put taxıl oldu
(Ağdam) didərgin salmaq. – İt töyüx-cücəni perix’dirif
(Ağdam, Cəbrayıl, Çənbərək, Meğri) didərgin düşmək. – Töyüx perikif (Ağdam); – Töyüx’ perikif deyin yumurtası tapılmır (Çənbərək); Qərqə <qarğa
(Dərbənd) buğdaya oxşar taxıl. – Dasdarda boğda da çəkərdig, perinc də çəkərdig
(Qazax, Tovuz) qanmaz. – O, perto:nun biridi (Tovuz)
pesdeyi elemeg: (Bakı) ehtiyat üçün saxlamaq. – Muni də dar günümçün pesdeyi elemişdim
(Tovuz) boynuyoğun
(Meğri) tükünün bir hissəsi tökülmüş (papaq). – İbi yəxşi yadıma gəley, bir də bir pesələ papax qoyeydi