(İmişli, Sabirabad, Salyan) cərgə, sıra. – İki sicər adam düzüldi yolun qırağına (İmişli); – Bırda pambığ sicərnən əkilib (Salyan)
(Salyan) 1. birdən 2. sürətlə. – Balaş sicərrəmə getdi
(Zəngibasar) hərbə-zorba, ultimatum. – Ma: yekə bir sicilləmə göndərif ki, nədi-nədi mən o diyənə baxmamışam
(Quba) qırğı. – Siçanalan yaxşı quşdu, siçannarın küküni kəsədü
(Borçalı) bəzək üçün taxtanın üzərində müxtəlif naxış açan alət. – Siçantişinnən həmən o naxışdarı açerıx, hası ki, ləmpə üçündü
(Dərbənd) kərtənkələ. – Büzdə çux uladı siçovul, adamın bəğrin çattatadu
(Qazax) heyvan xəstəliyi adı. – Siçratma dəyən heyvan dirilməz
(Lənkəran) xırda qurd
(Bakı, Quba) kisə
(Lənkəran) sıx. – Bı parça sif toxınıb
(Mingəçevir) bax sifayi
(Kürdəmir, Şamaxı) gözəl, qəşəng. – Əşrəfin bir sifayi qızı var; – Az özüvə təhto ver, onsuz da sifayisən (Şamaxı)
(Şamaxı) gözəlləşdirmək, qəşəngləşdirmək. – Özüvə nə təhto verirsən, özü: sifayiləşdirirsən
(Şamaxı) gözəlləşmək, qəşəngləşmək. – Fatmanı yolda gördüm, elə sifayiləşib ki!
(Çənbərək, Gəncə, Şəmkir) 1. sıx oturmaq, sıxlaşmaq (Çənbərək, Şəmkir). – A:sar, ə:nə sifcin, məndoturum (Çənbərək) 2
(Şərur) əti sümükdən ayırmaq
(Bakı, Naxçıvan, Salyan) bax sivirt. – Su:n üzi sifirt nö:utdi (Bakı); – Bazarda bi ət vardı, sifirt yağdı (Salyan)
(Şəki) bax sivirt. – Mə:n u işdən sifit xəbərim yoxdu
(Ordubad) zirzəmi. – Həsən siftdədü
(Bakı, Quba) bax siəzi. – Sigezi getirmisən? (Bakı)
I (Dərbənd, Tabasaran) kəndirdən toxunmuş parça. – Niğalay devrində canumuz sigəzi tumannan çixeydi (Dərbənd); – Sigəzi kəndirdən tuxunuladı (Tabasara
(Şamaxı) arpa və ya qarğıdalı unundan bişirilən uzunsov, qalın sac çörəyi. – Siğirdili qalindu
(Qazax) qaramal tövləsi. – Mali siğirxanadan çıxar
(Dərbənd) bax seğmağ. – Üzimi tükəllər çeşələ, başdiyəllər sigməğə; – Üzüm siğədəm
(Cənubi Azərbaycan) xəlbir. – Siqbirnən buğdanı ələyəllər
I (Quba) yulaf. – Un put sil atim üçün almişəm II (Salyan) balıq tutmaq üçün alət. – Silnən balığ tutullar III (Cəbrayıl, Zərdab) vərəm
(Qax) dik yol, yoxuş Silav eləməg (Şamaxı) qarışdırmaq. – Arpeyi, buğdeyi silav ele:r
(Qax, Quba, Zaqatala) bax sibinc. – Beşigə silbinc quyadular ki, uşağ bulaşmasun
(Füzuli) 1. küpə 2. külbə
(Ordubad) sıldırım. – Həsən dağda sildirə düşmüşdü
I (Şəki) ağac təknə (dabbağlar bunun içərisində dəri aşılayırlar). – Dərilərin hamısını siləyə basmışam II (Balakən, Cəbrayıl) ağzına qədər dolu
(Göyçay) ikiüzlü, yaltaq
(Oğuz) lobya, düyü, qoz və sairədən hazırlanan çörək adı. – Yə:n vaxdı pusux tökürüx’, yağ da siləciyə
(Gədəbəy) yaltaq. – Nə siləfcə adamsıη, əmbə heç tayıη tapılmaz
I (Gədəbəy) bax silə:fcələməx’. – Sən nə siləfcələnersən II (Çənbərək) təkrarlamaq. – Dünənki məsələyi Mühəmmət hər gündə siləfcəliyir III (Çənbərək)
(Qazax) yaltaqlanmaq. – Niyə silə:fçəlersəη, günahı varıydı da
(Çənbərək) siləbəsilə. – Tavıyı ağıznan siləmpilə doldudular
(Gədəbəy) silgi. – Müəllim, Məmməd özi növətçidi, silənc də gətirməyif
(Şəmkir) əl dəsmalı, salfet. – Silə:şi ver, əlimin yağın silim
(Bakı) silə, ağızbaabız doldurma
(Bakı) bax siləvar. – Qazan siləvər dolmişdi
(Qax) həyasız, sırtıq
(Ağbaba) əl-üz dəsmalı
(Meğri) xırdagözlü şadara. – Silgirnən arpa-buğda əleyıx
(Füzuli, Qafan) tufan, çovğun. – Qoyunlarımız silhana düşüb hamısı qırıldı (Qafan); – Axşam dəmləri silhan-zad əsirdi (Füzuli)
I (Qafan, Qarakilsə, Naxçıvan, Şərur, İrəvan) qayğanaq. – Silhmiyə bəhməz tökəndə lap daddı olar (Qafan); – Silhməni pişix’ yedi (İrəvan); – Silhmə yu
(Qazax, Gəncə) çırpmaq. – Burada toz silix’məy olmaz
(Cənubi Azərbaycan) müəyyən şeylər asmaq üçün yəhər qayışı. – Silik qırıldı, həyba düşdi
(İsmayıllı) nərdivan. – Silimi gətir, dama çıxacam
(Şəki) həyasız, utanmaz, sırtıq. – Silimmiş adam utanmax bilməz