I (Borçalı) xəsis. – Mozu adam pulunu xaşdamaz, malın yeməz II (Borçalı) kal, yetişməmiş. – Mozu meyvə yeməli olmaz, adam yesə, naçağ eliyər III (Cəbr
I (Xanlar) bax mozu II. – Ay uşax, mozux alıncanı ye:yirsiniz, bir gün ajı qusajaxsıηız II (Cəbrayıl) keçəl
(Bakı) meyvə qurutmaq üçün xüsusi yer
(Cənubi Azərbaycan, İrəvan) büzdüm
(Lənkəran) qıf
(Qazax) gödək
(Oğuz) yerkökünə oxşar bitki. – Mödüyü yerdən çıxarıf elə kök kimi yi:llər
(Qazax) bax modyam II ◊ Mödyəm getməx’ – kömək etmək. – Gəvə toxuyanda arvatdar bir-birinə mödyəm gedir
I (Ağdaş, Biləsuvar, Culfa, Əli Bayramlı, Gəncə, Goranboy, Göyçay, Masallı, Mingəçevir, Kürdəmir, Şamaxı, Şərur, Ucar) 1
(Ağdam) çəpərləmək
(Culfa) xəstəlik adı. – Möhrüqa başınnan tutar öldürər
möhüb düzməg: (Cəlilabad, Mingəçevir, Şamaxı, Şəki) əl tutmaq, kömək etmək. – Elə olmaz ki, onın möhübin düzmiyəsən, işi də düzəlmiyə (Cəlilabad); – M
(Bakı) bax memə
(Kürdəmir) zəif (gözə aiddir). – Qocaldığına gözü mördi
(Qubadlı) tənəyin kəsilmiş qolu. – Ocağa bir az mörə at
(Kürdəmir) 1. pas. – Qəmələtini mörgə tutup, heş kəsmir 2. çirk
(Kürdəmir) bax mörgə. – Yağlanmadığına mörgənə kəsib baltanı tərk eliyəcək; – Qav-qacağı mörgənə tutup, yümürəm deyin
(Zaqatala) arabada oxu saxlayan hissə. – Ədə, arabanı saxla, ox mörgüdən çıxdı
(Cəbrayıl, Culfa, Kürdəmir) bax meviz
(Cənubi Azərbaycan, Culfa, Meğri, Naxçıvan, Ordubad) bax mev. – Həyətdə beş-on möv var (Naxçıvan); – Üzümü mövdən dərdıx (Ordubad); – Bizlərin mövü ço
(Şahbuz) meyvə. – Ərix’ özü mövədi
(Cənubi Azərbaycan) cavan tənək. – Mövəşəni soyuğdan saxlamağ lazımdur
(Culfa, Ordubad) bax mövlıx. – Mövlüx’dən bıyıl çox üzüm götürdüm (Ordubad); – Ta yazəcən mövlüx’ləri işdədi (Culfa)
(Cəbrayıl, Culfa, Naxçıvan, Ordubad) Mövüz quru üzümdü (Culfa); 2. üzüm növü (Cəbrayıl)
(Naxçıvan) bax möv
(Goranboy) həddindən çox. – Alma ağacı möydərəmət gətirib
(Kəlbəcər) yalançı. – İsə yalan danışıf, ona möyləş İsə deyiflər
(Naxçıvan) bax mövlıx. – Möyliyi kor basıb
(Gəncə, Naxçıvan) bax meviz. – İki girvənkə möyüz al gəti
(Kürdəmir) bax meviz. – Sər qurut üzümü, olsun mö:z
(İmişli) mozalanın dişləməsi nəticəsində ora-bura qaçmaq (qaramal haqqında). – Mal mözələnnəndi, getdi o taya
(Meğri) mülayim (hava). – Mırğıda il həməvax mubah keçer
(Mingəçevir) dümsükləmək
(Qax, Zaqatala) 1. biryaşar erkək keçi balası 2. sürünün qabağında gedən keçi (Zaqatala). – Mucur hara getsə, sürü dalınca gediy (Zaqatala) Mucur baş
(Kürdəmir) ütülmək. – İncavara saçımın hamsı yammadı, elə ucdarı mucurrandı
(Şəki) ağac şitili. – Biyil çoxlu alma muçiyi basdırmışux
(Borçalı, Gəncə, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir) 1. uçuq, səpki. – Dodağıma muçux tüşüf (Qazax) 2. sızaq. – Çənəmin altınnan çıxan muçux öldüröy məni (Gədəbəy
I (Başkeçid, Borçalı, Gəncə, Qazax, Şəmkir) 1. uçuqlamaq. – Ə:, dodağın niyə muçuxli:f (Borçalı); – Beyjə qorxdum, dodağım muçuxleyif (Şəmkir) 2
(Qax) 1. qoyun yunu 2. məc. saç
(Dərbənd, Tabasaran) keçi balası. – Büz taza doğulan keçi balasınə mudur də diyədüg, qaday da diyədüg; – Mudurlar anasını əmməgə başladı (Dərbənd); –
(Bərdə) zoğun ucu. – İncil ağacının muğu çivana dərmandı
(Qarakilsə, Şahbuz) 1. qar təmizləmək üçün üzərinə dəri çəkilmiş üçbucaq şəkilli kürək (Qarakilsə, Şahbuz) 2
(Qarakilsə) saman tökmək üçün samanlığın divarında düzəldilmiş deşik
(Qax) bax mağara
(Meğri) bax mıxaşər
(Bakı) hörmət
(Şəki) çirkin, xoşagəlməz
(Meğri) dələduzluq. – Muğəllitdıx Calalın gözdərinnan uxiney
(Balakən) xirtdək. – İt heyvanın muğlağınnan tutub boğurdu; – Muğlağım ağrıyır
(Tovuz) bax məyro. – Naltökəndə muğroy oluf