(Salyan) iştaha. – Diyəsən, matarın yoxdu
(Salyan) bax matar. – Matırın olmasa, yiyəmməssən
(Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Qazax) qamçı. – At minəndə matrağ olor vurmağa (Qazax); – Matrağı mana ver (Borçalı)
(Qazax) döymək, vurmaq. – Söyün kişi Abbası cuvuğnan elə matraxladı ki
mavala qalmax: (Cəbrayıl) acından haldan düşmək, zəifləmək
(Qarakilsə) acacına. – Sə:rdən mavala-mavala duruf orda
(Cəbrayıl, Qarakilsə, Zəngilan) acından haldan düşmək, zəifləmək. – İt mavalıb öldü (Zəngilan); – Toyuxların dəni qutarıb, lap acınnan mavalıllar (Cəb
(Qarakilsə, Şahbuz, Şərur, Zəngilan) pişik balası. – Mavrı əvdə siçan tutur (Şahbuz); – Quduz dəymiş it mavrıların ikisini də boğub öldürüb (Şərur)
(Kəlbəcər) bax mavrı. – Əvimizə bir mavru gətirdim
(Cəbrayıl, Şamaxı, Şuşa) dırnağın dibi. – Dırnağımı tutanda qayçıynan mayasın da kəsmişəm, elə pis ağrıdır ki (Şamaxı)
(Şərur) turşaşirin, meyxoş. – Mayaxoş narı mən çox xoşdi:ram
(Başkeçid, Borçalı) təzə doğulmuş heyvanı ilk dəfə əmizdirmək. – Mən buzoyu mayalandırmışam
(Cəlilabad) çayıraoxşar bitki. – Mayanadan qol kimi eleyib qarım qazeydilər, bassıreydilər
(Bakı) xəbərçi
(Ağdaş, Cəbrayıl, Cəlilabad, Culfa, Dəvəçi, Füzuli, Gədəbəy, Qax, Qarakilsə, Qazax, Laçın, Lənkəran, Masallı, Salyan, Şəki, Şəmkir, Tovuz, Yardımlı, Z
(Mingəçevir) şikəstlik
mayıl durmax: (Qax) tərəf saxlamaq. – Sen seninkinə mayıl durmı:p mağa durma:casın
(Çənbərək) axsamaq. – Əyri Bənöyşə gənəjə dalda qalıf maymalı:r
(Çənbərək) bax maymalamax. – Nə maymırsan?
(Başkeçid, Borçalı, Qarakilsə) axsaq. – Maytağ Əli dünən bizə:lmişdi (Borçalı)
(Başkeçid) bax maytamax
(Qarakilsə) axsamaq. – Bir də gördüm bıdı maytıya-maytıya gəlir
(Şəki) axsaq. – Maytarağ adamsan, didim, heş sq: əziyət verrəmmi?
(Tovuz) bax maytamax. – Saηa no:luf, niyə maytıyırsaη?
(Zaqatala) döşlük, önlük
(Ağbaba, Qazax) 1. zarafat 2. kef
(Gədəbəy) xirtdək. – Canavar qoyunun mazalasınnan yapışer, öldürör
mazamat satmax: (Ağdam) qəti fikir söyləməmək. – Ə, day niyə mazamat satırsan, malının qıymatın de, xalq alsın dayna
(Ağdam) gavalı növü
(Naxçıvan) dələduz
(Gədəbəy) 1. mərdiməzar 2. paxıl. – Çox mazarxata adamdı o
(Bakı, Cəbrayıl, Cəlilabad, Füzuli, Kürdəmir, Masallı, Salyan) 1. naz, şivə. – Şö:ket, özüvi mazata qoyma (Salyan) 2
(Bakı, Cəbrayıl, Füzuli) hörmətli, layiqli. – Bozdəli mazatdı olufdu (Füzuli)
(Göyçay) sadəlövh
(Başkeçid, Borçalı) yastılamaq (kündəni). – Kündəni mazıla, ver ma: (Borçalı)
(Borçalı) kal. – Mazıt neyveyi <meyvəni> yeməy olmaz
mazməzə eləməx’: (Naxçıvan) ağızı yaxalamaq. – Dərmannan qarqara eli:llər, sunan mazməzə
(Dərbənd) güman ki, ola bilər ki, ehtimal ki. – Mecəhət bu iş düzələr
(Füzuli, Gədəbəy) saç, hörük. – Tutaram meçannarınnan buralarnan bir elərəm səni (Gədəbəy)
I (Gədəbəy) bax meçan II (Oğuz) saf, yaxşı (qoz). – Qoy o meçən qozadır seçim ordan
(Füzuli) saç, hörük. – Ay qız, sözümə baxmasan meçilərini yolaram
(Mingəçevir) 1. zirək 2. xeyrini güdən
(Dərbənd, Tabasaran) pendir suyundan və ya ayrandan alınan şor. – Megəc ayrannan da uladu (Dərbənd)
(Ordubad) yavaş
(Salyan) güldən cövhər çəkən alət. – Mehdodağnan gülab çəkəllər
(Mingəçevir, Oğuz, Şəki) evlənərkən oğlan evinin qızın atasına, qız evinə verdiyi pul, qızıl və s. – Nə alasısan mənnən mehir (Qğuz); – Mənnən iyirmi
(Çənbərək, Qazax, Kürdəmir) alışmaq, isinişmək, öyrəşmək. – Düyə xamdı deyin əmizdirmerdi buzoyu, indi yu:aş-yu:aş mehirrəner (Qazax); – Dəvəçi mehirr
(Qazax) mehriban. – Fatmanisə adama yaman mehirridi
(Kürdəmir) hirslənmək. – Mehlənib düşdi yola
(Çənbərək, Karvansaray) fərsiz. – Murğuz mejdin şeydi, görəx’ həncəri dolaner (Çənbərək)