I (Basarkeçər) gəlin gedən qıza verilən hədiyyə. – Toyda qıza qıvrım yığıllar II (Çənbərək) naxış. – Kömbənin üzünə qıvrım cəx’dim
(Çənbərək) naxışlamaq. – Çörəyi qıvrımlıyıf qutardım
(Çənbərək) naxışlı. – Qıvrımlı gərdəx’
I (Çənbərək, Qarakilsə, Zəngilan) zirvə. – Dağın qıyınnan aşan dağkeçisini görən kimi Hüseynəlinin tüfəngi açıldı (Zəngilan); – Dünən Qızıl qayanın qı
(Göyçay) bax qiy Qıya çəkməx’ (Göyçay) – qışqırmaq, bərkdən çağırmaq
(Ağdaş, Kürdəmir) qışqırmaq. – Uşax birdən qıyxırdı (Ağdaş)
I (Ağdam, Ağdaş, Ağstafa, Xanlar, Mingəçevir) bax qıy I II (Zaqatala) düz. – A bala, həbələ qıyı gitsənə!
(Böyük Qarakilsə, Yardımlı) əliaçıq
(İmişli, Şərur, Yardımlı) xəsis. – O, qıyımsız adamdı (İmişli)
(Qax, Zaqatala) xəmir xörəyi adı
(Tovuz) alın. – Sapanı elə tuşduyuv atdım ki, düz gediv atın qıyqılısınnan alışdı
(Ağdam) ətəyi qaytan ilə tikilmiş (paltar). – Mənim köynəyim qıylıdı
(Başkeçid, Borçalı, Qazax) üçkünc və ya dördkünc baş yaylığı. – Qıymaçeyi ver, başımı bağle:m (Borçalı)
(Tərtər) çox qiymətli. – Burda elə gəvələr var kin, qıymatsız gəvələrdi
(Daşkəsən, Gəncə, İsmayıllı, Qazax, Qarakilsə, Mingəçevir, Şuşa) bax qeyməz. – Qıymazın malını özgə yeyər (Daşkəsən); – Sən qıymaz adamsan! (İsmayıllı
(Cəlilabad, Göyçay, Sabirabad, Salyan) dırnaq (mal-qarada). – Biz malqaranınkına qıynağ diyərig (Sabirabad)
(Çənbərək, Salyan) bax qaypımmağ. – Təzə gəlin heş qaynanasınnan qıypammadı (Çənbərək)
(Qazax) bax qaypımmağ. – Gəlin qıypıler bizdən
(Gəncə) diksinmək. – Bu atın yanında tüəng atanda heş qıypımmadı
(Qazax, Kəlbəcər) qırmızımtıl
(Cəbrayıl, Zəngilan) kərtənkələ. – Qızba:n daşdıxda, qayalıxdo:lur (Zəngilan); – Mən üç qızba:n ölüdüdüm (Cəbrayıl)
(Zəngilan) balıq növü adı
(Ağdaş, Yardımlı, Füzuli, Göyçay, İmişli) bax qızba:n. – Qızboğan var duharın arasında (İmişli); – Daşın arasında qızboğan var (Füzuli)
(Laçın) cır ağac adı
(Zəngilan) yabanı bitki adı
(Çənbərək) təcili. – Hajı Yumruyu <Yumru adlı qızı> isdiyir, qızdırbas elçi yedillər
(İmişli) su quşu adı
(Ağsu, Kürdəmir, Tovuz) yabanı bitki adı
I (Salyan) bax qızılca. – Qızılcığ yazza çıxır, onı adam da yiyir, heyvan da yiyir II (Borçalı, Qazax, Mingəçevir, Tovuz) bax qızılçıx II
I (Şəki) itburnu kolu II (Şəki) qızılca (xəstəlik adı)
(Yardımlı) fıstıq. – Meşədə qızılgöz çoxdu
(Oğuz) yabanı bitki adı
(Xanlar) uzun, kobud və qırmızımtraq yunlu (qoyun)
(Şamaxı) üzüm növü adı. – Qızılmərəndi çox yeməli üzümdü
(Füzuli, Gədəbəy, İmişli, Hamamlı, Şəmkir, İrəvan) qida borusu. – Qızılözənimi bibar yandırdı (İrəvan); – Quyunun qızılözənin dartıf çıxardıfdı (Hamam
(Lerik) bitki adı
(Mingəçevir, Oğuz) yeyilən yabanı bitki adı
(Cənubi Azərbaycan) çöl quşu adı. – Qızıltələni tutmağ olmaz
(Oğuz) qida borusu. – Bizdər qızılüfürüx’ di:rix’ malın, qoyunun yimək borusuna
I (Yardımlı) etibar etmək, inanmaq. – Əlimnən nə gəley eliyəm, genə qızırğammey II (Yardımlı) xəsislik etmək
(Şərur) bax qızırğammağ II
(Gəncə) qurd (iylənmiş və ya xarab olmuş ətdə). – Bu ətə qızışmaqurdu tüşüf
(Qax) darı unundan bişirilmiş xörək adı
(Kəlbəcər) kol adı. – Qızqizix’dən çətən yığarıx, dama carcu qoyarıx
(Salyan) qızdırma, hərarət. – Uşağ qızma:n içində yanır
(Bakı, Kürdəmir) etibar etmək. – O, mə: hər şeyini qızır (Kürdəmir)
(Zaqatala) dırmıq
(Ağdaş) qız toyu
(Qax) halqa
(Qax) gəndalaş. – Qicə burda çoxdi