(Qarakilsə) vədəxilaf. – Əli qoçurun biridi
I (Basarkeçər) oynaq. – Qıçım qöçüx’dən çıxmışdı ağaşdan yıxılanda II (Basarkeçər) evin üstündə tirlər arasına üfüqi qoyulan ağaclar
I (Zaqatala) qarğıdalı qıçası II (Balakən) zibillik. – Həşhüşü qoda tulla
(Şərur) vəzəri. – Qodem çox acıdı
(Balakən) xəsis
(Şəki) çəpər çəkmək üçün yerə basdırılan ağac. – Qoduları basdırıf qutalmışıx
(Naxçıvan) çox güclü suyun qarşısını kəsmək üçün ağacdan düzəldilmiş maneə. – Suyun qabağına qoduğəyağı qoyardıx
qodur olmax: (Qazax) kasıblaşmaq
(Şəki, Zaqatala) balaca saxsı qab. – Bir qoduş doşab varimizdi (Zaqatala); – Qoduşdə qatıx çaliylər (Şəki)
I (Balakən, Zaqatala) saman ovuntusu II (Çənbərək, Qazax) sacın dibində əmələ gələn nazik qabıq, kəpək III (Salyan) var-dövlət
(Salyan) ucu qarmaqlı ağac (quyudan vedrə ilə su çıxarmaq, uca ağacların budaqlarını aşağı əyib meyvə dərmək və ya qoyunları tutmaq məqsədilə onların
(Lənkəran) b ax qoğa. – Bizim qoğaça əyridi, quyumuzdan suyu gücnən çəkməy olur
(Basarkeçər) xoruzlanmaq. – Ə, mənim üsdümə nə qoğalanırsan?
(Dərbənd, Tabasaran) şum, əkin
(Çənbərək) kəpək əmələ gəlmək (saçın dibində). – Onun başı yaman qoğlanır
(Cəbrayıl) zəif külək əsmək
I (Salyan) çalov. – Ekskıvatorun qoğuşi çox yekədi II (Salyan) aralı. – Qapını bi yaz qoğuş qoy, sərin gəlsin
I (Oğuz) camaxatan (yorğan-döşək yığılan yer). – Qo:xa yatacax yığırıx II (Oğuz) taxta kəpəyi
(Quba) çəpərin dirəklərini birləşdirən üfüqi ağaclar. – Çaparun buş yerinə iki-üş dənə qoxal vur
(Kürdəmir) balıq saxlanılan gölməçə. – Balığı qoxannan gətirir
qoxanağı çıxmax: (Zaqatala) susuzluqdan yanmaq, məhv olmaq. – Lap qoxanğı çıxıptı ağaşdarın
(Zaqatala) böyük daş
(Qazax, Tovuz) heyvanın ətənəsindəki nazik pərdə. – Qoxluğun içində qo:ux pişirerix’ (Qazax)
(Borçalı) səliqəli. – Səməd mə:llimin paltarı qoxta tikilif
(Cəbrayıl) qıtlıq, qəhətlik. – Qoxurluluğ olmasa, adam qonax-qonşu ya:nda utammaz
(Meğri) rütubətli. – Qoxurrux yerdə binə olmaz
(İmişli) bax qoxurlulux. – Oyli <o il> ot sarıdan bizim heyvannar qorxurtdux çəx’mədi
(Çənbərək, Gədəbəy, Göyçay, Xanlar, Mingəçevir, Şəki, Tovuz) 1. evin divarları üstünə qoyulan ağac (Çənbərək, Şəmkir, Tovuz)
(Ağcabədi, Basarkeçər, Bərdə, Qazax, Tərtər) nənə. – Qoja nənəmizin nənəsinə <anasına> de:rix’ (Ağcabədi); – Qojam maηa yaxşı öyrədif o
(Şuşa) ipək parça adı. – Qojabağrıçatdadannan Zeynaf don geyifdi
(İmişli) qocatəhər. – Qojarax əri vardı kiçix’ xalamın
(Cəbrayıl) ürəklənmək. – Məni gördü, qojarrandı
(Kəlbəcər) bax qoja. – Qojəm məni döydü
(Zaqatala) cilov
(Ağbaba, Şəki) bax qaqazdammax. – Adam çox qoqazdammaz, oğlum! (Ağbaba); – Sə:n, oğlun yaman qoqazdanır (Şəki)
(Ağbaba) lovğalana-lovğalana. – Səlvər, qoqazdanaqoqazdana hara gedirsən?
(Tərtər) dombalan. – Qoqqiliyi çiy də ye:illər, pişirif də ye:illər
(Qax) qarğıdalı qoğalı
(Başkeçid, Borçalı) divar. – Bir öyüm var, bö:rünnən üç qol da çəhdirəjəm, olajey iki öy (Borçalı)
qol-bud eləməx’: (Cəbrayıl) 1. yıxıb döymək (adam) 2. parçalamaq (kəsilmiş heyvanı) 3. sındırmaq, yarmaq, kəsmək
(Zəngilan) bardaq. – Qola suyu sərin saxlıyır
(Borçalı) qadınların qollarına bəzək üçün bağladıqları gümüş pullar. – Qolaxçasın qola bağle:rıx
(Zaqatala) qadın geyimi adı
(Qax, Oğuz) gödək örkən
(Cəbrayıl) dişlə, arabanı boyunduruqla birləşdirən uzun ağac hissə. – Qolavanı möhkəm ağajdan qayırıllar
(Qazax) tullamaq
I (Biləsuvar, Kəlbəcər, Naxçıvan, Ordubad, Salyan, Yardımlı, Zaqatala, Zəngilan) pis. – Bu yeri qolay suvarmısan (Naxçıvan); – Qəhrəman qolay adam olu
(Şahbuz) muncuqlu bilərzik. – Qolbax mıncıxdan olardı, qolumuza bağlıyardıx
(Borçalı, Qazax) cur, həmtay. – Abbasnan Şahəli qolbəyidi (Borçalı); – Abasnan Hasan qolbəyi oluf (Qazax)
(İmişli, Kürdəmir, Salyan) kanalın kiçik qolu. – Uşağlar hindi qolçada çimir (İmişli); – Qolça qanaldan kiçik olar (Salyan)